1-avgust dahshatlari yumshay boshladi. Dastlab uchta yoʻnalishni tanlash mumkin qilib qoʻyildi. Bu yaxshi yangilik edi. Chunki bizning davrda kimdir OʻzMUning tarix yoʻnalishidan 190 ball bilan yiqilardi. Oʻsha yili BuxDUda esa 170 ball bilan grantga kirish mumkin boʻlib qolardi.
Keyin beshta yoʻnalishni tanlash imkoniyati yaratildi. Buyam yaxshi dedik. Keyin super kontraktga ruxsat berildi. Bunisi endi ta'lim islohoti emas, shunchaki diplom sotish edi.
Keyin sirtqi ta'limga ruxsat berildi. Bu ham diplom sotishning bir koʻrinishi. Qachondir uzoq yillik ish tajribasiga ega xodim sirtqi ta'limda oʻqib chiqardi. Endilikda maktabni tugatiboq sirtqi ta'limga kirib, yiliga ikki marta oʻqishga borib, diplom qoʻltiqlab chiqa boshlashdi.
Xususiy universitetlarga ruxsat berilgach esa hamma yoqni talaba bosdi. "Davlat oliygohiga kirolmadingizmi? Bizning universitetda imtihonsiz talaba boʻling" degan chaqiriq bilan kirib keldi ular. Oʻqishga kirish shu qadar oson boʻlgan sharoitda davlat oliygohiga kirolmaydigan darajadagi abituriyentlar xususiy universitetlarga yopirilishdi.
Maktabdagi taʼlim ahvoli hammaga maʼlum. Undagi bilim hech ishga yaramaydi. Shu bois bizda repetitorlik sohasi gullab-yashnagandi. Oliy taʼlimga kirmoqchi boʻlganlar maktab davrida yoki maktabni tugatgach kamida ikki-uch yil repetitorga borishardi. Kuniga 15-16 soatlab dars qilishardi. Yaxshigina poydevor bilan qadam qoʻyishardi oliy taʼlimga.
Hozir esa imtihon qilsang oltinchi sinf darajasidagi savollarga javob berolmaydigan yoshlar xususiy universitetlarda oʻqishyapti. Har qanday kuchli oʻqituvchi boʻlmasin, har qanday kuchli tizim boʻlmasin bularni oʻqitishning iloji yoʻq (aksiga olib tizim ham talabani oʻqitishga emas, pulini olib diplom berishga qaratilgan). Chunki maktab bola darajasida ham bilimi yoʻq ularning.
Ertaga ming-minglab besavod oʻqituvchilar, chala shifokorlar, layoqatsiz xodimlar jamiyat hayotiga qoʻshilishadi. Siz-u bizning taqdirimizga ta'sir qilishadi. Kelajakni oʻylasam qoʻrqib ketaman gohida.
Keyin beshta yoʻnalishni tanlash imkoniyati yaratildi. Buyam yaxshi dedik. Keyin super kontraktga ruxsat berildi. Bunisi endi ta'lim islohoti emas, shunchaki diplom sotish edi.
Keyin sirtqi ta'limga ruxsat berildi. Bu ham diplom sotishning bir koʻrinishi. Qachondir uzoq yillik ish tajribasiga ega xodim sirtqi ta'limda oʻqib chiqardi. Endilikda maktabni tugatiboq sirtqi ta'limga kirib, yiliga ikki marta oʻqishga borib, diplom qoʻltiqlab chiqa boshlashdi.
Xususiy universitetlarga ruxsat berilgach esa hamma yoqni talaba bosdi. "Davlat oliygohiga kirolmadingizmi? Bizning universitetda imtihonsiz talaba boʻling" degan chaqiriq bilan kirib keldi ular. Oʻqishga kirish shu qadar oson boʻlgan sharoitda davlat oliygohiga kirolmaydigan darajadagi abituriyentlar xususiy universitetlarga yopirilishdi.
Maktabdagi taʼlim ahvoli hammaga maʼlum. Undagi bilim hech ishga yaramaydi. Shu bois bizda repetitorlik sohasi gullab-yashnagandi. Oliy taʼlimga kirmoqchi boʻlganlar maktab davrida yoki maktabni tugatgach kamida ikki-uch yil repetitorga borishardi. Kuniga 15-16 soatlab dars qilishardi. Yaxshigina poydevor bilan qadam qoʻyishardi oliy taʼlimga.
Hozir esa imtihon qilsang oltinchi sinf darajasidagi savollarga javob berolmaydigan yoshlar xususiy universitetlarda oʻqishyapti. Har qanday kuchli oʻqituvchi boʻlmasin, har qanday kuchli tizim boʻlmasin bularni oʻqitishning iloji yoʻq (aksiga olib tizim ham talabani oʻqitishga emas, pulini olib diplom berishga qaratilgan). Chunki maktab bola darajasida ham bilimi yoʻq ularning.
Ertaga ming-minglab besavod oʻqituvchilar, chala shifokorlar, layoqatsiz xodimlar jamiyat hayotiga qoʻshilishadi. Siz-u bizning taqdirimizga ta'sir qilishadi. Kelajakni oʻylasam qoʻrqib ketaman gohida.