Yozuvchining qadri Nobel mukofotini olgani bilan o‘lchanmaydi. Aksar yozuvchi mukofot olish uchun emas, aqalli bitta yaxshi kitob yozish uchun yashaydi. Nomlari bizga juda tanish ikki kamtar yozuvchi: Fozil Iskandar bilan Grant Matevosyanni oling. Ular qaysi nobeldor yozuvchidan kam?

To‘g‘risi, bu mashhur mukofotni berishda ham g‘irromlik borday. Asarga baho berishda biryoqlamalik – badiiy qimmatni ovrupocha an’analarga sadoqat mezoni bilan o‘lchash aniq seziladi. Adabiyotni chetga surib, Begin yoki Arofatga berilgan tinchlik mukofotlarini eslab ko‘ring, bu holat sog‘ fikr nari tursin, jo‘ngina mantiqqa ham zid emasmi? Ular boshida turgan urush hali to‘xtagani yo‘q-ku.

Shu kunning kitobxoni kimlarni o‘qishini yaxshi bilmayman. Har holda, Paulo Koelo yoki Haruki Murakami kabi puflab shishirilgan “daho”larga mahliyo bo‘layotgan odamlar ko‘p deb eshitaman. Bugungi o‘quvchi tasarrufida bizning avlod tasavvur ham etolmagan katta imkoniyat – internet bor. Xohlagan tilida xohlagan asarini o‘qishi mumkin.