#Соя
91-қисм
“Эртага бунга совчи келаяпти. Ўзи рози бўлиб келсин деди, ўлдираман сени агар яна яқинида кўрсам! “ дея, Ғайратга дўқ қиларади. Ғайратнинг ранги оқарди. Акамдан қўрқанидан десам, шу пайтгача у билан бирма-бир жанг олиб борган у бўлса. Юрагимни ёқиб кул қиладиган бир қараш қилди менга. Кўзим ёшини артиб, бўлди қилинглар дейишдан бошқа нарса билмай турганимда, акам Ғайратнинг тўхтаб турган аҳволидан фойдаланиб яна бир мушт тушурди биқинига. Икки букилиб қолган Ғайрат, унга жавоб қайтармади. Ғайратнинг ерга чўкиб қолган ҳолатини кўриб, адойи тамом бўлдим. Бориб қўлидан тутиб турғизиб қўйишга жасоратим етмади. Акам икки қадамда менга етиб “Юри!!!” дея, бақириб қўлимдан судраб кетар экан, мен учун жаҳаннам эшиклари қайта очилганинг аломати эди. Ортимга бир қараганимда, Назира мошинадан тушиб, Ғайратнинг олдига борганини кўрдим. Акам судраб кетаётган танамга, виждоним оғир юк бўлиб юкланди. Катта йўлга қараб кетар эканмиз, уйга боргунимизча акамга нега Ғайратнинг мошинасида ўтирганим сабабини айтмасам, бугун уйдан ўлигим чиқиши аниқ гап. Дунёнинг энг жирканч ҳақоратларини ҳатто умримда биринчи марта эштаётган гапларимни ҳазм қилишга қийналиб, қўлимни охирги куч билан ундан тортиб уни тўхташга мажбур қилдим. Йўл ўртасида мени дўппослашга журъати етмас эди.
“Мошинасига ўтирдим, чунки мажбур эдим. Сизга берган узукни нега уларга қайтариб бермадингиз? “ деганимда, ўтдек қарашларини менга қаратиб турганди.
“Кимга сотдингиз ёки кимга бердингиз? Тоши қимматбаҳо олмос экан. Фотиҳани қайтарган бўлсанг узугим қани деб келди. Мен узукни берганмиз деб ўйлаганим учун, хаёлимга ҳам келмаганди уни пуллаб юборганингиз. “дея, аччиқ кўз ёшлар тўка бошладим. У эса, қошларини чимириб олиб айбини тан олгандек жим турарди.
“Милицияга ёзиб бераман қарзингни тўламасанг деди. Баъзи шартлар қўйди”
“Онасини...!!!” дея, яна ўзи билган ҳақоротларни бошлади.
“Етмадими шунча менга жабр қилганингиз? Нима қилдим мен сизга? Айбимни айтинг. Сиз Зиёдага хиёнат қилганингизда, бечора қиз ўзини бир нарса қилиб қўймасин деб, уни томони олганим-ми айбим? Сиз синдирган шиша билан, менинг шаънимни кесишди. Иффатимни одамлар орасида оёқ ости қилишди. Ҳали ўзимга келолмай, шу дашномдан қутилиб ўзимни ўзим эплаб оёққа тураман деганимда, бўйнимга сизни деб яна қарз минди. Ўша узукни пулини тўлайман деб эртаю кеч ухламай ишлаб келаяпман. Бугун кеч тушди деб олиб кетгани келганди. Онамга нега бошқа совчига келсин дедим биласизми? Балки бировга тегишли бўладиганга, бошқа яқин келмас деб ўйладим. Аҳволимга қаранг! Биргина гап сўзни деб, хотин қўйиб юборганга лойиқ кўрилаяпман. Ҳеч ҳам виждонингиз қийнамайдими? Мени ёмон кўрсангиз ҳам, ҳеч бўлмаса ота- онамни ҳурмати йўқми? Нега ака бўлиб, юкимни енгил қилиш ўрнига доим устимга оғирдан-оғир юк юклайсиз? Нега бир марта бўлсада менга меҳр бериш ўрнига, доим тилингиз ёки қўлингиздан азият кўраман? Нега қўллаб қувватлаш ўрнига, доим йўлимга тош қўйиб, ишончимни, ҳавасимни сўндирдингиз? Нега жисмимдаги ҳар яра, руҳимдаги ҳар жароҳат сабаби сиз бўлдингиз?Бор ёғи, озгина меҳр, озгина тушуниш ва озгина ҳимоя кутгандим сиздан. Доим қўлингиздан келган ноҳақликларни, кучли зарбаларни нишонни мен бўлдим. Нимани бўлишолмадингиз, мен билан? Аламингизнинг сабаби нима? Мен ўлсам хурсанд бўласизми? Тинч яшайсизми ўшанда? Кечирасизми, сиздан кейин туғилиб “нонингизга “ шерик бўлганимни?” Бу охирги оғзимдан чиққан жумлаларим бўлди. Қолгани эса чексиз қоронғулик...
