Bolaligimda sigirlarimiz bo'lardi. Aslida, har uchta uyning bittasida sigir bor edi. Podaga qo'shardik. Podachi ust ko'chadan hushtak chalib o'tar, biz bolalar esa sigirlarimizni ko'cha boshiga olib chiqardik.
Bir kuni podach oilasini olib Qozog'istonga ishlagani ketdi. Undan keyin mahalladan podachi chiqmadi. Odamlarning mol boqishga vaqti bo'lmagani uchun endi yakkam-dukkam uyda sigir bor. Sut, qatiq qahat.
Bunga nima sabab bo'lgandi?
Chinozni Chinoz qilgan o'sha qadim daryolari bo'g'izlangandi. Tabiiy baliqchilik tugatilib, daryolarda to'g'on ochildi, sun'iy baliq fermalari qurildi. Sohillar tosh zavodga aylantirildi. Natijada, bizning mahalladagi to'qayga suv kelmadi, o't bitmadi. Podachi pul topolmagani uchun emas, podasiga o't berolmagani uchun ketdi.
Bir podachining ketishi ostidagi sabablar... Bir qarashda o'ta oddiy, ammo chidab bo'lmas siyosiy hamdir. Gap faqat iqtisodiy sabablarda ham emas. Chinozning o'zligi yo'qolgandi. Endi u faqat baliq restoranlarida Toshkentdagi boylarni mehmon qiladigan sun'iy istirohat bog'iga aylandi. Endi otam daladan kelgach qarmog'ini olib Chirchiqqa tushmaydi. Endi hech qaysi bola baliq tutgan payt baliq og'irligidan qarmog'ini uzgach o'tirib yig'lamaydi.
Bir daryoning o'limi, bir podachining ketishi. Markes romanlarini eslatadi menga. U baliq fermalari Chinoz emasdi. Qaqrab yotgan daryo izlari Chinoz emasdi. Baliq isi tark etgan ko'chalar, sigirlaridan ayrilib, axlatxonaga aylangan adirlar Chinoz emasdi. Daryolarga qo'shib bolaligimizni ham bo'g'izlashgandi...
Va, Markes aytganidek, kunlardan bir kun shaharchaga qandaydir begona kirib keladiyu barini yakson qiladi...
Mirzohid
@bobil_kutubxonasi
Bir kuni podach oilasini olib Qozog'istonga ishlagani ketdi. Undan keyin mahalladan podachi chiqmadi. Odamlarning mol boqishga vaqti bo'lmagani uchun endi yakkam-dukkam uyda sigir bor. Sut, qatiq qahat.
Bunga nima sabab bo'lgandi?
Chinozni Chinoz qilgan o'sha qadim daryolari bo'g'izlangandi. Tabiiy baliqchilik tugatilib, daryolarda to'g'on ochildi, sun'iy baliq fermalari qurildi. Sohillar tosh zavodga aylantirildi. Natijada, bizning mahalladagi to'qayga suv kelmadi, o't bitmadi. Podachi pul topolmagani uchun emas, podasiga o't berolmagani uchun ketdi.
Bir podachining ketishi ostidagi sabablar... Bir qarashda o'ta oddiy, ammo chidab bo'lmas siyosiy hamdir. Gap faqat iqtisodiy sabablarda ham emas. Chinozning o'zligi yo'qolgandi. Endi u faqat baliq restoranlarida Toshkentdagi boylarni mehmon qiladigan sun'iy istirohat bog'iga aylandi. Endi otam daladan kelgach qarmog'ini olib Chirchiqqa tushmaydi. Endi hech qaysi bola baliq tutgan payt baliq og'irligidan qarmog'ini uzgach o'tirib yig'lamaydi.
Bir daryoning o'limi, bir podachining ketishi. Markes romanlarini eslatadi menga. U baliq fermalari Chinoz emasdi. Qaqrab yotgan daryo izlari Chinoz emasdi. Baliq isi tark etgan ko'chalar, sigirlaridan ayrilib, axlatxonaga aylangan adirlar Chinoz emasdi. Daryolarga qo'shib bolaligimizni ham bo'g'izlashgandi...
Va, Markes aytganidek, kunlardan bir kun shaharchaga qandaydir begona kirib keladiyu barini yakson qiladi...
Mirzohid
@bobil_kutubxonasi