poetophile

Мен
саҳнада
сўзларини
унутиб қўйдим
ижро этаётган ролимнинг...

Ўз сўзимни айтиб қўйдим мен!!!

Залдагилар олқишлар, аммо,
энди мени ўлдирадилар,
Саҳна ортида...

(с)Гулжамол Асқарова

Кечирасиз, хоним, ухлолмаяпсиз,
юрагингиз оғридими, ёки кўзингиз?
интиҳоси йўқ орзулар бўлса ўйланг,
ёки умидни вақтида узингиз.
Аммо бир гапни айтай,
сиз гўзалсиз ниҳоятда,
ниҳоятда самимий,
жавоб ҳам бермайсиз, сезяпман,
йиғлаяпсиз, ўзингиздан ўзингиз.

(с)Хуршид Абдурашид

Қўрқма, ахир дўстингку сенинг,
Дўстимизку ахир, бизнинг ҳам!
Келиб қолсанг ҳақиқатга юзма-юз
ўзингда журъат топ, титрамасликка!
Кўзларига қарашдан қўрқма,
Унутма, ичингда гина бор, жиндек.
Дадил туриб сўра: «Қаерда эдинг?
Нега кўринмайсан ҳеч, дўстим!
Нега бизга кўрсатмадинг…
Қорангни?!»
Дадил айтолмасанг
йиғламсираб айт,
Тўкиб ташла ичингдагини.
Ҳўнграб-ҳўнграб йиғла
ва бағрингга бос!
Қўйвориб юборма энди ҳеч қачон!

(с)Раҳмиддин Абраев

​​Қайдасан, узоқдан келдим соғиниб,
Соғиндим танимда қолмади дармон.
Мен орзу-умиднинг ғамгин ёлқини,
Мен — Армон! Кўйингда қоврулган Армон!

Ва уйнинг эшиги очилар бесас,
Бир шарпа чиқади булутдан сузиб:
— Келдингми мен билан олгани нафас,
Келдингми йўлларнинг танобин узиб?

Улар бир-бирига тўймай боқишар,
Бир-бирин кўксида беришади жон.
Кулишар, хаёллар ичра оқишар,
Икки ночор вужуд — иккита Армон.

(c)Усмон Азим

Сўнгги кунларини яшаб олаётган,
Узилаётган баргнинг ҳолин билгани,
Чиққандим, хастадан хабар олгандай,
Қаёқдан билибман ...келганинг...

Шомдан сўнг, йўқ, кечроқ, тун чўккан эди,
Гўё аросатдай, вақт – синган пулдай.
Товушинг, нафасинг, бўйларинг келди,
Титрадим, тиз чўкдим – эрк теккан қулдай.

Ҳаётим поезддай тўхтади илкис,
Юрагим чайқалди, баргдай титради.
Ютсам – беморларга ҳаволар танқис,
Ютсам ҳам... ҳаволар етмади.

Кўксимда байроқдай шоир юрагим
Сенинг шамолингни билдиролмади.
Нега келганингни сезмади, бону,
Бу юрак қувончга улгуролмади.

Кўзларим ёдлади нигоҳларингни,
Қўлларим қўлларинг тафтини туйди.
Усти очиқ қолган кечани қучиб,
Менинг елкаларим ёмғирда куйди.

Кўзим қирғоғида тонггача қолдим,
Изларимга тўлди кўнгилнинг лаби.
Менинг бу ҳолимни билмади ҳеч ким,
Сенинг келганингни билмаган каби.

(с)Шодмонқул Салом

Дунёнинг камини муҳаббат билан
тўлдирмоқ истаган малика – гулбахт,
сотиб ололмайман муҳаббатингни
меросдан бенасиб мен бир валиаҳд.

Тортиб ололмайман муҳаббатингни,
шамширни ой қилиб фалакка осдим.
Тилаб ололмайман муҳаббатингни,
сувсиз ҳовучимни шўрхоклар босди.

Йиғлаб ололмайман муҳаббатингни,
кўзим косалари аёқ бўлгандир.
Кулиб ололмайман муҳаббатингни,
юзим зардларида кулги сўлгандир.

Юлиб ололмайман муҳаббатингни,
қўлларим армонга томирлаб кетган.
Истаб ололмайман муҳаббатингни,
истаклар жон каби бўғзимга етган.

