sheriklarimiz bilan bir masjidda dars qilayotgan vaqtimiz bir arab yonimizga keldi. Darsimizni tugatguncha biror narsa demay, Qur’on tilovat qilib oʻtirdilar. Bitirganimizdan soʻng gapga tuttilar:
- Ilmdan boʻlishni xohlamay, tugatishingizni kuttim. Siymoyingizdan Oʻzbekka oʻxshayabsizlar. Sizlarga bir narsani aytmoqchiman. Xohlaganingiz Arab, Turk yoki boshqa millat vakillariga borib, O’zbeklar haqida taasurotini soʻrang, barchasining hayoliga Oʻzbeklar deganda Muhaddis, Hofiz, Faqihlar keladi. Shu paytgacha koʻrganim qaysiki Oʻzbek boʻlsa, bu yerlarga barchasi faqatgina ilm uchun kelgan. Sizlar oʻz yurtingizdan safar qilib, ilm olish uchun keldingiz. Lekin bu yerliklarning oʻzi ham siz Oʻzbeklarchalik imkoniyatidan foydalanmaydi. Alloh ilm yoʻlingizni oson, bardavom qilsin”. deb chiroyli duolar ila hayrlashib, bizlarga kuchli “motiv” berib kettilar)