Ўқинг... фақат йиғламанг!


Гео и язык канала: Узбекистан, Узбекский
Категория: Продажи


Бу алдамчи дунёда одамларга таскин берадиган каналга хуш келибсиз !
Қалбга етиб боргунча...🫀
Энг таъсирли ҳикоялар канали !
Канал фаолиятини бошлаган сана: 31.08.2019
Ҳикояларингиз бўлса каналга чиқарамиз мурожат учун 👉

Связанные каналы

Гео и язык канала
Узбекистан, Узбекский
Категория
Продажи
Статистика
Фильтр публикаций


❗️Ҳар куни эрталаб шу 5 нарсани ўзингизга айтинг:

- Аллоҳ мен билан.
- Мен дунёдаги энг омадлиман.
- Бугун энг чиройли ва барокотли куним бўлади.
- Мен соғман, Алҳамдулиллоҳ.
- Мен энг чиройли бахтга лойиқман, ИншаАллоҳ.

Яқинларга юбориб қўямиз!👇

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Х а й р л и   т у н!!!

Агар ҳаётда хурсандчилик истасанг,
Соғлигингга эътибор қил.
Агар ҳаётда бахтиёрлик истасанг,
Хулқингга эътибор қил.
Агар ҳаётда барҳаётлик истасанг,
Ақлингга эътибор қил.
Агар буларнинг барини истасанг,
ДИНингга эътибор қил!!!

Яхши дам олинг азиз
ЗАМОНДОШИМ!!!
Эртагача ҲАЙР.
Доимо АЛЛОҲНИНГ панохида бу‌динг.

Тунингиз осуда ўтсин...

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Барвақт ухлаш ва барвақт уйғониш инсонни бой, соғлом ва доно қилади!

Бенжамин Франклин

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


• Сени севганлар олдида табассум қилки, сенинг ҳам муҳаббатинг сезилсин!
• Душманинг қаршисида ҳам табассумли бўлки, у ўзининг заиф ва ночор эканидан эзилсин!
• Сени ташлаб кетганнинг ортидан ҳам табассум қилки, надомат чексин!
• Табассум қил ва бутун оламни табассум ила фатҳ эт!
• Табассумни ибодат санаган Роббимга ҳамд бўлсин!

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


​​Опам учун уришиб уйдан кетиб қолган одам, энди келиб маъракасида хизмат қилиб юриптими?
Ботир чалғиганидан фойдаланган хотини шошиб хонадан чиқиб кетди.
— Ўтир... — буюрди онаси шивирлаб.
— Почча... опангнинг нобакор эри ёмон бўлганига ҳаммани ёмон деб ўйлама, болам, ҳамма ришталарни бирдек узиб яшаб бўлмайди.
Келин аразлаб отасиникига кетгани йўқ.
У бир ҳафтадан буён бизникида, опанингнинг сўнгги кунида хизматини қилди. Опанг ундан мингдан-минг рози бўлиб кетди...
— Н-нима?!
— Ботир ҳеч нимани тушунмай хотинининг изидан қаради.
— Ўша куни ўйламай гапириб юборган экан. Эртасига қайтиб борса, калити йўқ экан, телефонига жавоб бермаганингдан кейин тўғри бизникига келди.
Шундан буён шу ерда...
Ботир иккиланган туйғулар орасида онасининг қўлига юзини босди.
Тошдек қотган юрагига ипдек ингичка нур оғриқли суқилиб киргандек бўлди...
Бу нур онаси айтган ришатлигини тушуниб, оғир хўрсинди.
Тамом.

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Онаси лабини тишлаб “Опангнинг кўрган куни қурсин-а”, деб кўзига ёш олди.
Онаси кетиши билан хотини минғирлади.
— Топганингизни опангизга тиқиштирасиз...
Ботир сесканиб кетди.
— Сенга етмаяптими?
— Етмаяпти демадим-ку, шунчаки опангиз раҳмдиллигингиздан фойдаланаётгандек туюлади менга...
Онаси билан опаси ҳақида гаплашиб, алами бўғзига тиқилиб турган Ботирни бу гап портлатди. Шундоқ ҳам кун кўрмаган опасидан энди хотини ҳам айб топаётгани унга қаттиқ алам қилди.
— Агар... — деди у жаҳлдан тутилиб хотинининг бошига бостириб борди.
— Агар яна бир марта шунақа десанг, ўзингдан кўр!
Хотини унинг важоҳатидан қўрқиб, орқага тисарилди.
— Вой, мен нима дедим?..
Мен фақат поччангизнинг топиши ҳам ёмонмас-ку, намунча опангизга пул бераверасиз, демоқчийдим...
Бир гапдан қолиш ўрнига поччасини тилга олгани Ботирга баттар алам қилди ва беихтиёр хотинига тарсаки тортиб юборди.
Умрида эридан калтак емаган Нафиса алам устида боласини олиб отасиникига кетворди.
Мана, бир ҳафтадан бери дараги йўқ. Ботир ҳам жаҳл қилиб қўнғироғига жавоб бермади.
“Қайсар! — ғижинди Ботир тиши орасидан.
— Опамни ёмонлайди-я!
Ўзи бир тарсаки еганига чидай олмай тугунини тугиб кетворди. Опам шўрлик... бир умр боши калтакдан чиқмади-я. Агар опамга бир гап бўлса, хотинимни кечирмайман. Кейин бир умр пушаймон есам ҳам майли...”.
Ботир жаҳл устида шундай қарорга келди.
Шу хаёллар билан Чирчиққа кириб борган Ботир бозор олдидаги кўчада машиналар кўплигини кўриб, юраги шув этди.
Шошиб ота ҳовлисига отиларкан, айвонга етмасидан ичкаридан додлаган овоз эшитилди.
— Вой, қиз-и-и-и-м! Кун кўрмаган қизи-и-и-м!
Ботир ўн метрли айвлонни икки ҳатлаб ўтди. Каравотда ҳаловатли жилмайиб ётган опасининг ёнида тиз чўкиб хўнграб юборди...
Опасини қандай қилиб кўмиб келишди, кимлар келиб-кимлар кетди билмайди. Бир икки марта синглиснинг эри “Ака, ўзингизни қўлга олинг, одамлар келишяпти”, деб унга далда бўлишга уринди. Лекин Ботир сира ўзини қўлга ололмасди.
Кун бўйи онасининг ёнига яқинлашолмади. Кеч бўлгач, каравотда жонсиздек чўзилиб ётган онасининг ёнига чўк тушди.
— Онажон, нега менга вақтлироқ айтмадингиз, онажон?
— Болам, мени қийнама... афсус-надоматдан ичим куйиб кетяпти...
Опанг жигари эзилганини биларди... Сенга айтсам, поч... анови қон қусгурни ўлдириб қўярдинг, болам... Опангнинг болалари сени дадасининг қотили деб билишарди, сенинг ўғлинг дадам қотил дерди...
Кейин бу тамғани қандай кўтарардик?
Нима қилай, болам?..
— Нима деб ўйлашса ўйлайверишмайдими?!
Бунинг нима аҳамияти бор, ахир опам шу аблаҳни деб ўлди-ку...
Мен барибир уни топаман.
— Хайрият...
— Н-нима хайрият?!
— Ҳеч бўлмаса, сени асраб қолдим-ку, болам...
У аблаҳ қочиб кетипти. Россияга кетганмиш. Лекин Худонинг жазосидан, менинг қарғишимдан қутила олармиди?!
— Эҳ, онажон, нимлар деётганингизни ўзингиз тушуняпсизми?
Ундай палид одамларни Худога солиб қўймасдан, шу дунёдаёқ жазосини
бериш керак.
Нега опамни ажратиб олмадинглар, нега?
Онаси оғир хўрсинди, онаизорнинг ичидан олов чиққандек бўлди.
— Дадаси, ойимни қийнаманг...
Ботир таниш овозни эшитиб сапчиб тушди.
— С-сен бу ерда нима қиляпсан? — ўқрайди хотинига.
— Опамнинг ўлганини эшитиб, хурсанд бўлгандирсан?
Томоша қилгани келдингми?!
— Н-нималар деяпсиз?
— Нафиса ранги оқариб орқага тисарила бошлади.
— Бот-и-и-р, — онаси уни шаштидан қайтариш учун ингради.
— Мени тўхтатманг, ойи, у опамни ёмон кўради!......


