YIRTQICHNI QULATGAN MUHABBAT
(Ernest Seton-Tompsonning “Lobo“ hikoyasini oʻqib)
Butun bir vodiyning egasi edi,
Tutar edi oʻzin qiroldek goʻyo.
Himoya etardi oʻz toʻdasini,
Boʻrilar boʻrisi arloni Lobo.
U uv tortganida zir titrar edi,
Yaylovda bor boʻlgan jami mavjudot.
Barchaning koʻnglida gʻulgʻula, vahshat,
Uvol boʻlar edi, esiz, qancha zot.
Qopqonni koʻrganda qoʻzir gʻazabi,
Koshki u bularni nazari ilsa.
Oʻzin ongli sanab bu inson zoti,
Nahotki Loboni beaql bilsa.
Ich- ichidan rosa kulib ayyorcha,
Har kun oʻzin uchun tarix bitardi.
Zaharsizin yeyib, ogʻuli etni,
Oʻzing yegin deya, tashlab ketardi.
O, qaysar muhabbat, oʻjar muhabbat,
Qulatdi yengilmas Loboni hatto.
Ayladi oq tanli goʻzal bemisil
Blanka sevgisin yuragiga jo.
Judo etishganda goʻzal yoridan,
Ayriliq azobi yondirdi uni.
Endi uvlaganda dahshatdan emas,
Sel boʻlib titrardi daraning tuni.
Uning-chun qolmadi ovning huzuri,
Loboni yemirdi kun sayin kulfat.
Oʻzini topshirdi poʻlat qopqonga,
Oxir ado etdi uni muhabbat.
Bunchalar achchiqsan, bunchalar shirin,
Goh bolli, gohida ogʻuli sharbat.
Izmingga sololding qonxoʻrni hatto,
Yirtqichning bagʻrida ungan muhabbat.
Sarvara Eshonxonova
(Ernest Seton-Tompsonning “Lobo“ hikoyasini oʻqib)
Butun bir vodiyning egasi edi,
Tutar edi oʻzin qiroldek goʻyo.
Himoya etardi oʻz toʻdasini,
Boʻrilar boʻrisi arloni Lobo.
U uv tortganida zir titrar edi,
Yaylovda bor boʻlgan jami mavjudot.
Barchaning koʻnglida gʻulgʻula, vahshat,
Uvol boʻlar edi, esiz, qancha zot.
Qopqonni koʻrganda qoʻzir gʻazabi,
Koshki u bularni nazari ilsa.
Oʻzin ongli sanab bu inson zoti,
Nahotki Loboni beaql bilsa.
Ich- ichidan rosa kulib ayyorcha,
Har kun oʻzin uchun tarix bitardi.
Zaharsizin yeyib, ogʻuli etni,
Oʻzing yegin deya, tashlab ketardi.
O, qaysar muhabbat, oʻjar muhabbat,
Qulatdi yengilmas Loboni hatto.
Ayladi oq tanli goʻzal bemisil
Blanka sevgisin yuragiga jo.
Judo etishganda goʻzal yoridan,
Ayriliq azobi yondirdi uni.
Endi uvlaganda dahshatdan emas,
Sel boʻlib titrardi daraning tuni.
Uning-chun qolmadi ovning huzuri,
Loboni yemirdi kun sayin kulfat.
Oʻzini topshirdi poʻlat qopqonga,
Oxir ado etdi uni muhabbat.
Bunchalar achchiqsan, bunchalar shirin,
Goh bolli, gohida ogʻuli sharbat.
Izmingga sololding qonxoʻrni hatto,
Yirtqichning bagʻrida ungan muhabbat.
Sarvara Eshonxonova