#яширин_сирлар
49-қисм
Тезда залга қайтиш учун у ердан чиқдим.
Жавоҳирнинг телефонда ким биландир гаплашаётганини кўрдим. Дарров телефондаги wifi бўлимига кириб, текшириб кўрдим. Wifi ишларди, фақат махсус код билан. Демак, йиғиннинг бу қисмида фақат махсус меҳмонларгагина wifi хизмати бериларди. Қолган хавфсизлик учун эса, антена сигналини кесадиган ускуна ўрнатишган экан. Ўзимни қўлга олиб, катта зал томон бориб ўша ерда бирор бурчакда, телефон билан боғлиқ ишимни ҳал қилмоқчи бўлдим. Фақат катта залда оломон тарқалиб, тозалик ишлари бошлатилган экан. Бировларнинг кўзига ботмаслик учун чеккароқ жой қидирдим. Чап томонда хоналар кўзимга кўринди, ўша томон юрa бошлаганимда, Баҳаранинг йиғлаб бир хонадан чиққанини кўрдим. Энди у томон юриб, нима бўлганини сўрамоқчи бўлганимда, қўли билан фақат жосуслар тушунадиган ҳаракатни -“аралашма”ни қилганини кўргач, бу ҳам ўйиннинг бир парчаси эканлигини билдим ва индамай йўлимда давом этдим. Баҳара чиққан хонадан бир одам телефони қулоғида, жаҳли чиқиб бир нарсалар дея гапирар ва Баҳаранинг орқасидан кетаётган эди. Уларга кўп эътибор бермай, мен ҳам ўз вазифамга қайтишим керак эди. Тез- тез юриб хоналардан бирини эмас, чиқиш белгиси бўлган эшикни очдим. У ерда бинонинг қаватлар орасидаги зина бор эканлигини кўрдим. Кириш жойи тинч бўлмаслигини ўйлаб, бир қават юқори зинага чиқдим. Худога шукур, антена бу ерда бор эди. Атрофни кузатиб, кузатув камераси бор- йўқлигини кузатдим. Бехавотир жой эканлигига амин бўлгач, махсус телефонимни очдим. Ҳеч қандай хабар йўқ эди. Таажжубландим. Чунки овчи менга нима қилишим борасида кўрсатма беришлиги, мен эса шунга қараб иш қилишим лозим эди. Лабларимни ички қисмини асабдан тишлаб, нима қилишни ўйлаб кўрдим. Ундан хабар йўқ бўлса, мен хабар қолдираман унда, дея, смс ёзаётган эдим-ки, юқорида, адашмасам мен турган қаватдан бир ёки икки қават тепа эшиги очилиб, бир эркак овози эшитилди. Телефонда гаплашаётган эди. Олдинига эътибор бермоқчи эмас эдим. Лекин овоз эгасини танидим. Телефонда гаплашаётган эркак Жавоҳир эди. Жуда ҳам қўпол овозда исмини айтиб Жасур “эрка” ни сўкди. Гапни яхшироқ эшитиш учун оёғимдаги туфлини ечиб, секин -аста деворнинг энг чекка қисми билан яна бир қават чиқмоқчи бўлдим. Бу бир аҳмоқлик эди, агар Жавоҳир телефонда гаплашиб пастга юриб келса, мени кўриши аниқ эди. Унда нима дея жавоб берар эдим? Шунинг учун юқорига чиқиш фикридан воз кечдим. Оёқ кийимимни ерга аста қўйиб фақат бир- икки зина йўлакчасини босиб, бўйнимни юқорига қаратиб кўринмас бўлиб туришга урундим.
“Сен п*га айтдим аралашма, мен ўзим ҳал қиламан деб!!! Ўчир, отамни аралаштирма. Қаердан биламан нима б*ейсан энди. Менга вақт керак. Борис бу хабарни эшитмасдан, бу ишни тўғрилаш керак. Радиссонга бориб, сенга айтаман нима қилиш кераклигини. Мендан хабар кут к*, ўз билганингча иш қилма. Мен бу ерда к*ни йиртиб юрибман, сен у ерда с* ма !!!”
(📚Жаргон учун узр, қаҳрамоннинг эмоциясини кўрсатиб бериш учун керак эди📚)
Бақиргани худди биров эшитмасин, дегандек эҳтиёткорона бўлсада, жаҳли чиққани, қони қайнаганини юзма -юз кўрмасамда сездим. Очилиб ёпилган эшик овози келганида, Жавоҳирнинг кетганини билдим. Оёқ кийимимни қайтиб кийиб юрагимнинг тез урганини сокинлаштира бошладим. Нафас ол, 1.2.3.4.5..... Ниҳоят бироз тинчланиб, махсус телефонни олиб Овчига хабар қолдирдим. Ўлжани кўрганимни ва охирги телефон суҳбатини эшитганимни. Борис деган одамнинг исми, Radisson меҳмонхонаси, ҳаммасини ёзиб жўнатгач, телефонни кафтим ичига уриб хабар кутишни бошладим. Кутганингда вақт ўтмайди, деганлари шу эканда. Жосуснинг иши бор йўғи маълумот йиғиб, хабарини бериш эди. Бугунлик вазифам тугаганди наздимда. Энди меҳмонхонага бориб, мазза қилиб дам олсам ҳам бўларди.
Афсус, хаёлларимни чиппакка чиқишига сабаб бўлган смс хабарни олдим...