Бир тола ёғду..

Тонг саҳардан жиринглаган қўнғироқ Ботирни шошириб қўйди.
Уйқусираганча ёстиғи тагидан телефонини олиб қараётганда сукунатни ёриб, яна жаранглаган овоз уйқусини буткул ўчириб юборди.
Юраги ҳапқириб телефонини олди:
— Алло?..
— Ботиржон... — онасининг синиқ овози оёғининг учигача электр токи ўтгандек таъсир қилди, бутун танаси қулоққа айланди.
— Ойи... тинчликми? — деди салом беришни ҳам унутиб.
Ойиси жавоб бериш ўрнига ҳиқиллаб йиғлай бошлади.
— Ойи?! Нима бўлди? Нега йиғлаяпсиз? — юраги ёмон хабарни сезган Ботирнинг овози титраб кетди.
— Опанг... Опанг оғирлашиб қолди... — онаси уввос тортиб юборгач, оёғи остида ер лопиллаб кетгандек бўлди.
У ич-ичидан шошилиш кераклигини сезар, лекин нима қилишни билмай у хонадан бу хонага зир югурарди.
Кейин ошхона ўртасида тўхтаб, хаёлини бир жойга йиғмоқчидек бошини чангаллади. Ошхона ивирсиб ётар, ювилмаган идишлар, товада қотиб қолган макарон, бир стол бўлиб ёйилиб ётган овқату мева қолдиқлари кўзига балодек кўриниб кетди.
Бир ҳафтадан буён аразлаб онасиникида юрган хотинини эслаб, аламдан оёғи тагидаги стулни қаттиқ тепди. Шовқин билан ағанаган стул икки айланиб, музлаткичга урилиб тўхтади.
Оғриган оёғини ушлаб ўзини креслога ташлаган Ботир ўзига ўзи гапирди: “Ўзингни қўлга ол!
Ҳозир ваҳиманинг вақти эмас. Нафиса билан кейин, алоҳида гаплашасан!”
Шундан сўнг у уйни гир айланиб кийинди, гоҳ калити, гоҳ пулини олмагани эсига тушиб, остонадан икки марта қайтишига тўғри келди.
Соат эрталабки тўртлиги учун кўчалар кимсасиз бўлса-да, машинасини учириб кетаётган Ботирга Тошкентдан Чирчиққача бўлган масофа бир умрга чўзилгандек бўлди.
“Опажон, мен боргунча ўлиб қолманг... жон опажон...” — у гоҳ-гоҳида йўлни кўришга халақит қилаётган кўз ёшларини артиб, тезликни янада оширарди.
Масофа чўзилганига диққати ошиб турганда унга хаёллари ёрдамга келди...
Оилада катта фарзанд бўлган Назира турмушидан ёлчимади.
Ботир эсини танибдики, опасининг гоҳ кўзи кўкариб, гоҳ қўли ёки қовурғаси синиб юрарди. Йиғлаб онасига дард айтиб ўтирганига бир неча марта Ботирнинг кўзи тушган. Опасига ота уйига аразлаб келиш ҳам мумкин эмасди.
Дадаси “Қизи эридан ажрашибди деган гапни кўтармайман!
Ажрашишни хаёлига ҳам келтирма, чидайсан!” дея чўрткесарлик билан ҳукм ўқигани сабаб ёш боладек содда, беозор Назира йиғлаб-йиғлаб, болаларини еткалаб яна қайтиб кетарди.
Ботир опасига жуда ачинар, ич-ичидан “Мен ҳеч қачон хотинимни урмайман”, деб ўзига-ўзи онт ичарди.
Ботир улғайгач, поччаси унинг ҳайбатидан бироз чўчийдиган бўлди.
У бор давраларда кекирдагини чўзиб гапиролмасди. Ботир ўқиб, уйланиб Тошкентда яшай бошлагач, почча яна қилиқ чиқарди. Энди хотинига қўшиб болаларини ҳам калтаклайдиган бўлди.
Ботир охирги марта онасининг туғилган кунига борганида опасининг оёғи гипсланган ҳолда, қўлтиқтаёқда кириб келганини кўриб, дунё кўзига тор кўринди. Ўшанда жаҳл устида рулда ўтирган поччасига ташланганда ота-онаси зўрға ажратиб олишган. Муштумзўр эр эса машинасини учириб қочиб қолганди.
Дадаси Ботирни тинчлантираётган паллада онаси ошхонада туриб қизини койиётгани қулоғига чалинган. “Шу бугун келмасанг, нима бўларди?
Укангнинг феълини биласан-ку!”.
— Ботир ишдан чиқиб кечроқ келса керак деб ўйлабман... — опасининг айбдорона овози эшитилди.
— У келгунча тезда сизни табриклаб кетай дегандим...
— Э-э... сенларнинг ғалвангдан кун кўрмай ўлиб кетарканман-да,— деди онаси ғудраниб.
— Ойижон, кечиринг, туғилган кунингизда кўнглингизни қоп-қора қилдим...
Ботирнинг юраги туз сепгандек ачишди. Шу воқеагаям икки ой бўлипти.
Бу орада Ботир ота-онасидан бир неча марта опасининг ҳолини сўради.
Дадаси “Сен уларнинг оиласига аралашма, ўзлари келишиб олишади.
Эр-хотиннинг ўртасига эсини еган тушади. Ҳадеб опангникига бораверма, биласан, поччанг сени ёқтирмайди”, деб койиб берди.
Ўн кун олдин Тошкентга меҳмонга келган онасини кузатаётиб Ботир “Опамга бериб қўйинг, ками кўстига яратар” деб пул узатди......


