Minor.uz

Али розияллоҳу анҳу шундай дедилар:
• Юқорилик истаб, тавозеда топдим.
• Мартаба истаб, илмда топдим.
• Ҳурмат истаб, тақвода топдим.
• Мурувват истаб, ростгўйликда топдим.
• Ғалаба истаб, сабрда топдим.
• Ибодат истаб, парҳезкорликда топдим.
• Бойлик истаб, қаноатда топдим.
• Шукр истаб, розиликда топдим.
• Роҳат истаб, толиқадиган ишларни тарк қилишда топдим.
• Ғийбатни тарк қилишни истаб, холи қолишда топдим.
• Мулк истаб, зуҳдда топдим.
• Дўст истаб, солиҳ амалда топдим.
• Тинчлик ва офият истаб, сукутда топдим.
• Ҳамроҳ истаб, Қуръон тиловатида топдим.
• Охиратда тарозу босадиган амал истаб, Аллоҳни зикр
қилиб юришда топдим.
• Яхшилик истаб, саховатда топдим.

«Саодатга етакловчи ҳикматлар» китобидан.
@minormasjidiuz

ШОЛ БИЛАН КЎР

Бир киши ҳикоя қилади:
- Мен ҳаж қилаётганимда бир воқеанинг гувоҳи бўлдим. Ҳожилар ичида иккита ҳожи бор эди. Бири кўр, лекин юра олади. Иккинчиси шол, лекин кўра олади. Кўр шолнинг кўзидан, шол кўрнинг кучидан фойдаланмоқчи бўлди. Иккала Ҳожи келишди. Кўзи ожизи шолни кўтариб олди. Кўр юриб борар, шол унга йўл кўрсатар эди. Ҳаж вақтида тирбандлик жуда кучли бўлади. Тавофда тирбандлик, Сафо ва Марва орасида саъй қилишдаги тирбандлик, тош отишдаги тирбандлик... Улар бир юриб, бир тўхтар эдилар. Масофа эса танани кучдан қолдирадиган даражада эди. Лекин иккисининг қатъияти ва Аллоҳга бўлган ишончи туфайли қийинчиликларни унутишди. Ажр ва савоб умидида машаққатларни ёддан чиқаришди. Субҳаналлоҳ!Кўпчилик Аллоҳга осийлик қилишда бир-бирига ёрдам беради. У икки ожиз киши эса Аллоҳ таборака ва таолога итоат қилишда бир-бирига кўмакчи бўлдилар. Биз ҳам фақат ғийбат ва кераксиз муҳокамаларда тўпланганимиз каби савобли ишларда ҳам бирлаша олганимизда ҳаётимиз буткул бошқача бўлган бўларди.

«Бахтли яшаш сирлари» китобидан.

@minormasjidiuz

Фақиҳ айтади: сўровчи сўраса: «Агар ота-онаси ўғлига ғазаб қилиб ўтиб кетган бўлса, уларнинг ўлимидан кейин рози қилиши мумкин
бўладими?» Айтилади: «Ҳа! Иккаласини уч нарса билан рози қилиши мумкин:
1. Фарзанд солиҳ бўлиши. Чунки ота-онага фарзанди солиҳ бўлишидан яхшироқ нарса йўқ.
2. Ота-онанинг яқинлари ва дўстлари билан боғланиб туриши.
3. Иккалалари учун истиғфор сўраши, дуо қилиши ва садақа қилиши билан».

"Қарғишдан сақланинг" китобидан.
@minormasjidiuz

Ҳар кўнгил аслида, биргина Севгилига қайтгувчидир. Фақат қибласи нотўғри. "Топдим" деб ўйлаган нарсаси, ҳақиқатда қидирган нарсаси эмас. Қайси биридир, гул юзли бир гўзалга мафтун. Яна қайси биридир, оҳу боқишли гўзалга мажнундир. Баъзиси эса дунёга берилган, баъзиси мол-мулкга алдангандир. Уларнинг ҳар бирлари, аслида бир Севгили тарафидан синалгандир!

