- Nega ketolmaysiz?! Ana! Kuyoviz ham aytibdilar-ku oyijonim ham oyiz o'zlari yolg'iz turmasin, ayting biz bilan yashayveradi degandilar. Yoʻq demang oyijon!
Hamida opa qadrdon hovlisiga qaradi. Zimdan hammayoqni kuzatdi. Bir muddat jimjitlik hukm surdi.
- Qizim... Bu uydan dadangni hidi keladi. Bu uyda dadangni xotirasi hamon yashayapti bolam... Qanday tashlab ketishim mumkin?! Ketolmayman. Mendan xafa bo'lmanglar.
Hamida opa qizining ko'zlariga qaradi. Nazokat onasiga yalingandek ilinj bilan termulib turardi.
- Havotir olma, qizim. Tog'ang meni yolg'izlatib qo'ymaydi. Doim sizdan habar olib turaman dedi. Sen ham tez-tez kelib turarsan...
Nazokat onasini baribir bu uydan olib ketolmasligini tushundi.
- Mayli oyijon... Bu uyni ko'ziz qiymayapti bilaman. Albatta tez-tez kelaman...
Nazokat kelinlik uyiga qaytdi. Sanjarning ishlari juda yaxshi edi. Birdan Alloh unga omadni hadya etdi. O'zi xususiy avtoservis ochdi. Oilasiga yanada mehri oshdi. Nazokat o'zida g'alati o'zgarishlarni seza boshladi. Yog' hidiga ko'ngli aynir, boshi tez-tez aylanar, holsizlanar edi. Enaxon aya kelinining ahvolidan tashvishlana boshladi va zudlik bilan shifoxonaga olib bordi.
- Keliningizdagi alomatlar yaxshilikka xolajon!
Hamshira qiz Enaxon ayaga kulib qaradi.
- Yaqinda nabirali bo'lasiz!
Enaxon aya quvonganidan yig'lab yubordi.
- Voy xolajon, shunday yangilikni eshitib ham yig'lerkanmi odam?
- Quvonganimdan yig'layapmanda, bolam. Quvonganimdan...
Nazokat ham homilador ekanligini bilib sevindi. Tug'ilajak farzandini iforini hidlashni, ko'zlariga boqishdi, jajji qo'lchalaridan tutishni hayolidan o'tkazdi. Yuragi allanechuk hapqirib ketdi. "Endi men ham ona bo'laman... Farzandim tili chiqib meni "oyijon!"deydi..." Nazokat shifoxonada o'tirganicha hayolga berildi. Sanjarning kelganini payqamadi ham.
- Nazo... Yaxshimisan? Tinchlikmi oyim qanilar?
- Doktorni oldiga kirib ketishgandilar, doktor bir ikkita dori yozaman deganday qilgandi.
- Haaa...
Sanjar ayolining oldiga o'tirdi.
- Ertalab onam seni doktorga olib borishini aytgandi. Ishda degin umuman fikrimni jamlolmadim. Hayolim senda bo'ldi... Shunga kelaverdim nima gap ekan deb...
- Havotir olmang... Tinchlik ekan.
- Unda nega dori yozadi?
Nazokat uyaldi. Ikki yuzi lovullab ketdi. Eriga qaradi.
- Bilasizmi... Biz yaqinda...
- Sanjar bolam, bu yerda nima qilyapsan? Ishga bormadingmi?
Enaxon aya o'g'li tomon yurib keldi. Sanjar o'rnidan turdi.
- Havotir oldim... Shunga...
- Havotirli joyi yoʻq bolam.
Enaxon ayaning ko'zlari quvonchdan porlardi.
- Yaqinda dada bo'lasan ekan!
Sanjar quloqlariga ishonmadi.
- Rostdanmi?!
- Ha rost bolam, rost... Kelinim hali yosh bo'lgani uchun biroz holsizlanibdi. Ham qoni ham kamroq ekanda. Vitaminli narsalar yesin dedi. Mana... Vitaminlar... Yana allaqanday dorilar yozib berdi.
Enaxon aya keliniga yuzlandi.
- Shularni vaqtida ichishiz kerak qizim. Hozir uyqa qaytishda dorixonaga kirib olvolamiz.
- Xoʻp boʻladi.
* * *
Nazokat ota uyiga onasi Hamida opani ko'rgani keldi. U ancha og'irlashib qolgan edi. Oy kuni yaqin qoldi. 7 oylik homilador. Shu vaqt mobaynida 3-4 marta balnisada yotib davolandi. Doktorlar "Tushish xavfi bor" deb majbur yotqizishdi. Orada kuchli grippga chalindi. Tuzalishi qiyin bo'ldi. Balki shungadir onasini ko'rgani ham uncha kelolmadi. Organizmi yosh, immuniteti ham ancha past bo'lganigami ketma-ket kasalga chalinib qolaverdi. Orada 2 oy taksikoz qiynadi. Mana nihoyat ancha davolanishlardan so'ng bemalol ota uyiga kelyapti. Toʻgʻri kasal bo'lgan paytlari onasi Hamida opa kelib qizidan xabar olib turdi. Qizini yolg'izlatib qo'ymadi. Lekin baribir qiz ota uyini juda sog'ingan edi...