​​Демак, туйхонамдаги биринчи туй севгилимники экан! Эй, Худо, кайси гунохларим учун?..
Оёгим остидаги ер йуколгандек бошим айланиб кетди…
Куёв кулини узатганда машинадан оккушдек булиб келин хам тушди. Кузимни юмиб олдим, унинг бахтиёр чехрасини куришга токатим йук!
Шартта тескари угирилиб кета бошлагандим, нимадир каттик гумбирлаб, атроф кийкирикларга тулиб кетди. Шошиб угирилдим… куёв журалар келин-куёв шарафига салют отишган экан… Лекин мен салют эмас, бошка нарса хайратга солди. Куёвнинг ёнидаги киз Мадина эмас, бошка эди! Ишонмай унга тикилиб карадим. Йук, кузларим алдамаяпти. У бошка!
Югуриб биринчи каватдаги хонамга югурдим. Эшикни махкам ёпиб, таниш ракамларни тердим… «Алло» деган майин овоздан томогимга нимадир тикилгандек булди.
— С-салом, берахм… Нега шу пайтгача бирор марта кунгирок килмадингиз?
Бир зумлик сукунатдан кейин жавоб келди:
— Сиз барибир мухаббатга ишонмайсиз-ку!
— Ишонмайман! — яна кайсарлигим тутди.
— Лекин менга тегсангиз, кунингизни курсатаман, биласиз-а!
— Биламан!..
Узим таъмирлатган туйхонада туйимиз булиб утди.
Биз-бир-биримиз учун яратилганимизни вактида хис килдик.
Бошка севишганларга хам шуни маслахат берамиз, хаётингизнинг хар лахзасида хушёр туринг, бахтингизни бой бериб қўйманг.

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Бу киздаги мени узига махлиё килган сири нимадалигини билолмай бошим котарди.
Туйи якинлашгани сайин азобим ортиб бораверди.
Энди уни ёмон куриб борардим. «Нега учради, ёмон гапириб уришиб берса-чи», деб уйлардим. Баъзан гап орасида уни жеркиб берардим, гох куполлик килардим…
У эса куполлигимдан кузи ёшга тулса-да, индамай куя коларди.
Бир куни 8-март байрамида ишхона якинидаги кафеда хотин-кизларга байрам килиб бердик. Рахбардан яшириб йигитлар оз-оздан ичиб олдик. Беихтиёр унга тикилиб колдим. Бунинг нотугрилигини билардим, лекин ихтиёримга карши чикким келмасди. «Бугун бир кунглимнинг амрига буйсунсам буйсунибман-да. Ахир хар куни бечорани кафасга соламан», хаёлимдан утди.
Тушлик пайтига мулжалланган байрам анчага чузилди, кейин ишхонага кайтдик. Шунда биринчи марта унга тик караб:
— Нега мени кутмай турмушга чикиб куйдингиз-а? — дедим.Гапларимни хар доимга хазилларимга йуйиб, кулиб куя колди.
— Кулманг, рост айтяпман… Мен сизни яхши куриб колганман. Уша биринчи учратган кунимдан буён яхши кураман…
У менга хайрат билан тикилиб колди, кейин секингина:
— Биламан, — деди.
— Нимани биласиз?… — энди мен хайратландим.
— Яна хазилкашлик килаётганингизни, — кулди у.
— Хозир мухаббатга ишонмайман, севги йук нарса, дейсиз…
— Кайлигингиздан тортиб олсам, менга тегасизми?
— Йук, — кулиб юборди у.
— Сизга тексам, рашк килавериб кунимни курсатасиз…
Тилим айланмай колди.
Ахмокона хазилкашлигим бошимга бало булди.
Шу куни ишдан чикиб, байрам бахона роса ичдим. Юрагим шунака сикилдики, дунё кузимга коронгу эди. «Нега хам учратдим? Тинчгина яшаб юрувдим…
Энди хаммани унга таккослайман, хаммадан унинг хислатларини ахтараман! Энди кандай яшайман!»
Энди хар куни унга яхши куришимни айтадиган булдим.
У эса кулиб куйишдан нарига утмасди.
Бир куни узимни тута олмадим.
— Бирор марта булса-да, гапимни жиддий оласизми? Ахир мен ишкингизда жинни буляпман-ку! Канака берахм кизсиз!
У анчагача жавоб бермади, кейин секингина:
— Аксинча… мен жуда рахмдилман. Севиб колиб, кийналишингизни хохламайман! Буни канчалик азоблигини билмайсиз…
— Худди бировни севадигандек гапирасиз-а?! Сиз тошюраксиз, хеч кимни севмайсиз… Сиз хатто уша… кайлигингизни хам севмайсиз!
Бу гапимдан кейин у йиглаб юборди ва югуриб хонадан чикиб кетди. Шу билан эртаси куниям ишга келмади. Жинни булиб колай дедим. Узимни узим ёмон куриб кетдим. Энди бу ерда кололмасдим.
Ариза ёзиб рахбаримнинг хай-хайлашига карамай ишдан бушаб кетдим. Тезрок уни унутмасам жинни булишим аник. Одамнинг яхши хислати хам бировга озор бериши мумкин экан. Мен унинг яхшилигидан куйгандим. Лекин ундан узокда хам унинг хаёли билан яшардим. Азобимда, фирогимда хам у.
Узимча ундан воз кечмокчи эдим, лекин бу мен уйлаганчалик осон эмас экан. Хар куни телефонимга жиринглаб колармикан, деб тикиламан. Бу дунёда хеч ким мени унчалик тушунмайди. Фотихалангани сабаб менга барча гапларини айтган, мен уни жуда яхши билардим…
Ишдан кетиб дадам билан савдода ишлай бошладим. Уни унутиш учун купрок ишлашим керак эди. Бир томондан унинг кайлиги бойвачча йигитлиги аламимни келтирарди. Согинч азобини енгиш учун хар уни эслаганимда телефонимга «Согиндим» деб ёзиб куядиган одат чикардим. Бир кунда эллик марта ёзибман! Кейин бу эрмакка айланди. Согинчларимни санаб калбим тафтини босардим. Дадамда тижоратда, янги иш жойлари очишда тугма кобилият бор эди. Кайси ишга кул урмасинлар, албата унгидан келарди… Мен хам шу йулдан кетдим. Дадамнинг ишини анча енгиллатдим.Орадан уч ойлар утди.
Дадам касодга учраган бир тадбиркорнинг туйхонасини сотиб олиб, уни юритишни менга топширди…
Туйлар мавсуми якин булгани учун тезда таъмирдан чикариб, мижозларга такдим этишимиз керак эди. Туну кун шу иш буйича югурдим, айтилган муддатда ишларни тугатдим. Куп утмай туй утказадиган талабгорлар хам чикди. Уз ишимдан фахрланиб туйхона эшигида турибман. Карнай-сурнайлар садоси остида оппок лимузиндан новвотранг костюм-шим кийган куёв бола тушди… Уни куриб юрагим тухтаб колай деди….....


