#СЎНГГИ_НАФАСГАЧА
. " Туф, туф, туф,- ўйлади онаизор ўғлига гўёки бегона кўзларнинг назари тегадигандек,- илойим назардан, нафасдан, ўт балоси, сув балоси, туҳмат балосидан ўзи асрасин. Аллоҳим, ўзи шу ёлғизгина боламни кўрар кўзларимнинг қувончи қилиб бердинг. Илойим омонатингга ҳиёнат қилмагин. Болажонимни тоълеини ёруғ қилгин. Бахти камолини адаси иккимиз кўриб юрайлик"
Раҳима хола аста калавотдан тушиб ичкари уйга йўл олди. Хона шинам ва сариштагина. Тўрда иккита сандиқ, уларнинг бирини устига кўрпа, иккинчисининг устига кўрпача ва ёстиқлар тартиб билан тахланган, хонанинг чап тарафи деворига бўйдан-бўй тахмон ишланган бўлиб у ерда турли рўзғор ашёлари чиройли жойлаштириб қўйилган эди.
Раҳима хола енгил ҳаракатлар билан кўрпалар тахланган сандиқ устини бўшатиб унинг ичидан тушадиган келин учун орзулаб олиб қўйган матолар тугилган тугунларни олиб очиб кўра бошлади. Бир зумда хонани нафталин ва қуриган ёнғоқ баргининг енгил ачимтир ҳиди тутди.
Раҳима хола набватдаги сандиққв энгашганида унинг бурчагида турган тугунчага кўзи тушиб меҳр билан қўлига олди.
Бу Абдужабборнинг уч-беш ёшлик чоғларида кийган кийимчалари эди. Тугуннинг энг бошига икки дона дўппи тахлаб қўйилибди. Раҳима хола тугунчадан бир-бир чиройли нимча, булутларнинг расми туширилган чит кўйлак, беқасам тўнча ва энг оҳирида ичига ғарч солинган этикчани олиб жилмайганча томоша қилди.
"Илойим болагинамнинг боласига насиб қилсин бу кийимчалар... - энтикканча ўйлади Раҳима хола,- илойим ёлғизгинам ўзидан кўпайсин.Ортимизда қолишсин барчалари... Ризқи-насибамиз узилиб дунёдан ўтганимизда тепкилаб, тепкилаб кўмишсин илойим. Дарди доғини кўрмайлик"...
Раҳима хола эри Абдуқаюм ака билан Абдужаббордан аввал туғилган уч ўғлининг дарди доғини ҳўпам тортганди.
Фароғат опоқи Раҳимани келин қилганда қиз ўн саккизни эндигина қаршилаган нозик-ниҳол, хушбичим қиз эди. Фароғат опоқи тўиғич ўғли Абдуқаюмни аёли Раҳимани бош келин бўлгани учунми айрича суяр эди. У келинини ер-у кўкга ишонмас, айниқса тўйларидан уч ой ўтиб ҳомиладорлиги маълум бўлгач авайлагани авайлаган эди. Халқда" Асраган кўзга чўп тушар" деган гап бежизга айтилмаган экан-да.
Вақти соати билан кўзи ёриган Раҳиманинг тўнғич ўғли икки кун яшади. Пойқадами билан уйга бир олам файз олиб кирган гўдак иккинчи куннинг адоғида онасини эма туриб "ғийқ" этиб ўқчиди-ю, онаизори нима бўлганини тушунгунча жон таслим қилди, қўйди.
Ўшанда биров у деди, биров бу, бироқ ҳеч ким гўдак ўлимининг асл сабабини топа олмади. Раҳима ҳам, Абдуқаюм ҳам, оиланинг бошқа аъзолари ҳам тақдир олдида чорасиз қолгандилар.
Фарзанд қандай ширин неъматлигини ота-она бўлганлар яхши биладилар.
Вақти келиб иккинчи, учинчи фарзанди ҳам тўнғичи каби нобуд бўлгач Раҳима Абдуқаюмга "Жавобимни беринг, кетаман" га тушиб қолди. Маҳалла-куйдаги аёл-жувонлар Раҳимани кўришса йўлни терс олиб кетишлари, боёқишнинг хаёл билан кўришгани қўл узатиб қолса узатган қўли ҳавода муаллақ қолиб кетган пайтлари жувоннинг ҳаётдан безиб ўзини барчага нокеракдек ҳис қилиб қолишига сабаб бўлганди.
Ўғли билан келинининг ўртасига биринчи бўлиб Фароғат опа тушди:
- Мангина ўлай жон, болам,- деди у кўкрак бурма кўйлагини ёқасини йиртгудек бўлиб ўзини муштлаб,- барчамизни бир олам умидсизлик гирдобига ташлаб кетмоқчимисан? Мангина нима қиламан кейин? Ўзи шундоғам одамларни гап-сўзлари юрагимни бурда-бурда қилиб ташлади-ю? "Бу келин қайнонасининг иссиқ ўрнига ўтириб қўйган, Фароғатойнинг бутун зиён-заҳмати келинига уриб кетган. Фақат Фароғатойнинг қиз фарзандлари нобуд бўлган бўлса, келинининг ўғил фарзандлари нобуд бўляпти" деган сўзларни ҳар сафар эшитганда ўзимни ҳуддики ўша набираларимнинг ўлимларига сабабчидек ҳис қилаяпман. Ўзимга боғлиқ бўлмаган айбдорлик ҳисси мени адои тамом қилмоқда, болам. Жоним қизим... Ҳеч ким Худоимнинг қадаридан устунмас... Сен бу кунларни ўзинг тилаб олмагансан. Мен ҳам бу шўришларни бошимга ўзим тилаб олмаганман. Буларнинг бари Худованди каримнинг синовлари болам...
