- Voy bolam! Asal qizim kelibdi-ku?!
Ona bola anchagacha hovli o'rtasida quchoqlashib turdilar.
- Sizni juda sogʻindim oyijon!
- Men ham sog'indim bolam! Judayam ko'rgim kelib turgan edi. Yaxshi kelib qolding...
Hamida opa qizining yuz-ko'zlariga sinchkov nigoh tashladi.
- Mazang yaxshimi bolam? Qiynalmayapsanmi?
- Yoʻq... Ancha yaxshiman oyi. Biroz oyoqlarim og'riyapti. Koʻp yurolmayapman.
- Albatta homilang ham og'irlashib qolganda. Oyoqlaring qiynaladi...
Hamida opa qizini uyga boshladi.
- Qani kel, qizim... Kelaqol uyda gaplashib o'tiramiz. Men sen yaxshi ko'rgan ovqatni qilib beraman.
- Rahmat oyijon! Biram mehribonsiz...
Hamida opa bilan Nazokat anchagacha suhbatlashdilar. Dadasi Muslim akani xotirlashdi. Bu uyda o'tgan kunlarini eslab biroz ko'z yosh qilib olishdi.
- Mayli qizim. Sen toliqib qolma. Biroz yotib damingni ol. Men ovqatga unnayman.
- Yoʻq oyi... Ovora bo'lmang. Biron narsa buyurtma qila qolamiz. Tashqarida yurasizmi? Keragi yoʻq. Menga sog'lig'iz muhim.
- Bu nima deganing buyurtma qilamiz...? O'zim o'z qo'lim bilan senga ovqat pishirmoqchiman. Hech qiynalmiman... Bemalol yotib damingni ol.
Hamida opa qizini yolg'izlatin hovliga chiqdi. Oshxonaga kirib ovqatga unnab ketti. Yozning o'rtasi bo'lgani uchunmi havo nihoyatda issiq. Quyosh qoq teppaga turib olib o'zining taftini ayamay sochmoqda...
* * *
- Oyijon, togʻam xabar olib turibdilarmi?
- Albatta... Har hafta keladi. Uyga u-bu narsalar olib keladi. Kamchiliklarim bormi yoʻqmi so'raydi.
- Haa... Yaxshi.
- O'zingda nima gaplar? Uydagilaring hammalari yaxshimi?
- Shukr... Ancha yaxshi.
Nazokat hovliga chiqdi. Hovli o'rtasida kichikkina gulzor bor. Unga turli gullar ekilib tartib bilan joylashtirilgan... Bitta yam-yashil archa va manzarali yashil bargli boshqa gullar ham bor... Dadasi Muslim aka gullarni ishqibozi edi. Gul ekishni va parvarish qilishni yoqtirardi. Hammaga bu meni hobbiyim derdi. Ham hovliga fayz kiradi. Darvozadan kirgan odam gulzorni koʻrib bahri dili ochiladi, deb koʻp gapirardi. Chet eldaligida ham telefon orqali gaplashishganida, albatta gulzorini ham bir so'rab o'tar edi...
Nazokat o'sha kunlarni esladi. Gulzorni koʻrib xuddi dadasini ko'rgandek bo'ldi. Koʻzlari yoshlandi. Hamida opa ham qizining oldiga keldi. Gulzorga ancha vaqt tikilib turdilar.
- Qizim...
- Dadam gullarni juda yaxshi ko'rardilar... Gulzoriga juda bir boshqacha mehr bilan qarardi, parvarish qilardi.
Hamida opa o'zini tutib turolmadi. Yig'lab yubordi.
- Ruhlari shod bo'lsin deya har kuni shu gulzorga alohida eʼtibor beraman. Kuniga 10 marta kirib gullar bilan suhbatlashaman. Ular menga dadangni eslatadi...
- Joylari Jannatda bo'lsin dadajonimni! U yoqlarda ham gullarga burkanib yursinlar!
- Ilohim qizim... Ilohim...
* * *
Soat 12 dan o'tdi hamki Akbar o'rnidan turay demasdi. Enaxon aya va Nazokat birgalikda ovqatlanib o'tirishgandi hamki Akbar o'rnidan turdi. Yuzini ishqalaganda Nazokatni qarshisiga keldi.
- Hammom qayerda?
- Hovlini chap tomonidagi xonada.
Akbar chiqib ketdi. Enaxon aya u chiqib ketgan eshikka tikilib qoldi. Biroz o'tib yuzini sochiqqa artgani ko'yi Akbar keldi. Enaxon ayaning roʻparasiga kelib o'tirdi. Endi ko'rdi shekilli salom qilgan bo'ldi.
- Hello...
Enaxon aya tushunmadi. Akbarga tikilib o'tiraverdi.
- Iyaaa aytgancha... Assalomu alaykum.
- Va alaykum assalom.
- U yoqda umuman bu gapni ishlatmay qo'ygandimda. Hamma bir biri bilan hello, hi, yoki good morning deb so'rashadi. Shunga o'rganib qopman.
- O'zbekligizniyam unutibsizda!
Akbar indamadi. Yonidagi nonni olib tishladi.
- Ovqat ichasizmi?
- Bersang jon deb ichgan bo'lardim.
Nazokat ensasini qotirganicha oshxonaga chiqib ketdi. Enaxon aya hamon unga tikilib turardi.