Севгилимнинг туйи куни…

Мен бахтнинг бошка томонини топдим… Худди танганинг икки томони булганидек бахтнинг хам икки томони бор, ишонинг, уз тажрибамдан гапиряпман.
Мен уни шунчалик севардимки, хеч качон бирга була олмаслигимизни билиб хам севардим…
Унга унсиз термулиб, гузаллиги ва ширин сузларига махлиё булиб утирардим. Шундай дамларда агар жонингни бер деса, хеч иккиланмай берворардим… Лекин у хеч нима сурамасди…
Мен эса уни кийнардим…
Кайлигидан воз кечишини, менга турмушга чикишини жуда-жуда хохлардим.
У эса синик жилмайиб куйишдан нарига утмасди. Аввалига уни айблардим.
— Кандай килиб узинг севмаган одамга турмушга чикасан… Сенда юрак йук, тошсан, — деган пайтларим хам булган. Ушанда унга каттик озор бераётганимни билмасдим… Худбинлигимни бошкаролмай ундан куп нарса талаб килганман. Аслида, у менга хеч нима ваъда килмаганди.
Факат сизга озор беришни истамайман, дерди. Лекин бу билан жонимга янада каттикрок озор бераётганини тушунмасди. Мухаббатдан кийналишга жон деб рози булардим. Лекин у рози эмасди.
Бир бошидан гапириб берадиган булсам, у билан институтни тугатиб, ишга кирганимда танишганман. Директор аризангизни ёзаверинг, деб чикариб юборганда, котибанинг хонасида бир муддат каловланиб турдим-да, компьютердан бош кутармай нималарнидир чикиллатаётган кизга нажот кутгандек карадим.
— Когозингиз йукми?
— Когоз керакми?
Бу гапни иккаламиз бир пайтда айтиб, кейин кулиб юбордик. Тезда ариза ёзиб, эртаси куни ишга чикадиган булиб уйга кайтдим. Йул буйи уша киз хаёлимдан кетмади. Нимадан хурсандлигимни узим хам билмасдим, ишга кирганимданми ёки шундай чиройли кизни учратганимданми?..
Лекин биринчи иш кунданок хаёлларим тумандек таркади. У хакида хали хеч бир маълумот йигиб хам, хуснига туйиб термилиб хам улгурмагандим… Коп-кора «иномарка» автомобилда келган йигит уни машинасига уткизди-ю, олиб кетди… Кунглим вайрон булганча колавердим…
Мен билан бирга сигарет чекиб турган хамкасбим холатимни сезди, шекилли:
— У фотихаланган… — деди сигаретни чукур-чукур тортиб.
— Уйдагилари кариндошига мажбурлаб фотихалаб куйишган…
Хаёлларимни сездириб куйганимдан хижолат булдим.
У эса фикрларимни укиётгандек яна давом этди:
— Ишга келган борки, уни севиб колади…
Мадина хакида эшитганларим шу булди.
Негадир ишлашга иштиёким хам колмади. Хар куни уни кузатаман…
Нафис, чиройли, баъзан махзун, баъзан кувнок… Туйгуларимни тизгинлаб олган булсам-да, юрагимдаги умид учмасди. Ахир хали туйи булмаган-ку! Тугриси, унинг кайлиги билан ракобатлашишга мендек оддий йигитга йул булсин эди. Лекин кунгил улгур, кунмаса кийин экан… Хаёлимда уни бойвачча йигитидан тортиб олардим, кейин бир умр бахтли яшардик… Секин-секин у хам мен билан бемалол гаплашадиган булди. Иккаламиз битта хонада утирамиз, унинг саришта ва озодалига жуда хавасим келарди. Уйимни яшнатиб юришини хохлардим.
Уйда туртта угилдан кейин тугилган ягона киз булгани билан эрка-тантик эмасди. Аксинча, баъзан хомуш тортиб коладигандек туйиларди…
Унинг эркаланиб, эркин гапиришлари жуда ёкарди…
У канчалик мени узига якин олиб гапирса, шунчалик жоним азобланарди.
Ишхонадаги йигит-кизлар йигилса, албатта гап мухаббат мавзусига буриларди. Хар гал «мен мухаббатга ишонмайман», — дердим кайсарлик билан.
— «Кизларга умуман ишонмаслик керак, мухаббат туйдан кейин келади».
У эса катта-катта кузларида хайрат билан менга караб коларди.
— Хали севиб колмагансиз-да… Булмаса унака демаган булардингиз, — дерди. Кайсарлик билан гапимда туриб олсам-да, ичимда «кошки эди севиб колмаганимда», деб эзилардим.
Унинг бошка кизларга ухшамаган майинлиги мени кун сайин узига жалб этаверарди. Охири унга хазил аралаш «Агар фотихаланган булмаганингизда сизни севиб колардим» дейдиган булдим.
У эса одатдагидек жилмайиб куя коларди. «Нега такдир уни менга асрамаган, нега мендан олдин фотихаланиб куйишган», деган саволлар билан узимни кийнардим. У эса туйи якинлашгани сайин уз ташвишлари билан овора эди. Лекин бошка кизларга ухшаб кувониб эмас, балки, шундай килиш керак булгани учун килаётгандек туйиларди назаримда........


