Metroda bir kun...

Metroda ketyapman, shovqinli, taq-tuq,
Eng baland tutqichga qo‘lni uzatdim.
Kursida mo‘ysafid, ko‘zlari yumuq,
O‘zimni bo‘sh qo‘yib uni kuzatdim.

Keyingi bekatga yetib kelgan on,
Inqillab qo‘zg‘aldi eshik ochilgach.
Bo‘shagan o‘rinni bolalali juvon
Zabt etdi yo‘l berib nari qochilgach.

Yo‘lim olis edi, poyezd tez yurdi.
Shu joydan ko‘zimni uzmadim hali.
Nechalar o‘tirdi, nechalar turdi.
Ketishdi manzilga kelgan mahali.

Umrimiz shu kichik kursi misoli,
Eshiklar ochilgach kiramiz shoshib.
Bekatga yetkazish – hayotning holi.
Manzilda tushamiz qolmay adashib.

Shohbozlochin