Menga kinolardagi ikkita katta insonlarning muhabbatini tomosha qilish koʻproq yoqimli. Masalan, “Muhabbat va ehtiros” yoki “Doktorlar”, “Saroy javohiri” esimga kelganlaridan. E’tibor bersangiz, qahramonlar endi maktabni bitirgan goʻdaklar emas. “Oʻldim-kuydim, Sensiz hayot yoʻq”- deb hayotidan kechvorib, xarob boʻlib ketmaydi turk seriallariga oʻxshab. 30 dan oshgan, oʻzini eplagan, hislarini tushunishga harakat qiladigan, real qarashga urinadigan, shu bilan birgalikda ojiz, ilojsiz lekin harakat qiladigan yoki voz kecha oladigan insonlar muhabbatini olib chiqishgan. Bu bilan 30 dan keyin oila quring degan qarashni bermoqchimasman. Necha yosh boʻlsangiz ham, ulgʻaysangiz muhabbat ta’mi boshqacha boʻladi demoqchiman.

Yuqoridagi kinolarda muhabbat realistik, hamma ogʻriqlari VA 2 odamning bir-birini tushunishga ongli harakatlari bilan tasvirlangan. Afsuski, hozir vaqtim yoʻq kino koʻrishga, lekin yoqimli tomoshaga ehtiyoj sezsam va vaqtim toʻgʻri kelsa, shularni qayta-qayta koʻra olaman.

@globalstudentt