​​-Ман у берган порошогингизни қўлим шилингани учун ишлатмадим. Ўша сиз берган ҳар хил майда совунларни қирғичдан бап-баробар чиқариб, ярим автоматга солиб айлантирдим. Ичида хушбўй юз совунлар ҳам бор экан. Ўшалар зўр оқартиришибди-да!
-Нима?- деди кўзлари ола кула бўлиб жазаваси қўзиганча...
Овсини гапини яна бир марта такрорлади.
"Нега кир машинада юваркансиз, ахир сизга айтгандим-ку" демоқчи эди, ўзининг ҳам ҳозиргина кир машина ишлатгани ёдига тушиб, тилини тишлаб қолди...
Кичик келин нималарнидир гапириб, катта келинига кир ёйишда қаралашар, қайнона эса уларни деразадан закий нигоҳи билан кузатиб туриб ният қиларди:
"Аллоҳим, кўзим очиқлигида қанчалар бир-бирига эш бўлишса, кетганимдан кейин ҳам бир-бирига ундан зиёд оқибатли бўлишсин."
Тамом.
Азизахон Исмоилова

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Овсинлар...

Овсин олишди: шаҳарлик оқбилак келиши олдидан уни пойгакдаги бир хоналик уйга тиқилтириб кўчириб қўйишди...
Зардаси қайнади: "Янги косанинг суви ширин бўлмай ўлсин, биз оёқ остига тушдик-ми, энди?!"
Уч кундан кейин қайнонаси янги келинни унинг ёнига ўтиргизиб ўша шаҳарлик оқбилакка насиҳат қилди: 
-Шу бугундан бу киши- сизга овсинмас, унақа сўзни луғатингиздан ўчириб ташланг, жон-жигар опам деб қабул қилинг! Бу уйда билмаган нарсангизни шу опангиздан сўрайверасиз, ўргатади, билмаганингизни тушунтиради! Рўзғорни шу кишига топширганимга анча бўлган.
Кетига тилла товоқ тутилгандек Малика бу гаплардан ёйилиб кетди.
Ўргатади! Ўргатганда-ки...
Бомдод пайтида ана ўша "овсинча" си худди биринчи синф боласидек ёнига бўйин қисганча келди:
"Опааа, кўчани қайси супургида супираман?!"
Атайлаб унга чўлтоқ, бандида қўл тиладиган бутоқлари кўп, шифтдан ис оладиган- узун супургини тутқазди...
-Етти қўшни у томондан, етти қўшни бу томондан супурасиз, ҳўпми?!
Уйида тинчгина ухлаб ётган ўша етти қўшнининг дарвозаси олдини қўшиб супургунча, "шаҳарлик ойимча" нинг момиқ қўллари пўрсилдоғ-у чақаларга тўлди. 
-Ҳаа, ҳеч нарсамас! Битта яхшилаб кир ювворсангиз ўтиб кетади!" 
Шундай дея насиҳат қилган бўлди- оғриқдан бужмайиб турган келинчакка қарата.
Туш пайти ҳаммомга кирса, "овсинча" си ярим автомат кир машинанинг ичига кирларни бир бошдан соляпти.
-Ҳай, бу нима қилганингиз? Бу уйда ҳамма кирлар қўлда ювилади, пари!
Овсинининг қўлидан автомат порошокни тортиб олиб қўйиб, ўрнига гилам ювишда ишлатиладиган ишқори ўткир хитой порошогини тутқазди.
-Кир совун йўқмиди?- сўради келинчак прорабига рўпара турган қора ишчига ўхшаб.
-Эплолсангиз ишлатинг! Мана шулар бор ҳолос!
"Олқинди"- юзлаб майда совун бўлакчалари ёпишиб, буришиб кетган йиғиндини "манг, олинг" дегандек- кирлар устига ирғитиб берди...
"Қурмағур, ёш бўлса ҳам тегирмондан бутун чиқаркан, кирларни бир тузук ювибди, дорда ярқираб турибди-я! Ўша хитой порошокдан ўзим ҳам бир ишлатиб кўрсам бўларкан", дордаги кирларга қараб, шуларни ичида ўйлади...
Қараса, қайнонасининг ёнида шилиниб кетган қўлларига дори суртиб "овсинча" си ўтирибди.
-Маликахон, дорни бўшатиб келинг, синглингизга тахлашворай, қўллари адойи тамом бўлибди...
"Ҳммм" деб дордан кирларни йиғиштиргани кетди.
Қайнисининг оқ кўйлагини атайлаб ерга тушириб юборди. Кейин тупроқ теккан жойларини яхшилаб кафти орасига олиб ишқалади, кир толалар ичига кириб жойлашди.
Сўнг таманно билан юриб бориб, елкасидагиларнинг ҳаммасини қайнонаси ўтирган диван четига ташлади.
-Вой мана бу кўйлак ерга тушибди шекилли...
Овсинчаси эрининг кўйлагини авайлаб қўлига олди. Эсида бор, дорга илаётганида у топ-тоза эди!
-Тоза ювилмаган!!! Яхххшилаб қаранг!- деди чиртиллаб...
Келинчак гап қайтармади, шунчаки қайнонасининг олдида изза бўлганидан қизариб кетди.
-Майли опаси, ўзингиз бир чайқаб қўярсиз, қўлларига ҳозиргина малҳам суртиб олгандилар- деди хижолатпазликнинг олдини олмоқчи бўлгандек қайнонаси гап билан сийпалаб...
- Ҳмм ҳўп, фақат эртага ўз кирларимга қўшиб юваман...
Эртасига кир ювишдан олдин негадир Хитой порошогини қўлига олди.
"Назарга кирмагани билан ана бу кукунлардан доғни шу яхшироқ кетказса-а, қара-да! "
Кирлари оқарашга оқарди-ю, хашакка ўхшаб қолди. Аммо қўллари...
Ғудраб бориб, тўйдан олдин олинган кир совунларни яшириб қўйган жойидан олди. 
Порошокнинг ишқоридан қўли қичиб, билагига нимадир тошиб кетди. "Бор-ей! " деди қўл силкиб, охири ҳаммасини мағзавасига қўшиб ярим автомат кир машинага солиб қўя қолди.
Дорга кирларни иларкан, ювганлари кўзига ёқмай кетаверди. Айниқса, эрининг қора спортивкаси ўнгиб кетганга ўхшаб қолибди.
-Опаа, ёрдам керакми, келинг ёйишиб юбораман!
Ёнига овсинчаси келди.
-Ўзим қиламан, бораверинг... Ҳа... айтганча, кеча ана бу порошок қўлингизни ёмон қилиб ташлаганмиди?
"Синглиси" бирпас қараб турди:......