- Oyijon! Men keldim!
Hamida opa ichkari uydan yugurib chiqdi.
Hamida opa qadrdon hovlisiga qaradi. Zimdan hammayoqni kuzatdi. Bir muddat jimjitlik hukm surdi.
- Qizim... Bu uydan dadangni hidi keladi. Bu uyda dadangni xotirasi hamon yashayapti bolam... Qanday tashlab ketishim mumkin?! Ketolmayman. Mendan xafa bo'lmanglar.
Hamida opa qizining ko'zlariga qaradi. Nazokat onasiga yalingandek ilinj bilan termulib turardi.
- Havotir olma, qizim. Tog'ang meni yolg'izlatib qo'ymaydi. Doim sizdan habar olib turaman dedi. Sen ham tez-tez kelib turarsan...
Nazokat onasini baribir bu uydan olib ketolmasligini tushundi.
- Mayli oyijon... Bu uyni ko'ziz qiymayapti bilaman. Albatta tez-tez kelaman...
Nazokat kelinlik uyiga qaytdi. Sanjarning ishlari juda yaxshi edi. Birdan Alloh unga omadni hadya etdi. O'zi xususiy avtoservis ochdi. Oilasiga yanada mehri oshdi. Nazokat o'zida g'alati o'zgarishlarni seza boshladi. Yog' hidiga ko'ngli aynir, boshi tez-tez aylanar, holsizlanar edi. Enaxon aya kelinining ahvolidan tashvishlana boshladi va zudlik bilan shifoxonaga olib bordi.
- Keliningizdagi alomatlar yaxshilikka xolajon!
Hamshira qiz Enaxon ayaga kulib qaradi.
- Yaqinda nabirali bo'lasiz!
Enaxon aya quvonganidan yig'lab yubordi.
- Voy xolajon, shunday yangilikni eshitib ham yig'lerkanmi odam?
- Quvonganimdan yig'layapmanda, bolam. Quvonganimdan...
Nazokat ham homilador ekanligini bilib sevindi. Tug'ilajak farzandini iforini hidlashni, ko'zlariga boqishdi, jajji qo'lchalaridan tutishni hayolidan o'tkazdi. Yuragi allanechuk hapqirib ketdi. "Endi men ham ona bo'laman... Farzandim tili chiqib meni "oyijon!"deydi..." Nazokat shifoxonada o'tirganicha hayolga berildi. Sanjarning kelganini payqamadi ham.
- Nazo... Yaxshimisan? Tinchlikmi oyim qanilar?
- Doktorni oldiga kirib ketishgandilar, doktor bir ikkita dori yozaman deganday qilgandi.
- Haaa...
Sanjar ayolining oldiga o'tirdi.
- Ertalab onam seni doktorga olib borishini aytgandi. Ishda degin umuman fikrimni jamlolmadim. Hayolim senda bo'ldi... Shunga kelaverdim nima gap ekan deb...
- Havotir olmang... Tinchlik ekan.
- Unda nega dori yozadi?
Nazokat uyaldi. Ikki yuzi lovullab ketdi. Eriga qaradi.
- Bilasizmi... Biz yaqinda...
- Sanjar bolam, bu yerda nima qilyapsan? Ishga bormadingmi?
Enaxon aya o'g'li tomon yurib keldi. Sanjar o'rnidan turdi.
- Havotir oldim... Shunga...
- Havotirli joyi yoʻq bolam.
Enaxon ayaning ko'zlari quvonchdan porlardi.
- Yaqinda dada bo'lasan ekan!
Sanjar quloqlariga ishonmadi.
- Rostdanmi?!
- Ha rost bolam, rost... Kelinim hali yosh bo'lgani uchun biroz holsizlanibdi. Ham qoni ham kamroq ekanda. Vitaminli narsalar yesin dedi. Mana... Vitaminlar... Yana allaqanday dorilar yozib berdi.
Enaxon aya keliniga yuzlandi.
- Shularni vaqtida ichishiz kerak qizim. Hozir uyqa qaytishda dorixonaga kirib olvolamiz.
- Xoʻp boʻladi.
* * *
Nazokat ota uyiga onasi Hamida opani ko'rgani keldi. U ancha og'irlashib qolgan edi. Oy kuni yaqin qoldi. 7 oylik homilador. Shu vaqt mobaynida 3-4 marta balnisada yotib davolandi. Doktorlar "Tushish xavfi bor" deb majbur yotqizishdi. Orada kuchli grippga chalindi. Tuzalishi qiyin bo'ldi. Balki shungadir onasini ko'rgani ham uncha kelolmadi. Organizmi yosh, immuniteti ham ancha past bo'lganigami ketma-ket kasalga chalinib qolaverdi. Orada 2 oy taksikoz qiynadi. Mana nihoyat ancha davolanishlardan so'ng bemalol ota uyiga kelyapti. Toʻgʻri kasal bo'lgan paytlari onasi Hamida opa kelib qizidan xabar olib turdi. Qizini yolg'izlatib qo'ymadi. Lekin baribir qiz ota uyini juda sog'ingan edi...
- Oyijon! Men keldim!
Hamida opa ichkari uydan yugurib chiqdi.