Куйиб ололмайман муҳаббатингни,
қақнус эдиммики, кулдан тўрасам?
Суйиб ололмайман муҳаббатингни,
мен адо бўлганман, кўнгил сўрасанг.

Тепиб оёқости қилди бу юрак,
ерларга киритиб юборди мени.
Эртан баҳор келса, кўкариб чиқсам,
ўшанда севарман, эҳтимол, сени.

(с) Фахриёр

Сен кимсан – гуноҳин парвариш этган,
муҳаббат ўрнига, савоб ўрнига?
Сен кимсан – севгиси дунёдан ўтган
валекин келмаган кутган хўрлиги?

Сен кимсан – на дўст, на душман орттирмай
фақат изтироблар билан овунган?
Сен кимсан – умрининг тонгин оттирмай
худога қадрлар тилаб товунган*?

Сен кимсан – ўн саккиз мингта оламдан
ҳеч бирининг кўзи учмаган кутиб?
Сен кимсан – куярга ғами таланган,
ўлмаган – умиди дунёдан ўтиб?

Сен кимсан – кўнглини тошларга уриб
чинни қисматини чил-чил синдирган?
Сен кимсан – йиғлаган кулиблар турин,
сен кимсан – кўзёшдан шеърлар ундирган?

Сен кимсан – қараши терсу тескари,
на дўст, на душманга ўр ёғин берган?
Сен кимсан – бир осийлигин эскартиб,
хижолатдан кириб кетмаган ерга?

Сен кимсан – ўзини дунё устига
кул мисол аёвсиз сочган, совурган?
Сен кимсан – унут бир суйги тусдаги
юрагини армон билан қовурган?

Сен кимсан – на гулга шафқатни билган,
туйғулар қонини муттасил тўккан?
Сен кимсан – кимлигин билмаган билга,
қай гулнинг ёдига кўзёшдай чўккан?

Сен кимсан – топмаган тақдир ахтари(б),
Сомон йўл чанглари оралиғидан
камайиб борган сай бахтнинг хатари
кўнгилнинг тун каби қоралигидан?

Сен кимсан – саволдан ўзга дарди йўқ,
саволи – «кимарса», жавоби – «нима»?
Сен кимсан – кўз ёши билан қорни тўқ,
жавобсиз суйгиси шунча ваҳима?

Сен кимсан – дунёга саволлар бериб,
ўрнига муҳаббат излаган телба,
Тугаб бораётган кўнгил теримин
бошдан бошламоқни истаган келбат?

Сен кимсан – тани инс, хаёллари – жин,
муаллақликларда қотган тўрғайдай?
Сен кимсан – умидин эшшакдай миниб,
гўштини ҳаромга чиқарган дайди?

Сен кимсан – қаю бир қаторларда бор,
Не норсан, не зорсан, не хорсан, не дор?
Сен кимсан – на шоир ва на Фахриёр,
Не савол, не завол, не дард, не барор?

Сен кимсан?..

(с) Фахриёр

Гоҳида бошимни қўйнимга солиб,
Олиб кетгим келар билмам қайгадир.
Гоҳида ичимни нурга тўлдириб,
Қуёшга айлангим келар негадир....

Гоҳида изинсиз келган ҳаёллар,
Ҳушимни гангитиб қўяди буткул.
Ичимни тирнайди минг бир саволлар,
Ақлим чайнолмайин бўлади чил-чил.
Тишимни синдирар тақдир берган ош,
Ёшимни симириб ичади йиллар.
Қалбим тарк этмаган ўша қаламқош,
Ўйлари юракка ботади зилдай.

Ичимга тўлдирди лим-лим зардобни,
Бир кун яхши ўгил бўлолмаганим.
Оҳири кўринмас тубсиз гирдобни,
Шунча йилда енгиб ўтолмаганим.

(с) Хасан Бабакулов

Булутлар сузади мовиёт узра,
Кўҳна тилаклардан тилайман паноҳ.
Юрагим тўрида исмингни асраб,
Тилимга шивирлаб чиқараман, оҳ.

Турғазиб қўясан ерга қоқилсам,
Ўчирилиб кетар нигоҳим изи.
Кўринмай турибки шунча яқинсан,
Кўрсам, қолармикан менда мен ўзи.

