#No_55
#By_Nafisa_Malikova

Сизни тўлиқ тушунадиган аёл билан учрашиш жуда хавфлидир. Одатда у никоҳда тугайди."
 Оскар Уайлд



Кийимимни алмаштириб опамни олдига ёрдамга кирдим...
-ким у??
-билмайман...поччанг эъзозлаганга қараганда қўли узун шекилли!-деди опам овқатга унаб...-чойни олиб кир!
Хўп дея чойни олиб кетдим...
Меҳмон соддагина оила дастурхонида ўргана олмай ўтиргандек кўринди...
-Опанг овқат бошладими?-деди поччам Умиджонга чойни совутаркан..
-овқат керакмас!-деди меҳмон бош чайқаб...-чой ичгим келяпти!-деди мен томон юзланиб...
Безбетей!...ўзинг қуй десангда...секин чойни қайтардим...
-Алишер Қолдибоевич бояги гул кимга эди?-деди поччам ёдига тушдими ёки гап йўғида гап дедими....меҳмонни йўтал тутди...
-чой ичинг!-дедим чой узатиб...шундоқ ҳам уни кўзи менда экан...
-раҳмат!-деди жилмайиб...сўнг поччамга юзланди...
-онамга...онам атиргулларни севади!-деди чой хўплаб...умрида иссиқ чой ичмаган шекилли...кулиб юбордим...
-узр...чиндан иссиқ чой ичмаганман!-деди хаёлимни ўқигандек куларкан...уялганча чиқиб кетдим...Вангани шогирдими нима бало бу???
Опам куймаланиб овқат қиларди...меҳмонлар қачон кетаркин мириқиб ухлардим...ёрдамга кириб кетдим ошхонага...