Ақлли одам ўзи ҳақида уч нарсани сир сақлайди: энг чуқур қўрқувини, энг катта орзусини ва бойлигининг миқдорини.

Умар Хайём

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Одамлар билан тўла автобус йўлда кетяпти. Ҳайдовчи атрофга қараб, автобусни четга олиб сақлади. Одамлар ундан нимага тўхтаганини сўраган эди:
— Анави қарияни олволайлик, — деди.

Қарашса, ҳеч ким йўқ.
— Қайси қарияни айтяпсиз? Ҳеч ким йўқ-ку, — дейишса,
— Ҳозиргина қўлини кўтариб, мени ҳам олиб кетинглар деди-ку. Ана ўзи ҳам келяпти, — деган эди, ҳамма ўша томонга қаради. Яна ҳеч ким йўқ экан. Ҳайдовчига қарашса, омонатини топшириб қўйибди.

Демак шу ҳайдовчининг ажали етиб келган, аммо автобусдагиларнинг ажали етмаган ҳали. Аллоҳнинг ҳикматини кўрингки, автобусни чиройли қилиб тўхтатиб, ҳайдовчининг жонини олди.

Ҳайдовчининг ажали етган эди, аммо йўловчиларникимас...

Хотиржам бўл, биродар! Ризқинг борми, яшайсан! Фақатгина тақдирдаги нарса бўлади, кўпияммас, озияммас!

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Қизи бор оталар учун 5 та ажойиб маслаҳат

1. Қизингизга имкон қадар кўпроқ яхши кўришингизни айтинг. Отаси яхши кўрган қиз, албатта, келажакда турмуш ўртоғи томонидан ҳам яхши кўрилади.

2. Уни ҳар доим ҳимоя қилинг. Келажакда бунақа қизлар қўрқмас бўлиб катта бўлади.

3. Ҳеч қачон уни бошқалар билан солиштирманг. Солиштирилган фарзандларнинг ўзига бўлган ишончи паст бўлади.

4. Ҳеч қачон уни танқид қилманг. Уни ҳар доим мақтанг. Бу унда ўзига бўлган баҳонинг юқори бўлишига сабаб бўлади.

5. Энг асосийси, қизингизни доим иккинчи ўринга қўйинг. Биринчи ўринга эса унинг онасини. Шунақа муҳитни кўрган қиз оиласи ҳам шуни такрорлайди.

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


​​​​фарзанд, болам. Илон ҳам боласини яхши кўради. Сенга бир нима бўлса, онанг, отанг, менинг қанчалик куйинишимни биласан-а?!
Мен «Ҳа», дегандек бош силкидим.
— Илонлар ҳам шундай. У ҳам боласи учун қайғуради. Ёшсан-да, болам, кўп нарсага ақлинг етмайди.
Ўша пайтда ростдан ҳам бувимнинг гапларига унчалик тушунмасдим, аниқроғи, бу гаплар менга таъсир қилмасди.
Орадан уч кун ўтди. Ҳар доим ҳовлида ўйнаётиб, жар лабига қараб-қараб қўяман илон келмаяптимикин, деб. Бувим ҳам хавотир олаверади. Лекин бора-бора мен ўлдирган илоннинг онаси келавермагач, ўша воқеа ва бувимнинг гапларини унутиб ҳам юбордим. Би-роқ…
Ота-онам бувим билан бирга қариндошимизникига кетадиган бўлишди.
— Уйда ўтириб тур, эҳтиёт бўл, ҳеч қаерга кетиб қолма, — деб тайинлади ойим.
Бувим эса ойимнинг гапига қўшиб қўйди:
— Жарликка яқин борма, уйдан чиқмагин.
Катталар кетгач, ичкари уйга кирдим-да, телевизорни ёқдим. Бироз мультфильм кўрдим. Лекин, барибир, зерикдим. Ҳар куни кўчада ўйнаб юрганим учун уйда ўтиришга сабрим чидамасди. «Ҳеч нарса қилмайди. Бувим айтган илон ҳам келмаса керак энди, бизни эсидан ҳам чиқариб юборгандир», дея ўзимни овутиб, энди эшикни очмоқчи бўлгандим, кўзим ҳовлида кулча бўлиб ётган илонга тушди. Бу илон аввалгисидан анча катта эди. Бунчалик катта илонни кўрмаганим учун қўрқиб кетдим. «Ҳозир уйга кириб, мендан қасос олса-я», деган фикр миямга келди-ю, эшикни қаттиқ ёпдим. Қўрқувдан йиғлаб юбордим. Деразадан илонга қарадим, у ҳам менга тикилиб турарди. Ичимда «Илтимос, менга тегма, бошқа бундай қилмайман, энди ҳеч қачон илон ўлдирмайман», деб ялина бошладим. Бувимнинг гапига кирмаганимдан, бебошлик қилганимдан афсусландим. «Ишқилиб, ойим, дадам, бувим тезроқ келсинлар-да», дея ўйладим. Афтидан, қасос олиш учун келган илоннинг менга раҳми келди, шекилли, судралганча пастга тушиб кетди. Қўрқа-писа эшикни очдим. Йўқ, илон ҳовлида кўринмасди. Ҳовлига тушганимда эса у жарликка тушиб кетиб бўлганди.
Бу воқеани бувимга айтиб бергандим, чуқур хўрсинди-да:
— Сенга раҳми келибди, — деди маъюс тортиб, — барибир, она-да у ҳам! Ўз бошига тушган азобларни онанг ҳам тортишини истамаган! Раҳмат сенга, минг марта раҳмат!
Бувимнинг илонга раҳмат айтаётгани бу сафар менга ғалати туйилмади. Чунки бўлиб ўтган воқеалардан кейин бувим ҳеч қачон нотўғри гапирмаслигини тушуниб етгандим.
ҲАМДАМ отанинг ҳикоясини
АФСОНА ёзиб олди.

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Ғузордаги қасоскор илон....

