o’zi kichkinaligimdan tarixga, tarixiy voqealarga juda qiziqqanman. Tarixiy kinolaniyam ko’p ko’rardim. Maktabdagi tarix ustozim aytadigan hikoyalaniyam maza qilib eshitib o’tirardim.

Samarqand, Buxoro, Xivaga borganimdayam binolani ko’rib og’zim ochilib qolgandi. Masjid yo xon xonalariga kirganimda bu yerda nimalar bo’lgan ekin, kimlar yashagan ekin deb rosa qiziqqanman. Qani, o’shanda shundoq o’tmishga qaytib nima bo’lganini ko’rib olsang)

ba’zida kitobla o’qiyman tarixiy. Masalan, “Madina mudofaasi”. Bu kitobda bir poshoni o’z xizmat vazifasiga bo’lgan sadoqati, vataniga bo’lgan muhabbatini his qilib, nima sabab bo’lgan-ki, hozir bunga o’xshash tuyg’ula kamayib ketyapti, degan savol rosa o’ylantirgandi. Turkiya tarixini o’rgangim kelgandi juda.

lekin abiturientlik davrim tarix kursida umuman o’qigim kelmasdi. Tarix darsliklari qiziq emasligigami yo u payt kitob o’qishga qiziqmaganimgami, hatto darsgayam majburlikdan borardim. O’ta zerikarli tuyilganidan uxlab qolay deb o’tirardim, umuman yoqmasdi.

menimcha, tarixni har kim o’rganishi kerak. yo bilgandan eshitib, yo kitob o’qib yo bo’lmasam, kino ko’rib.

buning uchun o’tmishni yoritib beradigan (maksimum yolg’on va bo’rttirishsiz) kitoblar va kinolar ko’payishi kerak. hamma uchun oson va tushunarli, ham qiziq bo’lsa yaxshi bo’lardi.