#Азизлар_ёди
КУТИЛМАГАН ИЛТИФОТ
Тахминан 2007 ёки 2008 йил эди. Ҳожи отамиз ҳожи онамиз билан бирга Сурхондарёдан Тошкентга келдилар. Дархондаги уйимиз файзга тўлди. Отамиз Эркин Воҳидовни жуда яхши кўрар эдилар. Чунки устоз туғилиб ўсган масканимизга – фарзандларимиз тўйига борган, шеърлар ўқиб, Ашуржилон (ҳозирги Меҳнат) қишлоғи халқининг меҳрини қозонган эдилар...
Отамиз: “Устозингиз Эркин Воҳидовни бориб кўрайлик” деб қаттиқ талаб қилдилар. Ўша давр шундай мураккаб эдики, саллали, соқолли, жуббали бирор одам идораларга борса, ундан хавф ва шубҳа туйиш замон урфига айланган эди. Эркин Воҳидов эса халқ вакили ёки сенат аъзоси сифатида Олий Мажлисда хизмат қилар эдилар.
Муҳтарам отамиз қачон бу талабларини айтиб: “Эркин Воҳидовга телефон қилдингизми, бугун борамизми?” десалар, мен ичим эзилиб: “Худо хаҳласа, борамиз, отажон” деб қўяр эдим.
Тасодиф бўлдими ёки софдил отамизнинг хоҳиш-истаги Ҳақ таолога етдими, уйимизга ҳаяжон билан ёзувчи Дадахон Нурий келиб қолдилар.
“Қанақа одамсиз, телефонингизга тушиб бўлмайди! Сизни Эркин Воҳидов сўраяптилар. “Мирзони соғиндим, эртага соат саккизларда келсин, бирга бир пиёла чой ичамиз” деяптилар. Эрталаб Ойбек метросидаги уйларига етиб борасиз” дея мени огоҳлантириб кетдилар. Сўнг тезда яна қайтиб келиб: “Эрталаб соат еттида тайёр бўлиб туринг, ўзим мошинада олиб бораман” дедилар. Мен: “Ҳожи отамиз ҳам борлар-ку? Нима қиламиз?” дедим. Дадахон Нурий: “Жуда яхши! Ҳожи ота ҳам тайёр бўлиб турсинлар” дея таъкидлаб кетдилар.
Эркин Воҳидовнинг давлат томонидан вақтинча берилган уйида (Ойбек метросига яқин кўп қаватли бинонинг 7 ёки 8-қавати эди, назаримда) Республика Маҳалла жамғармасининг раиси Темур Шукуров ва устознинг ўғиллари Хуршиджон ҳам бор эканлар. Сабаби, қаймоқ ва чой зиёфатидан кейин улар биргаликда тоққа чиқмоқчи эканлар.
Суҳбат асносида устоз Эркин Воҳидов чексиз бир илтифот қилиб қолдилар: “Ҳар бир даврнинг ўз гимни бўлади. Вақтида Абдуллажоннинг (Абдулла Ориповнинг) “Ўзбекистон ватаним маним” деган қасидаси давр гимнига айланган эди. Менинг “Ўзбегим” деган шеърим ҳам вақтида гимн бўлган. Ҳозирги даврнинг гимни Мирзонинг “Ибодат” деган шеъридир” дея зарофат кўрсатдилар.
Албатта, устоз бу сўзни фақат менинг кўнглим учун эмас, балки ҳожи отамизнинг олдиларида менинг қадримни баланд қилиб кўрсатиш учун лутф юзасидан айтдилар. Кейин муҳтарам устоз аруз вазнида иқтидорим борлигини таъкидлаб, бунга эътибор беришим, яъни ғазаллар ёзишим зарурлигини уқтирдилар.
Орадан неча йиллар ўтди. Ҳақ таоло менга кутилмаган иззат ва неъматларини ато айлади. Лекин устознинг ғариб ва мазлум ҳолимдаги илтифотли сўзлари таскин ва тасаллий ўлароқ қалбимда қолди.