Шу пайтгача икки марта жуда қаттиқ қўрққанман. Бунга қизиққонлигим сабаб бўлган. Биринчи марта кечқурун ғалати эшак мени чўчитган.
Кунларнинг бирида ярим кечаси уйга қайтаётганимда жарлик ёнида турганча сув ичаётган эшакка кўзим тушди. Аввал кўзларимга ишонмадим, чунки эшакнинг олдинги ва орқадаги биттадан оёғи ҳавода муаллақ турарди. Аниқроғи, эшак сувга кириб туриши керак бўлган оёқларини кўтариб олганди. Аввал эшакка яқинроқ бормоқчи бўлдим, лекин қўрқиб, уйга кета бошладим. Аммо қизиққонлигим устун келди. Ортимга қайтиб, эшакни аниқроқ кўришга қарор қилдим. Лекин жарлик ёнига келганимда эшакдан асар ҳам йўқ эди. «Балки, бирор ёққа кетгандир», дея ён-атрофга алангладим. Бироқ ғаройиб эшак ҳеч қаерда кўринмасди. Шунда хаёлимга «қоронғида ажиналар юради», деган гаплар тушди-ю, қўрққанимдан уйга югурдим.
Иккинчи сафарги кўнгилсизликка эса ўзим сабабчи бўлдим. Уйимиз ёнида дарахтзор бўларди. Кичкина ўрмон деб атаса ҳам бўларди уни. Баҳорда ҳамма ёқ гулларга тўлиб кетар, ён-атроф ажиб тароват касб этарди. Аммо бу ҳолатнинг бир ёмон томони ҳам бор эди, яъни дарахтзорлар, одатда, илонлардан холи бўлмасди. Ўзим илонлардан унча қўрқмасдим, чунки бувим ёшлигимдан «Илонлар ювош бўлади, уларга тегмасанг, улар ҳам сенга зарар етказмайди», деб уқтирарди. Шунинг учун ҳам хаёлимда «Илонлар безарар» деган тасаввур муҳр-ланиб қолганди. Лекин қизиқишим устунлик қилди-ю, илонларнинг ашаддий душманига айланиб қолдим.
Одатдагидек ўқишдан қайтиб, ҳовлида ўйнаб ўтиргандим, ҳовлимизнинг билан жарлик туташган жойида бир кичикроқ илон ўрмалаб юрганига кўзим тушди. Индамай, ўйинимни давом эттиравердим. Аммо қувлигим тутди. Илонни ушлаб кўрмоқчи бўлдим. Қизиқишим шунчалик устун келдики, «Илон чақиб олиши мумкин», деб ўйлаб ҳам кўрмадим. Бостирмадан узунроқ чўп олдим-да, илонни илиб олиш учун унга секин яқинлаша бошладим. Илон эса мени дарров сезди. Судралганча узоқлаша бошлади. Кичикроқ эканлигини кўр-ганимдан кейин кўнглимдаги қўрқув ҳам босилди. Ўрнини қизиққонлик эгаллади.
— Ҳозир сени тутиб, таъзирингни бераман, — дея илоннинг ортидан қувлашга тушдим.
У эса ўт-ўланлар орасида кўринмай кетди. Жаҳлим чиқди. Бир-икки марта илон кетган тарафга қараб таваккал тош отиб кўрдим. Илонга тегмади, шекилли. Шундан кейин уйга қайтдим.
Илон билан боғлиқ бўлган нохушлик пешонамга ёзилган бўлса керак. Акс ҳолда, худди ўша илон яна ҳовлимизга қайтиб келмаган бўларди. Афтидан, у ниманидир изларди. Ўзи илонлар нимани қидириши мумкин, бу ҳақда тасаввурга ҳам эга эмасман. Хуллас, эртаси куни тушга яқин яна ўша илонни кўрдим. Бу сафар уни қўлга туширишга қатъий аҳд қилгандим. Кечагидан ҳам каттароқ чўпни олиб, илонга сездирмай яқинлаша бошладим. Би-роқ бу сафар ҳам у мени сезиб қолди. Фақат бу пайтда унга анчагина яқинлашиб олгандим. Илон қоча бошлаганида эса четроқда турган тошни олдим-да, бошини мўлжаллаб отдим. Бу гал адашмадим. Тош илоннинг нақ бошига тегди. Ке-йин думини мўлжалладим. Чунки илоннинг жони думида бўлади, деган гапларни эшитгандим. Бироздан кейин илоннинг жони узилди. Уни чўпимга кўтариб олдим-да, қаҳрамонлик қилган одамдек ғўддайиб айлантириб юрдим. Буни кўрган бувим эса:
— Илонни ўлдирдингми? — деди мени койиб. — Сенга айтгандим-ку унга озор берма деб. Бу ишингнинг охири бахайр бўлмайди, болам!
— Э, буви, яна бошладингизми? Бу оддий илон бўлса. Нима, у учун бошқа илонлар ўч олишадими?!
— Эҳ, болам, болам, — бошини сарак-сарак қилди бувим. — Ҳеч ақлинг кирмади-кирмади-да. Бор, ошхонадаги қопдан озроқ ун олиб чиқ.
— Унни нима қиласиз, буви? — дедим ҳайратимни яширмай.
— Илон келган йўлга сепсак, бу йўлга бошқа илон яқинлашмайди, болам.
— Шу ирим-сиримларга ишонасизми?
— Нима, сенингча иримлар ўйлаб топиладими? Кўп гапирма-да, айтганимни қил.
Бувим мен олиб чиққан унни жарлик ёни билан ҳовлимиз четига сепиб чиқди. Сўнг:
— Ишқилиб, охири бахайр бўлсин-да, — деди.
Мен эса бувимнинг беҳудага хавотир олаётганидан ажабланардим.
— Бўлди-да энди, буви, — дедим бувим яна «охири бахайр бўлсин», деганидан кейин. — Ҳеч нарса қилмайди. Бор-йўғи битта илон-ку!
— Бу сен учун илон, лекин онаси учун........


Таълим бу Гитлер 6 миллион яҳудийларни қатлиом қилганини ёдлаб олиш эмас. Таълим бу миллионлаб оддий немислар бунинг зарурлигига қандай ишонтирилганини тушунишдир.

Таълим тарих ўз-ўзини такрорлаш белгиларини аниқлашни ўрганишдир.