📌@qamashiakm /4
. " Туф, туф, туф,- ўйлади онаизор ўғлига гўёки бегона кўзларнинг назари тегадигандек,- илойим назардан, нафасдан, ўт балоси, сув балоси, туҳмат балосидан ўзи асрасин. Аллоҳим, ўзи шу ёлғизгина боламни кўрар кўзларимнинг қувончи қилиб бердинг. Илойим омонатингга ҳиёнат қилмагин. Болажонимни тоълеини ёруғ қилгин. Бахти камолини адаси иккимиз кўриб юрайлик"
Раҳима хола аста калавотдан тушиб ичкари уйга йўл олди. Хона шинам ва сариштагина. Тўрда иккита сандиқ, уларнинг бирини устига кўрпа, иккинчисининг устига кўрпача ва ёстиқлар тартиб билан тахланган, хонанинг чап тарафи деворига бўйдан-бўй тахмон ишланган бўлиб у ерда турли рўзғор ашёлари чиройли жойлаштириб қўйилган эди.
Раҳима хола енгил ҳаракатлар билан кўрпалар тахланган сандиқ устини бўшатиб унинг ичидан тушадиган келин учун орзулаб олиб қўйган матолар тугилган тугунларни олиб очиб кўра бошлади. Бир зумда хонани нафталин ва қуриган ёнғоқ баргининг енгил ачимтир ҳиди тутди.
Раҳима хола набватдаги сандиққв энгашганида унинг бурчагида турган тугунчага кўзи тушиб меҳр билан қўлига олди.
Бу Абдужабборнинг уч-беш ёшлик чоғларида кийган кийимчалари эди. Тугуннинг энг бошига икки дона дўппи тахлаб қўйилибди. Раҳима хола тугунчадан бир-бир чиройли нимча, булутларнинг расми туширилган чит кўйлак, беқасам тўнча ва энг оҳирида ичига ғарч солинган этикчани олиб жилмайганча томоша қилди.
"Илойим болагинамнинг боласига насиб қилсин бу кийимчалар... - энтикканча ўйлади Раҳима хола,- илойим ёлғизгинам ўзидан кўпайсин.Ортимизда қолишсин барчалари... Ризқи-насибамиз узилиб дунёдан ўтганимизда тепкилаб, тепкилаб кўмишсин илойим. Дарди доғини кўрмайлик"...
Раҳима хола эри Абдуқаюм ака билан Абдужаббордан аввал туғилган уч ўғлининг дарди доғини ҳўпам тортганди.
Фароғат опоқи Раҳимани келин қилганда қиз ўн саккизни эндигина қаршилаган нозик-ниҳол, хушбичим қиз эди. Фароғат опоқи тўиғич ўғли Абдуқаюмни аёли Раҳимани бош келин бўлгани учунми айрича суяр эди. У келинини ер-у кўкга ишонмас, айниқса тўйларидан уч ой ўтиб ҳомиладорлиги маълум бўлгач авайлагани авайлаган эди. Халқда" Асраган кўзга чўп тушар" деган гап бежизга айтилмаган экан-да.
Вақти соати билан кўзи ёриган Раҳиманинг тўнғич ўғли икки кун яшади. Пойқадами билан уйга бир олам файз олиб кирган гўдак иккинчи куннинг адоғида онасини эма туриб "ғийқ" этиб ўқчиди-ю, онаизори нима бўлганини тушунгунча жон таслим қилди, қўйди.
Ўшанда биров у деди, биров бу, бироқ ҳеч ким гўдак ўлимининг асл сабабини топа олмади. Раҳима ҳам, Абдуқаюм ҳам, оиланинг бошқа аъзолари ҳам тақдир олдида чорасиз қолгандилар.
Фарзанд қандай ширин неъматлигини ота-она бўлганлар яхши биладилар.
Вақти келиб иккинчи, учинчи фарзанди ҳам тўнғичи каби нобуд бўлгач Раҳима Абдуқаюмга "Жавобимни беринг, кетаман" га тушиб қолди. Маҳалла-куйдаги аёл-жувонлар Раҳимани кўришса йўлни терс олиб кетишлари, боёқишнинг хаёл билан кўришгани қўл узатиб қолса узатган қўли ҳавода муаллақ қолиб кетган пайтлари жувоннинг ҳаётдан безиб ўзини барчага нокеракдек ҳис қилиб қолишига сабаб бўлганди.
Ўғли билан келинининг ўртасига биринчи бўлиб Фароғат опа тушди:
- Мангина ўлай жон, болам,- деди у кўкрак бурма кўйлагини ёқасини йиртгудек бўлиб ўзини муштлаб,- барчамизни бир олам умидсизлик гирдобига ташлаб кетмоқчимисан? Мангина нима қиламан кейин? Ўзи шундоғам одамларни гап-сўзлари юрагимни бурда-бурда қилиб ташлади-ю? "Бу келин қайнонасининг иссиқ ўрнига ўтириб қўйган, Фароғатойнинг бутун зиён-заҳмати келинига уриб кетган. Фақат Фароғатойнинг қиз фарзандлари нобуд бўлган бўлса, келинининг ўғил фарзандлари нобуд бўляпти" деган сўзларни ҳар сафар эшитганда ўзимни ҳуддики ўша набираларимнинг ўлимларига сабабчидек ҳис қилаяпман. Ўзимга боғлиқ бўлмаган айбдорлик ҳисси мени адои тамом қилмоқда, болам. Жоним қизим... Ҳеч ким Худоимнинг қадаридан устунмас... Сен бу кунларни ўзинг тилаб олмагансан. Мен ҳам бу шўришларни бошимга ўзим тилаб олмаганман. Буларнинг бари Худованди каримнинг синовлари болам...
📌@qamashiakm /4