Vouu, soat tungi 3 bo'lyapti deyarli. A men esa 12 soat oldin uyqudan uyg'ongandim va laptop'imga o'tirgandim. Orada tualet va ovqatlanishga turdim o'rnimdan. Boshqa vaqt to'liq laptopda vaqtimni o'tkazdim. Qiziq tomoni, hali ham charchoqni sezmayapman. Qandaydir bir energiya bor ichimda laptopda o'tirib ishlar qilish uchun. 5 yoshimdan beri bu rutina davom etadi.
Lekin odamlar bilan deyarli gaplashmay qo'yganimni sezdim, hatto uydagilar bilan ham. O'zi uydan chiqmasam deyarli. Shunda ham uydagilar bilan deyarli gaplashmayman. Biror nima so'rashadi, javob beraman. Yordam kerak bo'lsa yordamlashvoraman. Ha, men introvertman bolaligimdan, to'g'ri. Lekin bunchalik introspection kuchayib ketmagandi hech qachon. Programmingni titkilayman, o'zim uchun yangiliklar ochishga harakat qilaman. Gaming mavzusini ochib qarab, sevimli franshizalarim lore'larini o'rganaman. Falsafa haqida ba'zi narsalarni o'qib ko'raman, asosan fikrlarimning takrori va tasdig'ini topaman.
Hammasidan ham tinch qo'ymaydigani "o'zi nima uchun bular?" degan savol. Qo'pol qilib aytganda, hammasi sex, ya'ni biologik ko'payishga borib taqalaveradi. Sen g'oya uchun, yaqinlaring uchun, istalgan narsa uchun yashashing mumkin. Lekin baribir organizming sexga harakat qilaveradi, uning asosiy maqsadi shu. Chunki qarada, sen miyang emas, uning bir qismisan. Ya'ni senga faqatgina bir qismi berilgan. Senga organizmingdagi asosiy boshqaruv tomondan berilgan vazifa bu — ko'payish uchun sharoitni yaxshilash va ko'payishga urinish. Va sen qilayotgan hamma narsa mana shu uchun.
Aynan shu yerida arosatda qolib ketaman doim. Shunchaki organizmimning quli bo'lib, u bergan vazifani bajaraymi? Yoki biror g'oya uchun kurashib, u uchun yashaymi? Yoki shunchaki o'zimga yoqqan narsalar bilan shug'ullanaymi? Va yana boshqa juda ko'p yo'llar turadi ko'z oldimda. Har qaysini tanlasam ham nimadirdan ayrilaman.
Ammo bolaligimdan o'rnatilgan bir setup bor miyamda. Natijaga erishish uchun jamoaviy harakatlanayotganda doim support bo'lishga, yetishmayotgan qismni to'ldirishga harakat qilarkanman. Umuman, hamma joyda shunaqa ekanman. Chunki odamlar o'ta egoist, faqat o'zlari xohlaganini qilishni, asosiy (ko'zga ko'rinarli) rolda bo'lishga harakat qilishadi. Hamma shunaqa bo'lsa, bu sistema ishlamaydiku. Futbol o'ynaganimizda gol urishgamas, markazni ushlashga harakat qilardim. Valorant o'ynaganimda ham hech kim o'ynashni xohlamaydigan controller rolida o'ynayman asosan.
Xullas, qora ishlarni qilishga odatlanganman. Ko'zga ko'rinarli roldagilar o'z ishini qilmaganidan keyin tutab ketib, o'zimga o'zim asabiylashib boshlayman. O'ta katta mas'uliyatsizlik chunki bu. Shuning hisobiga hammasini o'zim qilishga harakat qiladigan bo'lib qolganman. Bilmayman, kerakli natijaga erishish uchun nima qilish kerakligini bilmayman.
Шустрый odam bo'lolmayman men, prinsiplarim yo'l qo'ymaydi. Hammasi sistematik o'z joyida ishlasa bo'ladiku. Nahotki bu qiyin juda degan xayollar o'tadi. Lekin afsuski odamlar ehtiyojlaridan tashqariga chiqa olishmaydi odatda. Hamma yashab qolish uchun kurashib, ishlashi mumkin bo'lgan sistemani buzishda davom etaveradi. Hatto oilalar ichida ham kuzatiladi bu. Yashagisi kelmay ketadi odamning.
Agarda oilam bo'lmaganida miyamdagi har narsani sinab ko'rgan bo'lardim, riski qanchalik katta bo'lsa ham. Lekin ular bor ekan, bunga haqqim yo'q. Kutishim kerak. Ungacha esa o'zimning sevimli ishlarim bilan shug'ullanib turish yaxshi variant. Vaqti kelganda, g'oyalarimni sinab ko'rish uchun yetarlicha material/resource/bilim to'plab turaman. Abstraction, I love it. Soat ham tungi 3dan o'tibdi yozib bo'lgunimcha. Xayr.
@xfeusw