Ноам Чомский

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


​​Одамлар таркалди. Атроф жимиб колди. Уша куни давлениям ошиб ётиб олдим, кизларим куёвларим етиб келишди. Кичик куёвим ойим хали тинчланмаганла деб мени балницага олиб кетиб ётказишди. Мен болницадан чиктим. Уйим каватига кутарилсам кушним эшикларини алмаштириб ташлашибди. Мени кургани подезд кушниларим чикишди. Эртасига, жаноза йигитнинг уйида болганлигини, баравар 2 та улик чикканини, уша жанжал болган кун 2 кизча йигитнинг онаси билан болишганини айтиб беришди. Энг ёмони, рашк сабабли йигит уз хотинини улдириб кейин узини деразадан ташаган экан. Улар нимага уришишган ораларида нима болган хеч ким билмайди. Шу вокеадан кейин анча узимга келолмай юрибман, ажойиб оила рашк ва кахр, газаб сабаб йук булиб кетди, орада иккита гудак етим. Шу номамни ёшларга етказишингизни истайман, ёшларимиз бир бирларига ишонишларини хохлайман, бир бирини ранжитадиган иш килишмасин, тушунишсин, мулойим булишсин, яхши гап билан бир бирларига мурожаат этишсин. Бир ёстикка бош куяяпсизми, жуфтингизни кадрига етинг, уни авайланг, эхтиёт килинг! Ишонинг! Мустахкам оиланинг асоси ишонч ва хурмат шуни ёдда тутинг!

https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz


Рашк туфайли хотинини вахшиларча ўлдирган эр.

Кушним оиласи менга бир девор булиб биз куп каватли уйларнинг 4 этажида ёнма ён турардик.
Бу ёш оила якинда кучиб келган 2 кизчаси бор эди. 2 йил утмай махаллада бу ёш оилага хаммани хаваси келарди. Йигит тиш дохтир келин банк сохасида ишлашарди. Бу йигитнинг ота онаси 2 та дом нарида кичик огиллар билан яшашарди. Келин хам унинг эри хам бир бирини яхши куриб бир бирига ширин момуоасидан уйдан довуши чикмасди. Мени ёшим 46да 2 та кизларимни узатган ёлгиз аёлман. Шанба куни мен ишдан келдим. Бир пас оёгимни узатиб кузим уйкуга кетти кейин чучиб уйгониб кеттим. Ётогхонамнинг разветкасидан ёш оилани бакир чакиригини эшиттим. Югуриб подезга чикдим уларнинг эшигини такиллатдим. Эшикни келин очди. У йиглаб кузлари ишшиб кетган эди. мен -ТИНЧЛИКМИ КЕЛИН деб хаяжонландим.
-ТИНЧЛИК ОПА ЭРИМ БИЛАН САЛ ТОРТИШИБ КОЛДИК деди келин. Мен,-ЁРДАМ КЕРАКМИ АЙТАВЕРИНГ?
Келин - ЙУК ОПА, АРЗИМАС ЖАНЖАЛ УЗИМИЗ ХАЛ КИЛАМИЗ деб хижолат чекиб эшикни ёпди. Ха эр хотинни жанжали орасига тушмаган маъкул дедим ва уйга кирдим. Ошхонага чикиб овкат килдим, кирларимни ювдим, овкатим пишди, овкат еб телевизор курдим. Укитувчи болганим учун, укувчиларим ёзма ишларини текширишга купинча уйга олиб келардим. Ётокхонамга кирдим энди сумкамни очаман деганимда, кушниларимни уйидан такир тукур чиннилар синган довушлар эшитилди. Уша пайт, вакт кечги 11 лар эди. Уйларига чикиб аралашишга болмади. Билсам жанжал хали давом этвотган болган. Бировни гапини эшитиш ё гийбат килиш одатим йук лекин нима учун шу вактгача жанжал боляпти деб девол тарафдаги тумбани суриб разветкага кулок солдим. Йигит-КИМ ЭДИ У. НЕГА ЁЛГОН ГАПИРЯПСАН!!!! СЕНИ УЛДИРАМАН!!!!! НЕГА ГАПЛАШАСАН!!!!!деб бакирарди. Келин-МАН БИЛМИМАН КИМЛИГИНИ ТЕЛЕГРАМДАН ЁЗДИ. МАН КУРМАГАНМАН деб йиглаб хуноб боларди. Дафтарларимни сумкадан олиб балконда утириб текширарман деб ётокхонадан чикиб кеттим. 20 тача дафтар текшириб болгандимам балкон олд томондан ё гурсиллабми ё тарсиллабми бир нарса тушди. Урнимдан туриб кучага карасам вой бу дахшат эди!!!!!! ён кушни йигит ётибди. Эсим чикиб уларнинг уйига югурдим. Эшик куфлок роса такиллатдим кейин пастга кучага югурдим. Кучага тушсам кушнилар купайиб йигит устида туришибди. Менам бе ихтиёр йиглаб юбордим. Йигит 4 этаждан тушаётганида 2-1 этажлар томларига урилиб кейин етга тушган эди. 2-1 этажлар томлари синиб кетганди. Бир пасда йигитнинг ота онаси укалари чопиб келишди. Тумонот одам. Тез ёрдам ва милиция хам етиб келди. Уша тун жуда аянчли эди. Хамма йигитнинг хотинини сураяпти. Йигит тепасида куни-кушни, таниган танимаган одам, милиция, духтирлар, ота-онаси бакириб йиглашвотти, лекин КЕЛИН куринмасди. Милиция уйига чикиб эшикни такиллатиб бузушга тушди. Менам 4 этажга кутарилдим. Мен уйимга чикканда милиция кушним эшигини очганди. Эшик очик. мен хам кирдим. Не куз билан курайки хамма ёк кон. Келинпи кекирдонида катта розгор пичоги турарди. Бехосдан бакириб шокка тушиб колдим. Узимдамасдим, хушимни ёкотдим. Кузиммни очсам уз уйимдаман тепамда кушни аёллар, тез ёрдам манга укол киляпти, бошим карахт, тушумми ё унгим, англолмай колдим. Орадан вакт утти. Мен узимга келдим. Кейин билсам кушнилардан Келинни корнидан- кекирдонигача пичок билан суйилибди. Милиция мени тергов килиб саволлар бера бошлади мен билган эшитганларимни айтиб бердим. Хуллос кий-чув йиги сиги, оломон одамлар, амаллаб тонг ёришди. Келинни простиналага ураб олиб чикиб кетишди. Йигитниям олиб кетишди. Йигитнинг укаси уй эшигини ёпти.......

Показано 20 последних публикаций.