* * *

Шоир Мансурнинг хотирасига

Шошмагин биродар, бир муддат тўхта!
Қандай кўриб қолдинг дор оғочини?
Ҳали тугамади... Ишқ бу – уч нуқта...
Учиб кетгани йўқ дил сор лочини!..

Ишқ дегани ноёб, хунталаб исён,
Кўнгилга бош урар оғриқли туғён.
Бир – Ишқ, дунёсига сиғмаган Бир – Ишқ –
Мансур юрагида тинди ғалаён...

Йиғлаб бўлди кўнгил, озорда кўнгил,
Жуда тез келдинг-у, тез кетдинг Мансур.
Кўрмадим, қай фасл, қишми, ё баҳор?
Ё кузми заъфарон барглардек – мастур!..

Ингради ичимда – овоз берди Ишқ –
Бу – Ишқ йўли, шоир, изтироб-алам!
''Ҳаддингиздан ошманг!..'', деди менга ОҲ!
Қўлимда чил-парчин бўлди, о, қалам!

Мансур бу – сочилган туйғулар исми,
Мастур бу – кўнгилнинг пинҳон нидоси.
Мағрур бу – Аллоҳнинг руҳдаги акси –
Шоирнинг Ватанда қолган видоси!..

✍Ғулом ЭГАМШУКУР