Malham (Hikoya)
7-QISM
Atrof kuzgi barglar bilan qoplandi. Havo birmuncha salqin. Pishiqchilik payti kelib hamma ish bilan ovora. Sirojiddin Azizxon aka bilan Marg'ilonga borib keldi. Azizxon aka asosan Toshkentdan mol olib kelar edi, lekin bu safar nimagadir Margʻilonni afzal ko'rdi. Sirojiddin mehnatdan ancha chiniqdi. Qo'lidan ish kelib qoldi. Oilasini chayirligi, mehnatkashligi orqasidan bemalol ta'minlay boshladi. Hozir sezon bo'lgani uchunmi ish nihoyatda koʻp. Sirojiddin uyida tong saharda chiqib ketganicha yarim kechasi kirib kelar, ba'zan Azizxon akaning uyida ham tunab qolgan kunlari ham bo'lar edi. Maktab boshlandi. Sirojiddin maktabdan kelishi bilan apil-tapil ovqatlanadi-da, ishga shoshadi. Nazokat opa ham boshida o'g'liga achinib bir-ikki "Hali yoshsan bolam, hali bolasan... Ishlama, o'qiyqol... Men bir yo'lini qilaman. Ancha yaxshi bo'lib qoldim. Ish topaman, ishlayman bolam..."desa ham, Sirojiddin unamadi. Yoʻq siz ishlamaysiz, deb oyoq tirab turib oldi. Nazokat o'g'liga qarab ba'zan joni achir, ba'zan esa shunday mehribon, ishbilarmon bolasi borligidan faxrlanib qo'yar edi.
Akbarning ahvoli borgan sari yomonlashar edi. Singlisidan bir najot chiqmaganidan keyin tog'asi Nosir akaning uyiga borishga qaror qildi. Elif haydab solganidan keyin bir tiynsiz ko'chada qoldi. Bor mol-mulkini xotinini nomiga o'tkazib qo'ygani uchun hech narsasini na uyi, na mashinasi, na do'konlarini ololmadi. Hech vaqosiz ko'chada qoldi. Bilet uchun pul topish ilinjida turli yumushlarni bajardi. Yuk toshidi, restoranlarda afitsiantlik qildi, hatto idish-tovoq yuvdi. 2 oy deganda o'zidan va ijara pulidan ortqizib bilet sotib oldi. Uchish vaqtiga bir necha kun qolganida qattiq mazasi qochdi. Burnidan tinmay qon oqa boshladi. Ko'chaning o'rtasida hushini yoʻqotdi. Ko'zini ochsa kasalxonada ekan. Uni obdon tekshirishdi. Jigarining bir tomoni qurib yotganini aytishdi. Ahvoli og'ir edi. Agar uzog'i 2-3 oy ichida donor topib operatsiya qilinmasa o'lishi mumkin edi. Donor bir soat ichida topildi, lekin unga katta mablagʻ kerak edi. Akbarda esa qo'lidagi biletidan boshqa sariq chaqasi ham yoʻq. U O'zbekistonga qaytib singlisidan yordam so'rashga qaror qilgan edi. Chunki onasining oldiga borolmasdi. Onasi uni kechirmaganini bilar edi.
- Singlimning eri Sanjarni ishlari rosa yurishib ketgan deb eshitgan edim. Uylarini ham qasr qilib yuborganmish. Singlimdan yordam so'rasam, yordam berar.
O'ziga o'zi g'udilandi Akbar. Samalyotga o'tirib yana ona yurtiga uchib kelgunicha hayolidan ming xil o'y o'tdi, mingta savol aylandi. Hozir borsam meni qabul qilishadimi? Dindan chiqqanimni eshitishsa nima deyisharkan? Menga yordam berisharmikin? Onam kechirmasligi aniq. Dadamni o'limidan keyin biron marta xabar olmadim. Singlimchi?! U meni taniy olarmikan? Shu kabi savollar Akbarning boshi uzra charx urar edi. Nihoyat samolyot O'zbekistin aeroportiga qo'ndi. Akbar Taksiga o'tirib vodiy tomon yoʻl oldi. Mana o'sha qadrdon Fargʻona! Atrofda toza havo, manzara tabiiy, go'zal...
Akbar keliboq singlisining kelinlik uyini qidirishga tushdi. Enaxon ayaning hovlisini ko'rib og'zi lang ochilib qoldi.
- Voooo, hashamatligini! To'y kuni oddiygina hovlicha edi, mana endi qasrga aylanibdi.
Akbar uyni ancha vaqt tomosha qilib turdi.
- Bu... Moshina usta Sanjarni omadi rosa kelibdi shekilli... Malades! O'zbekistonda turib shunaqa uy solibdi! Singlimdan bemalol pul so'rasam bo'laverar ekan... Ha! Axir akasiman! Jigarchilik qilib yordam qilsa qilibdida! Yosh jonimga o'lib ketmayman-ku?! Menga rahmi kelar...
Akbar chayqala-chayqala kelib darvoza qoʻngʻirogʻini bosdi. "Zinggg...zingggg..." Ichkaridan qadam tovushlari eshitildi.Darvoza zanjiri shilqillab ochildi.
- Assalomu alaykum keling xizmat?
Yoshgina qiz eshikni ochdi. U singlisiga umuman o'xshamas edi. Akbar uni singlisi Nazokatni qizi deb o'yladi.
