Nima uchun bu qarorga kelganimni bilmayman. Oshxonada turib, qo‘limda bir hovuch spagetti ushlab turganimni eslayman. Suv qaynayapti, bug’ ko‘tarilgan. Biqr-biqr, biqr-biqr yoki pilq-pilq edimi, yodimdan ko’tarilibdi. Yolg‘izlikda tovushlar ham o‘zgacha eshitila boshlarkan, balki kimdir yonimda bo‘lganida, bu tovushga e’tibor ham qilmagan bo‘lardim…
Youtube aylanmoqda: tanish ovoz Murakami, ortidan Spagetti yili dedi. Kimsa haqida eshitganim bor, Lestat bir nimalar deb maqtab yurardi. Biroq, qiziqish uyg’otmagan, o’qib ko’rmaganman. Taom haqida o’nlab qidiruvlar qilganim uchun algoritm sabab bir burchakdan chiqib kelgan, shekilli. Audioni tinglay boshladim. Syujetga ko'ra qahramon yil davomida har kuni spagetti pishiradi. Onasini emsin, har kuni.
Hikoya g’alati bo’lsada, nima uchundir o‘chira olmadim. Qandaydir tushunarli edi. Balki qahramon ham yolg’iz, men ham yolg’izligim, ikkalamiz ham shu jin urgur spagettini pishirayotganimiz uchun bo’lsa kerak. Taom tayyor bo’ldi, likopchaga suzdim, ko’rsatmaga ko’ra ustiga ozroq zaytun moyi tomizdim va albatta sardak. Hikoya ham tugadi. Xayol surib qolgandim, hammada bo’ladiku: biror nuqtaga uzoq qarab qolasan, to’xtashing kerakligini bilasan, ammo to’xtaging kelmaydi – termulib turaverasan. Murakamining hikoya so’ngidagi so’zlari miyamda aylanardi: Tasavvur qilyapsizmi, agar italyanlar falon yilda eksport qilayotgan narsalari aslida yolg‘izlik ekanligini bilganlarida, qanchalik hayron qolishardi ?
Spagetti tugadi, lekin ichimda nimadir qoldi. Nega buni pishirdim, nega bu hikoyani tingladim — javob yo‘q. Faqat yolg‘izlik bor. Boshqa spagetti tayyorlamayman.
P.s: hikoyani Madina Musayeva ovozlashtirgan.
@vasilbro
Youtube aylanmoqda: tanish ovoz Murakami, ortidan Spagetti yili dedi. Kimsa haqida eshitganim bor, Lestat bir nimalar deb maqtab yurardi. Biroq, qiziqish uyg’otmagan, o’qib ko’rmaganman. Taom haqida o’nlab qidiruvlar qilganim uchun algoritm sabab bir burchakdan chiqib kelgan, shekilli. Audioni tinglay boshladim. Syujetga ko'ra qahramon yil davomida har kuni spagetti pishiradi. Onasini emsin, har kuni.
Hikoya g’alati bo’lsada, nima uchundir o‘chira olmadim. Qandaydir tushunarli edi. Balki qahramon ham yolg’iz, men ham yolg’izligim, ikkalamiz ham shu jin urgur spagettini pishirayotganimiz uchun bo’lsa kerak. Taom tayyor bo’ldi, likopchaga suzdim, ko’rsatmaga ko’ra ustiga ozroq zaytun moyi tomizdim va albatta sardak. Hikoya ham tugadi. Xayol surib qolgandim, hammada bo’ladiku: biror nuqtaga uzoq qarab qolasan, to’xtashing kerakligini bilasan, ammo to’xtaging kelmaydi – termulib turaverasan. Murakamining hikoya so’ngidagi so’zlari miyamda aylanardi: Tasavvur qilyapsizmi, agar italyanlar falon yilda eksport qilayotgan narsalari aslida yolg‘izlik ekanligini bilganlarida, qanchalik hayron qolishardi ?
Spagetti tugadi, lekin ichimda nimadir qoldi. Nega buni pishirdim, nega bu hikoyani tingladim — javob yo‘q. Faqat yolg‘izlik bor. Boshqa spagetti tayyorlamayman.
P.s: hikoyani Madina Musayeva ovozlashtirgan.
@vasilbro