Ўйлайман – бу умрим сенга тикилса,
Ҳаммадан улканман, чиндан улканман.
Сени соғинчимдан шунча бахт кулса,
Васлингдан не ҳолга тушар эканман?!

(с) Хайрулла Хамидов

Куйлолмадим
япроқлар каби,
қуруқ шохдай титрар овозим -
сўлиб қолди яна бир баҳор,
сувга чўкди яна бир ёзим.

Куйлолмадим,
куз келди, мана,
қўлин чўзди гиёҳга, гулга,
сайрадилар сўнг бора, боғлар
тўлиб кетди ўлик булбулга...

Қорлар ёғди,
оғриди жоним,
ухлаётган боғлар пойида
куйлолмасдим ва энг ёмони
яшил эдим январь ойида...

(с)Шавкат Рахмон

Умр ўтиб кетди. Йиғлама.
Ўтди дунё – бесарҳад қайғу.
Ўлим келса?..
Хўш, келса, нима?
Айрилиқдан даҳшатлими у?

(с)Усмон Азим

Ёлғизлик ортимдан ҳувиллаб қувди,
Токи йиқилгунча югурдим бетин…
Бир аёл туфлимнинг лойини ювди –
Унга севаман деб айтмаган эдим.

Қисмат масхаралаб бизни отганди
Танҳолик кечасин тор қучоғига.
Билмадим, қай маҳал аёл уйғонди
Туфли ювмоқликнинг иштиёқида.

Асли масхаралаш қисмат матлаби,
Аммо ҳайрат ичра гангиди хиёл:
Қувониб (масалан, гул терган каби),
Туфли ювар экан тунда бир аёл.

Менга кўзи тушиб аёл қизарди,
Уялди — қўллари тушди шалвираб.
Энди у қаршимда йиғлаб турарди,
Ёмғир қўйнидаги баргдай қалтираб.

Қўймоғим шарт эди бир жасур қадам, —
Қулаб танҳоликнинг ғариб аршидан.
Чўчидим мен — меҳр кўрмаган одам –
Севги туфли ювиб чиқса қаршимдан.

Кетдим…
Ёмғирдайин ўтдиму кетдим,
Минг аср танҳолик кечди бошимдан.
Минг аср оралаб қайтадан етдим,
Ўша ёлғиз қолган аёл қошига.

У менга бахт берди осмондай улкан,
Мен-чи?..
Мен қоврилдим бахтнинг доғида…
Бедорману нечун уйғонолмайман
Туфли ювмоқликнинг иштиёқида.

(с)Усмон Азим

Ўша — мени ҳеч ким соғинмаган шом
Авто бекатида ҳайрона турдим.
Бошимни кўтариб боқдим бир замон.
Қаршимда бир йигит, бир қизни кўрдим,

Йигитнинг палтоси... Йўқ, ёдимда йўқ...
Аниқ, кўм-кўк эди қизнинг палтоси.
Белларини қучган белбоғи ҳам кўк.
Ҳатто кўм-кўк эди тўртта тугмаси...

Йигитнинг кўзлари... Эслай олмайман...
Ошкор жаранглатиб пинҳон ўйини,
Қизнинг кўзларида ёқарди гулхан.
Эркалик ва ишқнинг маъсум қуюни…

Йигитнинг юзида билмайман, нима...
Аммо қизнинг юзи қаршимда аён:
Уни кўмган эди гулгун шафаққа
Муҳаббат — энг мовий покиза осмон...

Қор бўлса ёғарди, қизнинг бошидан
Кумуш тангаларни аямай сочиб,
Шамол титар эди — кўзи, қошига
Манглайига тушган бир тутам сочин.

Йигит... Йигит билан қанча ишим бор!
Аммо қиз йигитни шундай суярди.
Ки, гоҳ термуларди ҳазин, беозор,
Гоҳо қўлларини ушлаб қўярди.

Тошкентдай шаҳарда, балки дунёда
Ягона — ҳаммадан гўзал эди қиз.
Чиқмаса ҳам телба орзум рўёбга,
Бўзлаб қаршисига чўкким келди тиз!

Йигит... Аммо нега сени ўйлайман,
Ҳозир ҳам ҳавасдан музлайди этим...
Мен қорли бекатда вайрон турган шом,
Сен мендан — ҳаммадан бахтиёр эдинг.

