Репост из: SAIDA_AZIZ IJODI
#мушоҳада
ВАҚТ ОРТГА ҚАЙТСА,..
Одам боласи замонлар ўтиб, қилганларини таҳлил элагидан ўтказишни бошлайди. Баъзан шундай бўладики, тақдир уни барвақтроқ пишириб қўяди. У учун олдинлари муҳим бўлган нарсалар энди аҳамиятини йўқотади. Гоҳида чиқарган қарорларимизга замон ўтиб пушаймон қиламиз.
Аммо тўкилган сутга ачиниш нима фойда беради?!
Яхши биламизки, вақт ортга қайтмайди. Агар борди-ю ортга қайтганида ҳам биз олдинги хатоларимизни, нотўғри қарорларимизни ўчириш учун, ҳаётимизни заҳарлаган ҳолатларни йўқ қилиш учун янгидан ҳаракат қилган бўлар эдик.
Машҳур бир ёзувчи аёлдан: “Вақт қайтиб келганида яна олдингидек яшармидингиз?”, деб сўрашганда у шундай жавоб қилган экан:
"1. Агар вақт ортга қайтганида ҳомиладорлик пайтларимни шикоят билан ўтказмас, уни илоҳий бир мўъжиза деб билган бўлар эдим. Ўзимни ҳам ана шу мўъжизанинг бир бўлаги деб хаёл қилиб, ўзимни бошқа бир руҳни ҳаётга келишига сабабчилигимдан шодланардим.
2. Соч турмагимни бузади, деб ёзда машинамнинг ойнасини беркитмас эдим.
3. Уйимга дугоналаримни чорлаб, мебелларимнинг эскирганига, жойнамозларимнинг пати тўкилганига қарамай улар билан суҳбат қилар эдим.
4. Менга ҳадя қилинган қимматбаҳо нарсаларни сақлаб қўймасдан ишлатардим.
5. Фарзандларим билан биргаликда ўтлоқларда думалар, кийимларимнинг кир бўлишига парво қилмасдим.
6. Телевизор ёки жамоатчилик олдида менга тегишли бўлмаган ҳикояларга йиғлаш ва кулишни камайтириб ўз воқелигим билан яшар, воқелигим кўзёшлари ва кулгулари билан умр кечирар эдим.
7. Ўғлим қучоғимга талпинганида уни ҳайдамас, унга “Бор уёққа, ишим бор”, демас эдим.
8. Севган кишиларимга туйғуларим билан жавоб берар, ёмонлик қилган кишиларимга узримни изҳор қилардим.
9. Агар менга яна умр берилганида уни кўрар, уни яшар, унинг ҳар лаҳзасидан завқланардим.
Ҳаёт бу бирламчи нарсаларни англаш, муҳим ва энг муҳим нарсаларни ажрата олишдир. Умрингни беҳудага сарф қилма. Кичкина ишларга эътибор берма. Энг катта ғаминг ўйнаб юрган ўғлингнинг кийимини кир қилиши бўлмасин. Ташвишинг уйингдаги жиҳозлар оддий бўлганида кишиларнинг гапириши бўлмасин. Ҳаёт бу ташқи кўринишдан иборат эмас.
Фарзандингга ўйнаш учун вақт бер. Уни кийимларини кир қилганида ёки сочлари тўзғиганида уришмасдан, унга танбеҳ бермасдан ҳуррият майдонини бер унга. Ҳаётни зўрма-зўракиликсиз оддий яшанг".
Ҳаётимизни Аллоҳ буюрганидек яхшиликлар улашиб, борлигмиздан, инсонлигимиздан завқланиб яшаш лозим. Сабабларни тутиб, рози бўлиб, шукр қилиб яшамоқ муҳимдир. Бундаги шиоримиз:
“Албатта менинг намозим, ибодатларим, ҳаёт ва мамотим оламларнинг Робби Аллоҳ учундир!”, ояти бўлсин.
