Kitobdan

Meni so‘kmang! Bo‘lar ish bo‘ldi,
So‘z sotuvchi savdogarmasman.
Oltin boshim quyi egildi,
Bu dunyodan sovidim, bas, man.

Shaharda ham qolmog‘im mahol,
Na qishloqqa mayl sezarman,
Bir yo‘l qoldi; o‘stirib soqol
Rossiyani daydib kezarman.

Xayr, deyman doston, she’rlarga,
Io‘lga to‘rva olurman, xolos.
Ko‘chadagi bir darbadarga
Shamollar ham qo‘shiq aytar soz.

Piyoz, turup hidin taratib,
Bilganimni qilib yurarman.
Burnim oqsa yengimga artib,
Peshonamda borin ko‘rarman.

Qor quyunin tinglarman behis,
Baxt kerakmas bundan ziyoda.
Bunday ajib turfa ishlarsiz,
Yashamasman yorug‘ dunyoda.

©Sergey Yesenin

Bugun Muso Toshmuhammad o'g'li Oybekning tavallud kuni.

O'zbek xalq maqollaridan qaysilari o'zgartirilishi kerak?

Xolida opani o'zi o'zgacha. Uning bir gapi har doim yodimda turadi:
ORZULAR USHALISHGA MAHKUM.

Qanday yashash kerak?

Bunday javobi yo'q savollar bilan yashamaslik kerak, shunisi aniq...
Baribir qo'shiqda aytilganidek: "qanday yashashni bilmaydi hech kim"...

Nimani xohlayapsan, qaqajon?
O'shalar bilan hisoblash, kimsalar bilan emas...
Isyon qil,
o'zing qurgan qafasga isyon qil... Va Orzular seniki ekanligini, bunday uyalish xatoligini tan ol...

Orzularing uchun o'qi, ishla, bu o'zingga tikayotgan sarmoyangdir...

O'zgachaligingni tan ol...

©Xolida Musulmon

Sizlarda ham bormi shunaqa dugona: sirimni hech kimga aytma deb o'zi hammaga aytib chiqadi😂

Men Bosforda bo'lmaganman hech,
Ammo so'ylab berurman senga.
Chunki moviy ko'zlaring har kech
Dengiz bo'lib ko'rinar menga.

S. Yesenin

...Odamlardan yuvdim ilgimni,
O'z do'stlarim sari intildim.
Eng chiroyli galstugimni
Kuchuklarning bo'yniga ildim.
Endi darddan xoliman bu kun,
Dilimda yo'q uqubatli g'ash.
Aldoqchi deb nom oldim shu-chun,
Shu-chun nomim bo'ldi janjalkash.

Sergey Aleksandrovich Yesenin

Mag'rurligim hamon qolmagan,
Hamon baland o'tli ko'kragim.
Bolalikda burnim qonagan,
Bugun esa qondir yuragim...

Deyarli har kuni duch kelaman Xojiboy Tojiboyevning shu hangomasi haligacha aktual, falonchining shu she'ri hanuz qiymatli, pismadonchini shu asaridagi ko'tarilgan mavzu hozir ham bor...
Yil yangi, nom yangi,
lekin odamlar(tepadagi) eskirgan, tizim eskirgan...
Arosatdamiz, xullas.

"Mutolaa"da Normurod Norqobilovning "Yetim qolgan gullar" hikoyasini tingladim. Asarni tinglarkanman insonning qandayligini tabiat ham his qilishini angladim. Biz doimo kuzatuvdamiz. Borliq bizni ko'radi, kuzatadi, u hatto, yaqin do'stimiz, otamiz yo onamiz ko'rmagan ishlarimizni biladi, qandayligimizni yaxshi biladi.
Buni erinchoqlik bilan derazadan otilgan chiqindiga, nigohlar gullarga emas, uning atrofi narsa tashlash uchun qulayligiga qaratilganiga Garmsel guvoh bo'lganidan anglash mumkin.
Juvonning gullarga irg'itilgan chiqindilarga qarab achchiqlanishi - bu menga ham tanish holat. Shunday tanishlar borki, ularning farosatsizligi ulardan ko'ra atrofidagilariga qiyin bo'lishini tushunishlarini istayman. Ya'ni, bir joyni ifloslantirish yoki bee'tibor qarash o'zidan ko'ra atrofidagilarga ko'proq zarar yetkazadi va buni fahmlab to'g'irlash zarur.
Ekologiya himoyasi haqida ko'p gapiriladi, qanaqadir tadbirlar, plakatlar...
Aslida bu shunchaki uydan boshlanadi. Uyingni, uni atrofini ozoda saqlaysan, gullar o'stirasan va shu tarzda tabiat himoyasiga o'z hissangni qo'shasan. Boshqalar ham senga havas bilan qaraydi va o'rganadi. Hikoyada haligi juvonning gullarga qarashi va ozodaligi boshqalarga o'rnak bo'lishi Garmselni xavotirga solishidan buni oson ilg'ab olish mumkin. Butun boshli bee'tibor shahar faqat uning hukmronligidan quvonadi.
Bu holat o'zimizni shaharni eslatdi, yozda Garmsel, boshqa vaqt kulli Tumanlar va smok humron. Va ayb ham aslida o'zimizda, bee'tiborligimizda...

Qayerdadir o'qigandim, lekin anig'i esimdamas, mazmuni shunday:
"Adolat, egiladi, bukiladi,
shundayin xo'rlanib yuraveradi..."