Одамларга кўп ҳам аралашаверма. Агар аралашсанг, энди чанг-ғубордан кўзингни юм ва ўзингга етадиган азиятларни кўтар.Изоҳ. Одамлар яралиш жиҳатидан бир-биридан фарқ қилмайди. Ҳаммамиз Оллоҳ таоло йўқдан бор этган бобомиз Одам алайҳиссаломнинг фарзандларимиз. Лекин бир отанинг фарзандлари илоҳий амр билан турли-туман халқлар ва қабила-элатларга сочиб юборилган. Давр-у давронларнинг турли ҳукмлари, манзил-у маконларнинг бир-биридан фарқ қилувчи ҳаволари сабаб Одам фарзандлари ўзаро душман тоифаларга бўлиндилар. Кимдир одил деб ном олган бўлса, бошқаси золим бўлди. Бири олим деб эътироф этилса, бири жоҳил саналди.
Хуллас, яхши билан ёмон аралашиб кетди, яхши билан ёмонни ажратадиган мезонлар ҳам ўзгарди. Бундай шароитда издиҳомга қўшилишнинг ўзига яраша машаққати бор. Айниқса, ҳуртабиат, руҳий мўътадиликка кўниккан инсон учун бу вазият анчайин хавфли. Унинг одамларга аралашиши кўпайгани сайин сифати ўзгариб боради. Бир пайтлар ҳуртабиат бўлган инсон энди ўзини ҳамма уни тушуниши керакдай, ҳамма у билан келишиши керакдай тутади. Руҳий мўътадиллик ўрнини жазава эгаллайди, нолиш кўпаяди. Шунинг учун ҳам унга одамларга кўп ҳам аралашавериш ярамайди. Акс ҳолда, одамларни маломат қилишни ўзига касб қилиб олган маломатпешага айланиб қолади. Албатта, бу тавсия муайян тоифа учун.
Аслида одамларга аралашмасликнинг иложи йўқ. Шундай экан, уларнинг яхшисига ҳам, ёмонига ҳам рўпара бўлишга тайёр тур, кўтарилаётган чанг-ғубордан сиқилма, бирпас кўзингни юмсанг, ҳаммаси босилади, етаётган азиятларга мардона туриб бер, ёрдамчинг Оллоҳ бўлади.
“Унвонул баён”дан.
@Alijon_qori_termiziy