Абдулқодир Полвонов
@Saida_Aziz_Ijodi
ВАҚТ ОРТГА ҚАЙТСА,..
Одам боласи замонлар ўтиб, қилганларини таҳлил элагидан ўтказишни бошлайди. Баъзан шундай бўладики, тақдир уни барвақтроқ пишириб қўяди. У учун олдинлари муҳим бўлган нарсалар энди аҳамиятини йўқотади. Гоҳида чиқарган қарорларимизга замон ўтиб пушаймон қиламиз.
Аммо тўкилган сутга ачиниш нима фойда беради?!
Яхши биламизки, вақт ортга қайтмайди. Агар борди-ю ортга қайтганида ҳам биз олдинги хатоларимизни, нотўғри қарорларимизни ўчириш учун, ҳаётимизни заҳарлаган ҳолатларни йўқ қилиш учун янгидан ҳаракат қилган бўлар эдик.
Машҳур бир ёзувчи аёлдан: “Вақт қайтиб келганида яна олдингидек яшармидингиз?”, деб сўрашганда у шундай жавоб қилган экан:
"1. Агар вақт ортга қайтганида ҳомиладорлик пайтларимни шикоят билан ўтказмас, уни илоҳий бир мўъжиза деб билган бўлар эдим. Ўзимни ҳам ана шу мўъжизанинг бир бўлаги деб хаёл қилиб, ўзимни бошқа бир руҳни ҳаётга келишига сабабчилигимдан шодланардим.
2. Соч турмагимни бузади, деб ёзда машинамнинг ойнасини беркитмас эдим.
3. Уйимга дугоналаримни чорлаб, мебелларимнинг эскирганига, жойнамозларимнинг пати тўкилганига қарамай улар билан суҳбат қилар эдим.
4. Менга ҳадя қилинган қимматбаҳо нарсаларни сақлаб қўймасдан ишлатардим.
5. Фарзандларим билан биргаликда ўтлоқларда думалар, кийимларимнинг кир бўлишига парво қилмасдим.
6. Телевизор ёки жамоатчилик олдида менга тегишли бўлмаган ҳикояларга йиғлаш ва кулишни камайтириб ўз воқелигим билан яшар, воқелигим кўзёшлари ва кулгулари билан умр кечирар эдим.
7. Ўғлим қучоғимга талпинганида уни ҳайдамас, унга “Бор уёққа, ишим бор”, демас эдим.
8. Севган кишиларимга туйғуларим билан жавоб берар, ёмонлик қилган кишиларимга узримни изҳор қилардим.
9. Агар менга яна умр берилганида уни кўрар, уни яшар, унинг ҳар лаҳзасидан завқланардим.
Ҳаёт бу бирламчи нарсаларни англаш, муҳим ва энг муҳим нарсаларни ажрата олишдир. Умрингни беҳудага сарф қилма. Кичкина ишларга эътибор берма. Энг катта ғаминг ўйнаб юрган ўғлингнинг кийимини кир қилиши бўлмасин. Ташвишинг уйингдаги жиҳозлар оддий бўлганида кишиларнинг гапириши бўлмасин. Ҳаёт бу ташқи кўринишдан иборат эмас.
Фарзандингга ўйнаш учун вақт бер. Уни кийимларини кир қилганида ёки сочлари тўзғиганида уришмасдан, унга танбеҳ бермасдан ҳуррият майдонини бер унга. Ҳаётни зўрма-зўракиликсиз оддий яшанг".
Ҳаётимизни Аллоҳ буюрганидек яхшиликлар улашиб, борлигмиздан, инсонлигимиздан завқланиб яшаш лозим. Сабабларни тутиб, рози бўлиб, шукр қилиб яшамоқ муҳимдир. Бундаги шиоримиз:
“Албатта менинг намозим, ибодатларим, ҳаёт ва мамотим оламларнинг Робби Аллоҳ учундир!”, ояти бўлсин.
Абдулқодир Полвонов
@Saida_Aziz_Ijodi