Ona bola anchagacha hovli o'rtasida quchoqlashib turdilar.
- Sizni juda sogʻindim oyijon!
- Men ham sog'indim bolam! Judayam ko'rgim kelib turgan edi. Yaxshi kelib qolding...
Hamida opa qizining yuz-ko'zlariga sinchkov nigoh tashladi.
- Mazang yaxshimi bolam? Qiynalmayapsanmi?
- Yoʻq... Ancha yaxshiman oyi. Biroz oyoqlarim og'riyapti. Koʻp yurolmayapman.
- Albatta homilang ham og'irlashib qolganda. Oyoqlaring qiynaladi...
Hamida opa qizini uyga boshladi.
- Qani kel, qizim... Kelaqol uyda gaplashib o'tiramiz. Men sen yaxshi ko'rgan ovqatni qilib beraman.
- Rahmat oyijon! Biram mehribonsiz...
Hamida opa bilan Nazokat anchagacha suhbatlashdilar. Dadasi Muslim akani xotirlashdi. Bu uyda o'tgan kunlarini eslab biroz ko'z yosh qilib olishdi.
- Mayli qizim. Sen toliqib qolma. Biroz yotib damingni ol. Men ovqatga unnayman.
- Yoʻq oyi... Ovora bo'lmang. Biron narsa buyurtma qila qolamiz. Tashqarida yurasizmi? Keragi yoʻq. Menga sog'lig'iz muhim.
- Bu nima deganing buyurtma qilamiz...? O'zim o'z qo'lim bilan senga ovqat pishirmoqchiman. Hech qiynalmiman... Bemalol yotib damingni ol.
Hamida opa qizini yolg'izlatin hovliga chiqdi. Oshxonaga kirib ovqatga unnab ketti. Yozning o'rtasi bo'lgani uchunmi havo nihoyatda issiq. Quyosh qoq teppaga turib olib o'zining taftini ayamay sochmoqda...
* * *
- Oyijon, togʻam xabar olib turibdilarmi?
- Albatta... Har hafta keladi. Uyga u-bu narsalar olib keladi. Kamchiliklarim bormi yoʻqmi so'raydi.
- Haa... Yaxshi.
- O'zingda nima gaplar? Uydagilaring hammalari yaxshimi?
- Shukr... Ancha yaxshi.
Nazokat hovliga chiqdi. Hovli o'rtasida kichikkina gulzor bor. Unga turli gullar ekilib tartib bilan joylashtirilgan... Bitta yam-yashil archa va manzarali yashil bargli boshqa gullar ham bor... Dadasi Muslim aka gullarni ishqibozi edi. Gul ekishni va parvarish qilishni yoqtirardi. Hammaga bu meni hobbiyim derdi. Ham hovliga fayz kiradi. Darvozadan kirgan odam gulzorni koʻrib bahri dili ochiladi, deb koʻp gapirardi. Chet eldaligida ham telefon orqali gaplashishganida, albatta gulzorini ham bir so'rab o'tar edi...
Nazokat o'sha kunlarni esladi. Gulzorni koʻrib xuddi dadasini ko'rgandek bo'ldi. Koʻzlari yoshlandi. Hamida opa ham qizining oldiga keldi. Gulzorga ancha vaqt tikilib turdilar.
- Qizim...
- Dadam gullarni juda yaxshi ko'rardilar... Gulzoriga juda bir boshqacha mehr bilan qarardi, parvarish qilardi.
Hamida opa o'zini tutib turolmadi. Yig'lab yubordi.
- Ruhlari shod bo'lsin deya har kuni shu gulzorga alohida eʼtibor beraman. Kuniga 10 marta kirib gullar bilan suhbatlashaman. Ular menga dadangni eslatadi...
- Joylari Jannatda bo'lsin dadajonimni! U yoqlarda ham gullarga burkanib yursinlar!
- Ilohim qizim... Ilohim...
* * *
Soat 12 dan o'tdi hamki Akbar o'rnidan turay demasdi. Enaxon aya va Nazokat birgalikda ovqatlanib o'tirishgandi hamki Akbar o'rnidan turdi. Yuzini ishqalaganda Nazokatni qarshisiga keldi.
- Hammom qayerda?
- Hovlini chap tomonidagi xonada.
Akbar chiqib ketdi. Enaxon aya u chiqib ketgan eshikka tikilib qoldi. Biroz o'tib yuzini sochiqqa artgani ko'yi Akbar keldi. Enaxon ayaning roʻparasiga kelib o'tirdi. Endi ko'rdi shekilli salom qilgan bo'ldi.
- Hello...
Enaxon aya tushunmadi. Akbarga tikilib o'tiraverdi.
- Iyaaa aytgancha... Assalomu alaykum.
- Va alaykum assalom.
- U yoqda umuman bu gapni ishlatmay qo'ygandimda. Hamma bir biri bilan hello, hi, yoki good morning deb so'rashadi. Shunga o'rganib qopman.
- O'zbekligizniyam unutibsizda!
Akbar indamadi. Yonidagi nonni olib tishladi.
- Ovqat ichasizmi?
- Bersang jon deb ichgan bo'lardim.
Nazokat ensasini qotirganicha oshxonaga chiqib ketdi. Enaxon aya hamon unga tikilib turardi.