#Соя
95-қисм
Уч кун уйда ётиб дам олганим етарди. Ишларим бошимдан ошиб кетган, мен эса онамнинг назоратидан қутулолмай қолгандим. Бугун ўзимни анча яхши ҳис қилишни бошлагандим. Мен чарчоғим танамда эмас, руҳимда эканлигини ҳеч кимга англатолмадим. Менинг ёлғиз ва бўш вақти кўп бўлиб ўтиришим, ўзи катта хато эди. Чунки ҳаракатсиз ва бошқа нарсага чалғимаган вақтим, ақлим ва фикрим бир кишида эди. Уни охирги бор акам билан жанжаллашиб қолган куни кўргандим. На қўнғироқ ва на бир хабар бор эди. Куни бўйи ўзи гапирмай, қўшиқ қўйиб берса ҳам гўрга эди. Назира бир ўзи майда- чуда тикиш ва буюртмаларни бажаришга ҳаракат қилсада, янада ҳар куни бир ўзи эплай олмаслиги ҳақида минг марта шикоят қўнғироғини амалга оширарди. Ундан бир марта Ғайрат ҳақида сўрадим,хабари йўқлигини айтди. Балки ундан аҳволимни сўраб тургандир деб умид қилгандим, аммо яна шахзодамиз жимжитлик қасами ичгандек эди. Маҳаллада, йўлда, кўча- куйда, ҳеч қаерда на уни ва на унга тегишли бировни учратдим. Шаҳарга етиб олгач, аввал бозорга тушиб бир нечта матолар харид қилдим. Инсон кайфияти унинг танловларида ўз таъсирини ўтказишига, яна бир бор амин бўлдим.Сотиб олган барча матоларим, рангида кайфиятим кўринган эди. Назира юзини буриштириб “Нима бунлар?” дея, энса қотирса-да, елкамни қисиб қўя қолдим. Уч кун ичида менинг ҳаётимда ҳеч нарса ўзгармаган бўлсада, Назира ҳаётида эса 24 соат камлик қилиб, кўнгил ишларини бошлаб юборишга улгурган экан. Сотувчи солиқчи Ғайратнинг буюртмаларини битириб, у билан яқиндан танишиб бир- бирларининг телефон рақамларини алмашишга ҳам улгуришибди. Фақат унинг айтишича, бизнинг сотувчи Ғайратимиз биз ўйлагандек солиқчи эмас, аксинча солиқ идорасида оддий ишчи, Назиранинг таъбири билан айтганда секритар эмиш.
“Ҳаёлларим солиқчи шахзода, ҳаётимда учратганим эса оддий колежни битирган секритар ходимча. Эҳ, аттанг “ дея, куюниб гапирар эди.
“Назира нега уни пастга ургандек гапирасан? Ўзинг ҳам қизил диплом билан битирган, олий маълумотли эмассан-ку?”
“Бир эҳтимол, деган эдимда. Менга ҳам ўқимишли биров насиб қилибди ва ниҳоят дегандим.
Майли борига барака. Ҳозир сенга бир расм жўнатаман кўр” дея телефонини қўлига олди.”
Телефони чиқариб, менга айтган расмини жўнатди. Расмдаги тасвир шу-бир аёл кўп қаватли уйларнинг деразасидан бир эркакни улоқтираяпти, ундан пастки қаватда яшайдиган бошқа аёл эса сават чиқариб у эркакни илиб олаяпти. Фақат расм бундангина иборар эмас. Юқорида турган аёл юзидаги ифода норозилик бўлиб, пастдаги аёлнинг ифодаси шукур дегандек, хурсанд тасвирланган. Ва пастида ёзув “Сенга кераксиз бўлган нарса балки бошқаси учун неъматдир “ расмга қараб турганимда, Назира гапида давом этди. “Мен ҳам ноз қилиб одам танласам, шундан ҳам қуруқ қолиб кетаман деб қўрқаман
“деди, кулиб.
“Дўкон ўзиники экан нимадан қўрқасан, иши яхши пули бор”
“Эҳ, у ёғи бошқа муаммо. Дўкон уники эмас, ижара экан. Ичидаги нарсалари отасининг пулига олинган. Ғайрат эса бу дўконни ишлатар экан холос”
“У бизга дўкон эгасиман демаса, биз бирор нарса дермидик?”
“Йигитлар икки турда ёлғон гапиради-да, бир ўзига ишончи йўқ ва кўнгилига ёққан қизни шундай кўндиришни режа қилади. Иккинчиси яширадиган бошқа ҳаёти бор. Шундан ўзини бошқача қилиб кўрсатади. Қайсиси ваҳимароқ, унисини билолмадим “
Бу гаплар мени ҳам ўйловга солиб қўйди. Мен туйғуларга берилиб, бошимни юрагим деворларига уриб, ўз- ўзимга азиятлар яратар эканман Ғайрат мендан яширган 7 ойи бор. Уни нега унутиб, ҳис ҳаяжонга берилиб турибман?. Ичимдаги бу иккиламчи чалкаш ўйларнинг биргина сабаби, Ғайратга қаттиқ кўнгил бериб қўйганимдан. Тутуриғи йўқ ҳисларим билан, куним давом этарди.
Ишимиз анча баракали бўлиб, бош қашишга вақт топа олмадик. Орада телефонимга қараб қўйишдан ўзимни тўхтата олмасдим.
