Namanganga keldim, ertasi kuni onam ro'zg'orda bir-ikki kamchilik borligi sabab bozorga chiqib-kelishimni so'radilar.
Qor yog'gani uchun ancha sovuq edi. Tumanimizdagi bozorga bordim; odatda man nimadir xarid qilsam narxlashib olaman(dadamdan o'tgan), shu sabab guruch sotayotgan yoshi kattaroq onaxondan narxini tushib berishlarini so'radim.
Onaxon : "Bolam man bu guruchni har bir kilosidan 1000 so'm foyda qilaman holos, bir o'g'il bir qizimni o'qityapman har biriga kurslari uchun 900 ming to'lashim kerak. Shuning uchun sovuqda bo'lsa ham kursiga pul yig'ay deya ishlayapman..." dedilar.
Yana bir amaki ziravorlar sotayotgan ekanlar ulardan ham zira sotib oldim. Ular ham o'g'illari haqida faxr bilan gapirib qoldilar : "Maktabni endi bitiradigan o'g'lim bor anchadan beri matematika-ingliz tilidan kursga boradi, hozir ingliz tilida mukammal gaplasha oladi. Hali o'glim Toshkentdagi eng nufuzli oliygohda o'qiydi...!"
Bir yosh ayolni 13 yoshlik farzandi bilan ko'rib qoldim, ulardan ham ko'kat sotib oldim. Kichkina boladan qayerda o'qimoqchiligini so'radim. U : "Harvard.." dedi
Yosh ayol: "Akasi..., bu bola ingliz tilini biladi, matematika-fizikaga rosa qiziqadi" dedi.
Bular orqali shularni aytmoqchiman:
Birinchisi, Ota-onangizni asrang, ular hayotingizdagi yagona va asl qahramonlar. Faqatgina ular sizga hech bir sababsiz yaxshilikni istashadi.
Ikkinchisi, hech qanday qiyinchilik sizni rivojlanmasligingizga sabab bo'la olmaydi. Agar qiyinchiliklarni to'siq deb o'ylasangiz, bu to'siq faqatgina miyangizda mavjud.
Bu bilan "qiyinchilik aslida qiyinchilik emas, sizlar hayolan yaratib olgansizlar" demoqchimasman. Aytmoqchimanki, qiyinchiliklar katta orzu qo'yish va u tomon harakat qilmaslikka sabab emas.
J.Y - Fikrlar mendan, xulosa sizdan🫡