Мавлоно Жалолиддин Румий қуддиса сирруҳу
@minormasjidiuz

ЎҚ ҚАРҒИШЛАР

Ота-она қарғиши ўқ дейилади. Отилган милтиқ ўқини қайтариб бўлмагани каби, уларнинг қарғиши ҳам қайтарилмас билинади. Қарғиш айтилгач, ҳар қанча афсусу надомат, пушаймонлик бўлмасин, ғишт қолипидан кўчган бўлар экан. Абу Закариё Яҳё ибн Шараф Нававийнинг «Ал-азкор» китобида келтирилган ҳадис бу ҳақиқат билан юзлантиради: Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Нафсингиз, болаларингиз, хизматкорларингиз, молларингиз зарарига дуо қилманглар. Чунки Аллоҳ талаб қилувчининг талабини берадиган соатга мувофиқ келиб қолсангиз, (қарғишингизни) ижобат этиб қўяди», дедилар. Абу Довуд саҳиҳ иснод билан ривоят қилганлар. Имом Муслим «Саҳиҳ» китобларининг охирида бу ҳадисни қуйидагича ривоят қиладилар: «Нафсларингиз, болаларингиз, молларингиз зарарига дуо қилманглар. Ижобат бўлиш пайтига тўғри келиб қолса, қилган сўровингиз амалга ошиши мумкин». Афсуски, ҳамма ҳам бу ҳақда билмайди. Шу сабабли Аҳмад Зиёуддин Кумушхонавий ҳазратларининг «Мажмуатул аҳзоб» (Катта дуо ва зикр китоби) китобидан муҳим қайдларни эътиборингизга ҳавола этамиз: «Дуо қилиш бандасидан, қабули эса Аллоҳдандир. Шу эътибордан қуйида ишончли манбалардан олинган ҳадислар асосида дуоларимиз қабул бўлиши учун лозим сабабларни ўрганамиз. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят этилишига кўра, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деб марҳамат қилдилар: «Уч дуо шубҳасиз мақбулдир:
1. Мазлумнинг дуоси.
2. Йўловчининг (мусофирнинг) дуоси.
3. Ота-онанинг фарзанди ҳаққига қилган дуоси» (Бу ҳадисни Имом Бухорий «Адаб» китобига олган, бундан ташқари Абу Довуд ва Термизий «Сунан»ларида ривоят қилишган). Ҳар битта ота-она фарзанди ҳаққига албатта яхши дуо қилади. Аммо ҳаётда акси ҳам, афсуски, учраб туради. Ота-онанинг норозилигига сабаб бўларлик қилмишлари туфайли қарғиш, олганлар ва олаётганлар борлиги, оқ падарлар учраши эса сир эмас.

"Қарғишдан сақланинг" китобидан.
@minormasjidiuz

Илми билан кибрланадиганлар

Нодон-жоҳил деб аташга энг лойиқ одам илми билан кибрланадиган кимсадир. Модомики, илм одамда камтарлик ва қўрқув ҳиссини оширмас экан, у илм фойдали илм эмас. Илм икки хил бўлади: тилдаги илм ва қалбдаги илм. Тилдаги илм Аллоҳнинг бандалар зиддига бўлган ҳужжати, қалбдаги илм эса Аллоҳдан қўрқишдир. Усома ибн Зайд рoзияллоҳу анҳумо Расулуллоҳ сoллаллоҳу алайҳи ва салламнинг бундай деганларини эшитдим, дейди: “Қиёмат куни бир киши олиб келиниб, дўзахга улоқтирилади. Ичаклари қорнидан чиқиб кетиб, улар билан тегирмон айлантираётган эшакдек айланиб юради. Жаҳаннам аҳли унинг устига йиғилиб келиб: «Эй фалончи, сенга нима бўлди, бизларни яхшиликка буюриб, ёмонликдан қайтариб юрган сен эмасмидинг, ахир?» дейишса, «Ҳа, сизларни яхшиликка буюрардим-у, ўзим қилмасдим, ёмонликдан қайтарардим-у, ўзим қилаверар эдим», дейди”. Кибрли олимни қандай қилиб олим дейиш мумкин?!

"Аллоҳ суйган бандалар" китобидан.
@minormasjidiuz