95-қисм
Уч кун уйда ётиб дам олганим етарди. Ишларим бошимдан ошиб кетган, мен эса онамнинг назоратидан қутулолмай қолгандим. Бугун ўзимни анча яхши ҳис қилишни бошлагандим. Мен чарчоғим танамда эмас, руҳимда эканлигини ҳеч кимга англатолмадим. Менинг ёлғиз ва бўш вақти кўп бўлиб ўтиришим, ўзи катта хато эди. Чунки ҳаракатсиз ва бошқа нарсага чалғимаган вақтим, ақлим ва фикрим бир кишида эди. Уни охирги бор акам билан жанжаллашиб қолган куни кўргандим. На қўнғироқ ва на бир хабар бор эди. Куни бўйи ўзи гапирмай, қўшиқ қўйиб берса ҳам гўрга эди. Назира бир ўзи майда- чуда тикиш ва буюртмаларни бажаришга ҳаракат қилсада, янада ҳар куни бир ўзи эплай олмаслиги ҳақида минг марта шикоят қўнғироғини амалга оширарди. Ундан бир марта Ғайрат ҳақида сўрадим,хабари йўқлигини айтди. Балки ундан аҳволимни сўраб тургандир деб умид қилгандим, аммо яна шахзодамиз жимжитлик қасами ичгандек эди. Маҳаллада, йўлда, кўча- куйда, ҳеч қаерда на уни ва на унга тегишли бировни учратдим. Шаҳарга етиб олгач, аввал бозорга тушиб бир нечта матолар харид қилдим. Инсон кайфияти унинг танловларида ўз таъсирини ўтказишига, яна бир бор амин бўлдим.Сотиб олган барча матоларим, рангида кайфиятим кўринган эди. Назира юзини буриштириб “Нима бунлар?” дея, энса қотирса-да, елкамни қисиб қўя қолдим. Уч кун ичида менинг ҳаётимда ҳеч нарса ўзгармаган бўлсада, Назира ҳаётида эса 24 соат камлик қилиб, кўнгил ишларини бошлаб юборишга улгурган экан. Сотувчи солиқчи Ғайратнинг буюртмаларини битириб, у билан яқиндан танишиб бир- бирларининг телефон рақамларини алмашишга ҳам улгуришибди. Фақат унинг айтишича, бизнинг сотувчи Ғайратимиз биз ўйлагандек солиқчи эмас, аксинча солиқ идорасида оддий ишчи, Назиранинг таъбири билан айтганда секритар эмиш.
“Ҳаёлларим солиқчи шахзода, ҳаётимда учратганим эса оддий колежни битирган секритар ходимча. Эҳ, аттанг “ дея, куюниб гапирар эди.
“Назира нега уни пастга ургандек гапирасан? Ўзинг ҳам қизил диплом билан битирган, олий маълумотли эмассан-ку?”
“Бир эҳтимол, деган эдимда. Менга ҳам ўқимишли биров насиб қилибди ва ниҳоят дегандим.
Майли борига барака. Ҳозир сенга бир расм жўнатаман кўр” дея телефонини қўлига олди.”
Телефони чиқариб, менга айтган расмини жўнатди. Расмдаги тасвир шу-бир аёл кўп қаватли уйларнинг деразасидан бир эркакни улоқтираяпти, ундан пастки қаватда яшайдиган бошқа аёл эса сават чиқариб у эркакни илиб олаяпти. Фақат расм бундангина иборар эмас. Юқорида турган аёл юзидаги ифода норозилик бўлиб, пастдаги аёлнинг ифодаси шукур дегандек, хурсанд тасвирланган. Ва пастида ёзув “Сенга кераксиз бўлган нарса балки бошқаси учун неъматдир “ расмга қараб турганимда, Назира гапида давом этди. “Мен ҳам ноз қилиб одам танласам, шундан ҳам қуруқ қолиб кетаман деб қўрқаман
“деди, кулиб.
“Дўкон ўзиники экан нимадан қўрқасан, иши яхши пули бор”
“Эҳ, у ёғи бошқа муаммо. Дўкон уники эмас, ижара экан. Ичидаги нарсалари отасининг пулига олинган. Ғайрат эса бу дўконни ишлатар экан холос”
“У бизга дўкон эгасиман демаса, биз бирор нарса дермидик?”
“Йигитлар икки турда ёлғон гапиради-да, бир ўзига ишончи йўқ ва кўнгилига ёққан қизни шундай кўндиришни режа қилади. Иккинчиси яширадиган бошқа ҳаёти бор. Шундан ўзини бошқача қилиб кўрсатади. Қайсиси ваҳимароқ, унисини билолмадим “
Бу гаплар мени ҳам ўйловга солиб қўйди. Мен туйғуларга берилиб, бошимни юрагим деворларига уриб, ўз- ўзимга азиятлар яратар эканман Ғайрат мендан яширган 7 ойи бор. Уни нега унутиб, ҳис ҳаяжонга берилиб турибман?. Ичимдаги бу иккиламчи чалкаш ўйларнинг биргина сабаби, Ғайратга қаттиқ кўнгил бериб қўйганимдан. Тутуриғи йўқ ҳисларим билан, куним давом этарди.
Ишимиз анча баракали бўлиб, бош қашишга вақт топа олмадик. Орада телефонимга қараб қўйишдан ўзимни тўхтата олмасдим.