#ibrat
IDROK
Ta'lim yo'lida qiyinchilikning samarasi
Bangladeshlik Idrok butun umri davomida qizining sifatli ta’lim olishi uchun o‘z kasbini undan yashirib keldi. U ko‘chalarning eng iflos joylarini va hojatxonalarni tozalovchi bo‘lib ishlardi.
— Farzandlarim men tufayli tengqurlari orasida uyatga qolishlarini hech qachon istamaganman. Kichik qizim mendan ishim haqda so‘raganida, unga qora ishchi ekanligimni aytganman xolos", — deydi u.
Idrok har oqshom uyga qaytar ekan, jamoat hojatxonasida o‘ziga, ust-boshiga qarar, o‘zini tartibga keltirar edi. O‘z kasbini o‘ta zakiylik bilan berkitardi.
Uning bu qadar qiynalishi sababi bor edi: jamiyat, qizi o‘qiyotgan maktab tabaqaga ajralgan edi. O‘qituvchilar, o‘quvchilar va hatto avtobus haydovchilari ham o‘quvchilarning qanday oiladan ekanligiga qarab muomala qilishardi, ta’lim berishardi. Idrok bu holat bilan juda ko‘p to‘qnash kelgandi.
Uning qizi maktabni bitirib, kollejga o‘qishga kirdi. Kunlardan bir kun o‘qish uchun to‘lovga pulni hech qayerdan topa olmagach, chiqindilar ichra uvvos solib yig‘ladi. Boshlarini tizzalari orasiga olib uzoq o‘tirdi. Uni qalban tushungan hamkasblari, oz-ozdan bo‘lsa-da, unga pul yig‘ib berishdi. Ular bor-budlarini Idrokka berishar ekan, shunday deyishdi: "Mayli, bir kun och qolarmiz, ammo qizimiz o‘qishni davom ettirsin!.."
Bugungi kunda Idrokning qizi Bangladesh Xalq maorifi vazirligida faoliyat yuritadi. Uning qistovi bilan otasi boshqa ishlamay qo‘ydi. Ammo Idrok qora mehnat ortidan sariq chaqa topib, bu pullarga o‘z farzandlarini o‘qitayotgan ota-onalarni juda qadrlaydi va ularga tez-tez yordam berib turadi.
©️Sarvar RAHIMIY
Yaqinlarga ulashib qo’ying!📬
👉 Telegram sahifamiz
👉 Instagram sahifamiz
IDROK
Ta'lim yo'lida qiyinchilikning samarasi
Bangladeshlik Idrok butun umri davomida qizining sifatli ta’lim olishi uchun o‘z kasbini undan yashirib keldi. U ko‘chalarning eng iflos joylarini va hojatxonalarni tozalovchi bo‘lib ishlardi.
— Farzandlarim men tufayli tengqurlari orasida uyatga qolishlarini hech qachon istamaganman. Kichik qizim mendan ishim haqda so‘raganida, unga qora ishchi ekanligimni aytganman xolos", — deydi u.
Idrok har oqshom uyga qaytar ekan, jamoat hojatxonasida o‘ziga, ust-boshiga qarar, o‘zini tartibga keltirar edi. O‘z kasbini o‘ta zakiylik bilan berkitardi.
Uning bu qadar qiynalishi sababi bor edi: jamiyat, qizi o‘qiyotgan maktab tabaqaga ajralgan edi. O‘qituvchilar, o‘quvchilar va hatto avtobus haydovchilari ham o‘quvchilarning qanday oiladan ekanligiga qarab muomala qilishardi, ta’lim berishardi. Idrok bu holat bilan juda ko‘p to‘qnash kelgandi.
Uning qizi maktabni bitirib, kollejga o‘qishga kirdi. Kunlardan bir kun o‘qish uchun to‘lovga pulni hech qayerdan topa olmagach, chiqindilar ichra uvvos solib yig‘ladi. Boshlarini tizzalari orasiga olib uzoq o‘tirdi. Uni qalban tushungan hamkasblari, oz-ozdan bo‘lsa-da, unga pul yig‘ib berishdi. Ular bor-budlarini Idrokka berishar ekan, shunday deyishdi: "Mayli, bir kun och qolarmiz, ammo qizimiz o‘qishni davom ettirsin!.."
Bugungi kunda Idrokning qizi Bangladesh Xalq maorifi vazirligida faoliyat yuritadi. Uning qistovi bilan otasi boshqa ishlamay qo‘ydi. Ammo Idrok qora mehnat ortidan sariq chaqa topib, bu pullarga o‘z farzandlarini o‘qitayotgan ota-onalarni juda qadrlaydi va ularga tez-tez yordam berib turadi.
©️Sarvar RAHIMIY
Yaqinlarga ulashib qo’ying!📬
👉 Telegram sahifamiz
👉 Instagram sahifamiz