Жаҳон шъерияти

АВАЙЛАНГ ЎЗИМИЗНИ
( Харотян Ашот. Арманистон.)

Ӯчган оташга, ӯтин ташламас,
Сӯлган гулга, сув қуймас.
Кечиккан сӯзлар, энди керакмас,
Поезд кетса, ҳеч ким етаолмас.

Ёнган ишонч қалъани, тиклаб бӯлмас,
Улгурмасак бугун, кейин ҳеч қачон.
Ҳаёт тӯзонида, ҳар кун иш деб,
Унутамиз энг керакни, асосан.

Севинг! Сақланг бир – бирингизни,
Севинг! Қариндош оға – инингизни.
Ӯлим, тасодиф- кутмаган ҳолда келур,
Энг яхшимиз, кутмаган ҳолда олур.

Июнь кечаларидек, ҳаёт жуда қисқа,
Йигирма, ӯттиз ва эллик ниҳоят.
Айрилиқ - араз, ҳатто ундан қисқа,
Қарабсиз, бирров, етмиш ва ниҳоя.

Вужудда сақламанг, кек, бу ӯта гуноҳ,
Тобутда чӯнтак йӯқ, чипта ҳаммага аниқ.
Совуқ, сукутли, қабр тошлари оғир,
Эшитмассиз, ҳеч жавоб, бу нарса аниқ.
Публицист Аброр ХАЛИЛОВ таржимаси.