#biroztabassum
Har kuni ertalab ishga ketar ekanman, ostonadan chiqishim bilan xotinim menga albatta nimanidir unutganimni eslatardi. Ba’zan moshinaning kalitini, ba’zan uyning kalitini, ba’zan esa qo‘l telefonimni, ba’zan yana nimanidir unutganimni aytib, eslatib turardi. Har kuni shu ahvol. Nima emish, yoshim o‘tgani sari xotiram susayib borayotganmish. Endi usiz o‘zimni eplashim qiyin ekan. Gapidan jahlim chiqdiyu o‘ziga indamadim.
Bir kuni ertalab turdim-da, avval olishim lozim bo‘lgan hamma narsaning ro‘yxatini bir qog‘ozga yozib oldim keyin o‘sha ro‘yxatga qarab narsalarimni o‘zim bilan ovoldim; kalit, telefon, qo‘l soati, xamyon… Hech narsani unutmaganimga ishonch hosil qilish uchun oxirida birma-bir ro‘yxatga va olingan narsalarimga qarab chiqdim. Bu gal endi hech narsani unutmagandim, miyig‘ida kulib ham qo‘ydim, chunki hali qarimaganimni, xotinim eslatmasa ham bemalol o‘zimni o‘zim eplay olishimni unga isbotlab qo‘ymoqchi edim. Bo‘ldi. Hamma narsa taxt. Ko‘chaga chiqib moshinaga o‘tirsam, o‘ydan xotinim telefon qildi, ko‘tardim, kulib javob berdim:
— Xotinjon, bu safar hamma narsamni olganman, nimanidir eslataman deb ovvora bo‘lmay qo‘yaqol. Hali qirchillama yigitman, yigit!
Hotinim qisqa qilib gapirdi:
— Dadasi, uyga kiring, bugun yakshanba — dam olish kuni!
Yaqinlarga ulashib qo’ying!📬
👉 Telegram sahifamiz
👉 Instagram sahifamiz
Har kuni ertalab ishga ketar ekanman, ostonadan chiqishim bilan xotinim menga albatta nimanidir unutganimni eslatardi. Ba’zan moshinaning kalitini, ba’zan uyning kalitini, ba’zan esa qo‘l telefonimni, ba’zan yana nimanidir unutganimni aytib, eslatib turardi. Har kuni shu ahvol. Nima emish, yoshim o‘tgani sari xotiram susayib borayotganmish. Endi usiz o‘zimni eplashim qiyin ekan. Gapidan jahlim chiqdiyu o‘ziga indamadim.
Bir kuni ertalab turdim-da, avval olishim lozim bo‘lgan hamma narsaning ro‘yxatini bir qog‘ozga yozib oldim keyin o‘sha ro‘yxatga qarab narsalarimni o‘zim bilan ovoldim; kalit, telefon, qo‘l soati, xamyon… Hech narsani unutmaganimga ishonch hosil qilish uchun oxirida birma-bir ro‘yxatga va olingan narsalarimga qarab chiqdim. Bu gal endi hech narsani unutmagandim, miyig‘ida kulib ham qo‘ydim, chunki hali qarimaganimni, xotinim eslatmasa ham bemalol o‘zimni o‘zim eplay olishimni unga isbotlab qo‘ymoqchi edim. Bo‘ldi. Hamma narsa taxt. Ko‘chaga chiqib moshinaga o‘tirsam, o‘ydan xotinim telefon qildi, ko‘tardim, kulib javob berdim:
— Xotinjon, bu safar hamma narsamni olganman, nimanidir eslataman deb ovvora bo‘lmay qo‘yaqol. Hali qirchillama yigitman, yigit!
Hotinim qisqa qilib gapirdi:
— Dadasi, uyga kiring, bugun yakshanba — dam olish kuni!
Yaqinlarga ulashib qo’ying!📬
👉 Telegram sahifamiz
👉 Instagram sahifamiz