7-QISM
Atrof kuzgi barglar bilan qoplandi. Havo birmuncha salqin. Pishiqchilik payti kelib hamma ish bilan ovora. Sirojiddin Azizxon aka bilan Marg'ilonga borib keldi. Azizxon aka asosan Toshkentdan mol olib kelar edi, lekin bu safar nimagadir Margʻilonni afzal ko'rdi. Sirojiddin mehnatdan ancha chiniqdi. Qo'lidan ish kelib qoldi. Oilasini chayirligi, mehnatkashligi orqasidan bemalol ta'minlay boshladi. Hozir sezon bo'lgani uchunmi ish nihoyatda koʻp. Sirojiddin uyida tong saharda chiqib ketganicha yarim kechasi kirib kelar, ba'zan Azizxon akaning uyida ham tunab qolgan kunlari ham bo'lar edi. Maktab boshlandi. Sirojiddin maktabdan kelishi bilan apil-tapil ovqatlanadi-da, ishga shoshadi. Nazokat opa ham boshida o'g'liga achinib bir-ikki "Hali yoshsan bolam, hali bolasan... Ishlama, o'qiyqol... Men bir yo'lini qilaman. Ancha yaxshi bo'lib qoldim. Ish topaman, ishlayman bolam..."desa ham, Sirojiddin unamadi. Yoʻq siz ishlamaysiz, deb oyoq tirab turib oldi. Nazokat o'g'liga qarab ba'zan joni achir, ba'zan esa shunday mehribon, ishbilarmon bolasi borligidan faxrlanib qo'yar edi.
Akbarning ahvoli borgan sari yomonlashar edi. Singlisidan bir najot chiqmaganidan keyin tog'asi Nosir akaning uyiga borishga qaror qildi. Elif haydab solganidan keyin bir tiynsiz ko'chada qoldi. Bor mol-mulkini xotinini nomiga o'tkazib qo'ygani uchun hech narsasini na uyi, na mashinasi, na do'konlarini ololmadi. Hech vaqosiz ko'chada qoldi. Bilet uchun pul topish ilinjida turli yumushlarni bajardi. Yuk toshidi, restoranlarda afitsiantlik qildi, hatto idish-tovoq yuvdi. 2 oy deganda o'zidan va ijara pulidan ortqizib bilet sotib oldi. Uchish vaqtiga bir necha kun qolganida qattiq mazasi qochdi. Burnidan tinmay qon oqa boshladi. Ko'chaning o'rtasida hushini yoʻqotdi. Ko'zini ochsa kasalxonada ekan. Uni obdon tekshirishdi. Jigarining bir tomoni qurib yotganini aytishdi. Ahvoli og'ir edi. Agar uzog'i 2-3 oy ichida donor topib operatsiya qilinmasa o'lishi mumkin edi. Donor bir soat ichida topildi, lekin unga katta mablagʻ kerak edi. Akbarda esa qo'lidagi biletidan boshqa sariq chaqasi ham yoʻq. U O'zbekistonga qaytib singlisidan yordam so'rashga qaror qilgan edi. Chunki onasining oldiga borolmasdi. Onasi uni kechirmaganini bilar edi.
- Singlimning eri Sanjarni ishlari rosa yurishib ketgan deb eshitgan edim. Uylarini ham qasr qilib yuborganmish. Singlimdan yordam so'rasam, yordam berar.
O'ziga o'zi g'udilandi Akbar. Samalyotga o'tirib yana ona yurtiga uchib kelgunicha hayolidan ming xil o'y o'tdi, mingta savol aylandi. Hozir borsam meni qabul qilishadimi? Dindan chiqqanimni eshitishsa nima deyisharkan? Menga yordam berisharmikin? Onam kechirmasligi aniq. Dadamni o'limidan keyin biron marta xabar olmadim. Singlimchi?! U meni taniy olarmikan? Shu kabi savollar Akbarning boshi uzra charx urar edi. Nihoyat samolyot O'zbekistin aeroportiga qo'ndi. Akbar Taksiga o'tirib vodiy tomon yoʻl oldi. Mana o'sha qadrdon Fargʻona! Atrofda toza havo, manzara tabiiy, go'zal...
Akbar keliboq singlisining kelinlik uyini qidirishga tushdi. Enaxon ayaning hovlisini ko'rib og'zi lang ochilib qoldi.
- Voooo, hashamatligini! To'y kuni oddiygina hovlicha edi, mana endi qasrga aylanibdi.
Akbar uyni ancha vaqt tomosha qilib turdi.
- Bu... Moshina usta Sanjarni omadi rosa kelibdi shekilli... Malades! O'zbekistonda turib shunaqa uy solibdi! Singlimdan bemalol pul so'rasam bo'laverar ekan... Ha! Axir akasiman! Jigarchilik qilib yordam qilsa qilibdida! Yosh jonimga o'lib ketmayman-ku?! Menga rahmi kelar...
Akbar chayqala-chayqala kelib darvoza qoʻngʻirogʻini bosdi. "Zinggg...zingggg..." Ichkaridan qadam tovushlari eshitildi.Darvoza zanjiri shilqillab ochildi.
- Assalomu alaykum keling xizmat?
Yoshgina qiz eshikni ochdi. U singlisiga umuman o'xshamas edi. Akbar uni singlisi Nazokatni qizi deb o'yladi.