(с)Усмон Азим

Бу Ишқ эди...
гирдоб бағрида
пичирларди бир оят лаби...
Поёни йўқ туғён қаърида
қолдим урён денгизчи каби...
Мени ёндир...
совуқ сўнгаклар
қарсилласин чақин ургандек...
ва даҳшатга тушсин юраклар
Ишқ қонини ичиб кўргандек...
Мен ичдим бу оловли хунни
Бу — Ишқ эди...
Бу — Ишқ эдинг Сен!..
Агар гадо бўлсам бир куни
фақат сени тиланаман мен...

(с) Аскар Махкам

Сиз қарғайсиз тақдирингизни,
Ҳам айтасиз унга ташаккур:
— Биз йўқ қилдик бир-биримизни...
Биз йўқ қилдик...Худога шукур!...

Сиз юракни қилмайсиз тежам,
Олгин! — борни тортиқ қиласиз.
Сўнгра хафа бўласиз мендан —
"Қайтмайман", деб йиғлаб кетасиз.

Излаб яна келасиз бир кеч,
Жилмаясиз: — Бахтлиманми, боқ!...
Кулгингизга ярашмагай ҳеч,
Хитобингиз ўртаган титроқ.

Ҳижрондан сўнг саволлар теран,
Ҳижрондан сўнг жавоб — даъфатан...
Мен ҳаммадан пинҳон сақлаган
Шеърларимни сизга айтаман.

Айбламаймиз бир-биримизни,
Тилда сўзлар туғилади — ҳур.
...Қарғамайсиз тақдирингизни
Ва айтмайсиз унга ташаккур.

(с)Усмон Азим

Деразани чертиб ёмғирлар ўтди
Кечагина бизлар қолдирган издан.
Паришон боғларни туманлар ютди,
Севгилим, не кечди хаёлингиздан?

Ташлаб кетганида маъюс турналар,
Ичида йиғларкан ҳатто тоғлар ҳам.
Севгилим, нечундир бағрим тирналар,
Кўзингиз ногаҳон тортмадими нам?

Дарахт шохларига қўнади бир қуш,
Ёмғирлар тагида ивиб, жунжиккан.
Балки у мендирман, кўраётиб туш
Яна олислардан сизга кўз тиккан.

Бир гўзал ишқ эди бизнинг севгимиз,
Ёруғ лаҳзаларнинг овози тинди.
Қўшилиб келганда хазонлар сели,
Севгилим, ким билан йиғлайсиз энди?

Мен-ку, ўлиб бўлдим, шудир ишқ расми,
Аммо сиз ғамларга чидайсиз қандоқ?
Севгилим, севгилим, оғир эмасми
Бир гўзал севгини топиб, йўқотмоқ?

....Севгилим, ким билан йиғлайсиз энди?...

(с)Зебо Мирзо

Боряпман...
Нишонга тегмаган ўқдай,
Кафтимда дунё бор – гўё бир сиқим.
Шунча оломоннинг ичидан қўрқмай,
Юрагимни баланд кўтариб чиқдим.

Нима ҳам кўрдим мен бу дун ичинда,
Яшаб ҳам бўлдимми?
О, нақадар оз
Онт ичишим мумкин. Бари беҳуда —
Фақат муҳаббатим муҳаббат, холос!

(с)Хосият Рустамова

Кетиш яхши.
Борадиган жойинг бўлса,
Кетишинг – яхши.
Борадиган жойинг бўлмаса ҳам
Кетиш яхшидир.
Борадиган жойингни йўл-йўлакай қуриб борсанг,
Кетиш – жуда қизиқ.

Борадиган жойинг эртак бўлса
Кетиш – чиройли.
Кетиш фақат юришдан иборат бўлса,
Кетишда чарчоқ йўқ.
Кетишинг учишга кўчса,
Демак юракка айлангансан!

Тилингда кимнидир исми бўлса,
Кетишинг – муҳаббат,
Ёлғизгина кетиш эса –
Кўнгилга кетишдир,
Дунё гўзал тортгуси
Бу кетишингдан.

Сен эса йиғлаб кетяпсан.
Бу – соғинчли кетишда
Парвардигорга етгайсан,
Худо хоҳласа...

(с)Усмон Азим