91-қисм
“Эртага бунга совчи келаяпти. Ўзи рози бўлиб келсин деди, ўлдираман сени агар яна яқинида кўрсам! “ дея, Ғайратга дўқ қиларади. Ғайратнинг ранги оқарди. Акамдан қўрқанидан десам, шу пайтгача у билан бирма-бир жанг олиб борган у бўлса. Юрагимни ёқиб кул қиладиган бир қараш қилди менга. Кўзим ёшини артиб, бўлди қилинглар дейишдан бошқа нарса билмай турганимда, акам Ғайратнинг тўхтаб турган аҳволидан фойдаланиб яна бир мушт тушурди биқинига. Икки букилиб қолган Ғайрат, унга жавоб қайтармади. Ғайратнинг ерга чўкиб қолган ҳолатини кўриб, адойи тамом бўлдим. Бориб қўлидан тутиб турғизиб қўйишга жасоратим етмади. Акам икки қадамда менга етиб “Юри!!!” дея, бақириб қўлимдан судраб кетар экан, мен учун жаҳаннам эшиклари қайта очилганинг аломати эди. Ортимга бир қараганимда, Назира мошинадан тушиб, Ғайратнинг олдига борганини кўрдим. Акам судраб кетаётган танамга, виждоним оғир юк бўлиб юкланди. Катта йўлга қараб кетар эканмиз, уйга боргунимизча акамга нега Ғайратнинг мошинасида ўтирганим сабабини айтмасам, бугун уйдан ўлигим чиқиши аниқ гап. Дунёнинг энг жирканч ҳақоратларини ҳатто умримда биринчи марта эштаётган гапларимни ҳазм қилишга қийналиб, қўлимни охирги куч билан ундан тортиб уни тўхташга мажбур қилдим. Йўл ўртасида мени дўппослашга журъати етмас эди.
“Мошинасига ўтирдим, чунки мажбур эдим. Сизга берган узукни нега уларга қайтариб бермадингиз? “ деганимда, ўтдек қарашларини менга қаратиб турганди.
“Кимга сотдингиз ёки кимга бердингиз? Тоши қимматбаҳо олмос экан. Фотиҳани қайтарган бўлсанг узугим қани деб келди. Мен узукни берганмиз деб ўйлаганим учун, хаёлимга ҳам келмаганди уни пуллаб юборганингиз. “дея, аччиқ кўз ёшлар тўка бошладим. У эса, қошларини чимириб олиб айбини тан олгандек жим турарди.
“Милицияга ёзиб бераман қарзингни тўламасанг деди. Баъзи шартлар қўйди”
“Онасини...!!!” дея, яна ўзи билган ҳақоротларни бошлади.
“Етмадими шунча менга жабр қилганингиз? Нима қилдим мен сизга? Айбимни айтинг. Сиз Зиёдага хиёнат қилганингизда, бечора қиз ўзини бир нарса қилиб қўймасин деб, уни томони олганим-ми айбим? Сиз синдирган шиша билан, менинг шаънимни кесишди. Иффатимни одамлар орасида оёқ ости қилишди. Ҳали ўзимга келолмай, шу дашномдан қутилиб ўзимни ўзим эплаб оёққа тураман деганимда, бўйнимга сизни деб яна қарз минди. Ўша узукни пулини тўлайман деб эртаю кеч ухламай ишлаб келаяпман. Бугун кеч тушди деб олиб кетгани келганди. Онамга нега бошқа совчига келсин дедим биласизми? Балки бировга тегишли бўладиганга, бошқа яқин келмас деб ўйладим. Аҳволимга қаранг! Биргина гап сўзни деб, хотин қўйиб юборганга лойиқ кўрилаяпман. Ҳеч ҳам виждонингиз қийнамайдими? Мени ёмон кўрсангиз ҳам, ҳеч бўлмаса ота- онамни ҳурмати йўқми? Нега ака бўлиб, юкимни енгил қилиш ўрнига доим устимга оғирдан-оғир юк юклайсиз? Нега бир марта бўлсада менга меҳр бериш ўрнига, доим тилингиз ёки қўлингиздан азият кўраман? Нега қўллаб қувватлаш ўрнига, доим йўлимга тош қўйиб, ишончимни, ҳавасимни сўндирдингиз? Нега жисмимдаги ҳар яра, руҳимдаги ҳар жароҳат сабаби сиз бўлдингиз?Бор ёғи, озгина меҳр, озгина тушуниш ва озгина ҳимоя кутгандим сиздан. Доим қўлингиздан келган ноҳақликларни, кучли зарбаларни нишонни мен бўлдим. Нимани бўлишолмадингиз, мен билан? Аламингизнинг сабаби нима? Мен ўлсам хурсанд бўласизми? Тинч яшайсизми ўшанда? Кечирасизми, сиздан кейин туғилиб “нонингизга “ шерик бўлганимни?” Бу охирги оғзимдан чиққан жумлаларим бўлди. Қолгани эса чексиз қоронғулик...