УСТОЗ МИРЗО КЕНЖАБЕК
«ШЕЪРИЯТ ВА РУҲИЯТ» китобидан
@m_kenjabek
┈┈• ❀ 🌷☘️🌷 ❀ •┈┈•
КУТИЛМАГАН ИЛТИФОТ
Тахминан 2007 ёки 2008 йил эди. Ҳожи отамиз ҳожи онамиз билан бирга Сурхондарёдан Тошкентга келдилар. Дархондаги уйимиз файзга тўлди. Отамиз Эркин Воҳидовни жуда яхши кўрар эдилар. Чунки устоз туғилиб ўсган масканимизга – фарзандларимиз тўйига борган, шеърлар ўқиб, Ашуржилон (ҳозирги Меҳнат) қишлоғи халқининг меҳрини қозонган эдилар...
Отамиз: “Устозингиз Эркин Воҳидовни бориб кўрайлик” деб қаттиқ талаб қилдилар. Ўша давр шундай мураккаб эдики, саллали, соқолли, жуббали бирор одам идораларга борса, ундан хавф ва шубҳа туйиш замон урфига айланган эди. Эркин Воҳидов эса халқ вакили ёки сенат аъзоси сифатида Олий Мажлисда хизмат қилар эдилар.
Муҳтарам отамиз қачон бу талабларини айтиб: “Эркин Воҳидовга телефон қилдингизми, бугун борамизми?” десалар, мен ичим эзилиб: “Худо хаҳласа, борамиз, отажон” деб қўяр эдим.
Тасодиф бўлдими ёки софдил отамизнинг хоҳиш-истаги Ҳақ таолога етдими, уйимизга ҳаяжон билан ёзувчи Дадахон Нурий келиб қолдилар.
“Қанақа одамсиз, телефонингизга тушиб бўлмайди! Сизни Эркин Воҳидов сўраяптилар. “Мирзони соғиндим, эртага соат саккизларда келсин, бирга бир пиёла чой ичамиз” деяптилар. Эрталаб Ойбек метросидаги уйларига етиб борасиз” дея мени огоҳлантириб кетдилар. Сўнг тезда яна қайтиб келиб: “Эрталаб соат еттида тайёр бўлиб туринг, ўзим мошинада олиб бораман” дедилар. Мен: “Ҳожи отамиз ҳам борлар-ку? Нима қиламиз?” дедим. Дадахон Нурий: “Жуда яхши! Ҳожи ота ҳам тайёр бўлиб турсинлар” дея таъкидлаб кетдилар.
Эркин Воҳидовнинг давлат томонидан вақтинча берилган уйида (Ойбек метросига яқин кўп қаватли бинонинг 7 ёки 8-қавати эди, назаримда) Республика Маҳалла жамғармасининг раиси Темур Шукуров ва устознинг ўғиллари Хуршиджон ҳам бор эканлар. Сабаби, қаймоқ ва чой зиёфатидан кейин улар биргаликда тоққа чиқмоқчи эканлар.
Суҳбат асносида устоз Эркин Воҳидов чексиз бир илтифот қилиб қолдилар: “Ҳар бир даврнинг ўз гимни бўлади. Вақтида Абдуллажоннинг (Абдулла Ориповнинг) “Ўзбекистон ватаним маним” деган қасидаси давр гимнига айланган эди. Менинг “Ўзбегим” деган шеърим ҳам вақтида гимн бўлган. Ҳозирги даврнинг гимни Мирзонинг “Ибодат” деган шеъридир” дея зарофат кўрсатдилар.
Албатта, устоз бу сўзни фақат менинг кўнглим учун эмас, балки ҳожи отамизнинг олдиларида менинг қадримни баланд қилиб кўрсатиш учун лутф юзасидан айтдилар. Кейин муҳтарам устоз аруз вазнида иқтидорим борлигини таъкидлаб, бунга эътибор беришим, яъни ғазаллар ёзишим зарурлигини уқтирдилар.
Орадан неча йиллар ўтди. Ҳақ таоло менга кутилмаган иззат ва неъматларини ато айлади. Лекин устознинг ғариб ва мазлум ҳолимдаги илтифотли сўзлари таскин ва тасаллий ўлароқ қалбимда қолди.
УСТОЗ МИРЗО КЕНЖАБЕК
«ШЕЪРИЯТ ВА РУҲИЯТ» китобидан
@m_kenjabek
┈┈• ❀ 🌷☘️🌷 ❀ •┈┈•