Шаҳриёр ҳам Нафосатнинг кайфияти йўқлигини кўриб индамади. Лекин ич-ичида пайдо бўлаётган саволларни ичида сақлай олмади
— кўзингга нима қилди, йиғладингми? Нафосат сенга гапиряпман қизни туртди.
Шаҳриёрнинг туртганидан ўзига келиб йигитга қаради
— нима дейсиз? Нега туртасиз
— боёдан бери гапиряпман ўзинг-ку эшитмаган, нима бўлди дедим, йиғладингми?
— йўқ ҳеч нима бўлмади ҳаммаси яхши. Нафосат яхши деди-ю кўзларидан ёш думалаб тушди... қизарган кўзлари янада қизарди. Ҳеч кимга аҳамият бермасдан хонадан чиқиб тўғри ювиниш хонасига бориб юзини ювиб келди. Хонага келиб Шаҳриёрнинг ёнидан сумкасини олиб бошқа партага бориб жойлашди. Ёнига ҳеч кимни ўтирғизмади. Икки соатлик дарс мобайнида Шаҳриёр қиздан кўзини узмади, унинг кўзларига ёш тўлиб турганини кўриб ич-етини еди. -Бу қизни дарди шунчалик кўпми? Ёки ростдан ҳам севгани бормикин. Бор бўлганда жавобимни эртага айтаман демасди-ку, ё бирор ким хафа қилармикин.
Дарс тугагач Шаҳриёр Нафосатнинг ёнида қолди.
— жавобингни эшитгани қолдим.
— она тилим бор, билишини хоҳласангиз кечки бешгача кутинг. Дафтарларини олиб она тили бўладиган хонага кириб кетди. Шаҳриёр иложсиз шу хонада қолди, баҳонада дарсларимни қилиб оламан деб ўтирди. Обед бўлди, қорини очган йигит магазинга тушиб анча-мунча нарса харид қилиб чиқди. Нафосат нима яхши кўришини билмасдан бир неча хил шоколадлардан сотиб олди.
Соат бешгача яқинлашган сари Шаҳриёрнинг негадир ҳаяжони ортди. Қаршисидаги хонага муштоқлик билан кўз тикиб ўтирарди. Тезроқ Нафосат чиқса-ю, жавобини эшитсам деган фикр хаёлидан кетмасди.
Хона эшиги очилиб бир нечта қизлар чиқди, Нафосат бир қизга гапириб куларди
— бу қиз кулар экан-ку, қўлига телефонини шошганча олиб қизнинг табассум қилаётган расмларини телефонига муҳрлади. Ажойиб -деди телефонини ўчирганча қизнинг ортидан чиқди
— кўз тегмасин кайфиятинг аъло
— устозимиз кайфиятимизни кўтарди. Жуда ажойиб устоз, опамдек бўлиб қолди.
— яхши, яхши. Ҳа айтганча булар сенга қай бири ёқишини билмаганим учун ҳаммасидан олдим.
— йўқ олмайман йигитнинг қўлидаги бешга яқин шоколадларга қараб рад жавобини берди. -ойингизга олиб боринг хурсанд бўлади.
— хўп майли. Мажбурлагандан фойда йўқ битта йўқ деса бўлди, у йўқ дегани қайтиб ҳа жавобга ўзгармаслигини биларди.
Бироз томоқ қириб Шаҳриёр гапирди
— жавобингни айтасанми?
— Ҳа!
— нима ҳа! Йигитни ҳаяжон босдими, ўзи ҳам билмайди, овози бироз титраб чиқди
— жавобим, ҳа!
— Ррроосстддан
— Ҳа, ростдан. Энди хайр ортимдан келманг ортиқча гап-сўз керакмас менга. Шаҳриёр ўзини англаб олгунча Нафосат бурилиб уйига етиб ҳам олганди...
Уйига келса кичик аммасининг қизи Севинч келган экан у билан саломлашди-да кийимларини алмаштириш учун хонасига кириб кетди...Уйида адаси йўқ,ишга кетган. Қизиқ неча ойдан бери келмаётган аммасининг қизи тоғаси йўқ куни келган...Нафосат телефон соатига қараб кечки овқат қилгани ҳовлига чиқди.Шаҳриёрни ҳамма жойдан блок қилган,янги номерини ҳам.Устозининг шу куни айтган гапларини ёдга олиб асабийлашди,озгина ўқий бу устоздан кетаман деди.Овқатни **** бўлиб тоза ҳавода дарс қилиш учун китобини олиб чиқди.Кеча ухламагани сабаб кўзига уйқу келди, китобининг ўзи режалаштирган жойигача ўқишга қарор қилди-да китобга кўз югуртира бошлади.Бир вақт, соат ўн бирга яқинлашганда Севинч Нафосатнинг ёнига келди. Индамасдан қўлига телефонини олди-да ким биландир ёзиша бошлади, зимдан кузатаётган Нафосат ким билан ёзишаётганига қизиқди.Беш дақиқа ҳам ўтирмасдан Севинч туриб кетди. Қулф турган дарвоза эшиги очилгани эшитилди.Шуни пойлаб ётгандек Башорат чиқиб келди.Дарвозадан чиқиб йўлга қараркан ярим кечаси бир неча эшик нарида кетаётган набирасини кўриб жаҳли чиқди
—Севинччч қаёққа кетяпсан,қайт орқангга Башоратнинг бақирганини бутун маҳалла эшитди шекилли.Севинч учрашуви бекор бўлганидан жаҳли чиқиб тўғри келиб ҳовлининг пастига ўтиб кетди.Шу вақт ичида Нафосат китобини йиғиштириб ухлагани хонасига кириб кетганди.Башорат Севинчни ўзи билан ётар хонасига олиб кириб кетди. Соат ўн иккига яқинлашганда Севинч ўрнидан турди.
— кўзингга нима қилди, йиғладингми? Нафосат сенга гапиряпман қизни туртди.
Шаҳриёрнинг туртганидан ўзига келиб йигитга қаради
— нима дейсиз? Нега туртасиз
— боёдан бери гапиряпман ўзинг-ку эшитмаган, нима бўлди дедим, йиғладингми?
— йўқ ҳеч нима бўлмади ҳаммаси яхши. Нафосат яхши деди-ю кўзларидан ёш думалаб тушди... қизарган кўзлари янада қизарди. Ҳеч кимга аҳамият бермасдан хонадан чиқиб тўғри ювиниш хонасига бориб юзини ювиб келди. Хонага келиб Шаҳриёрнинг ёнидан сумкасини олиб бошқа партага бориб жойлашди. Ёнига ҳеч кимни ўтирғизмади. Икки соатлик дарс мобайнида Шаҳриёр қиздан кўзини узмади, унинг кўзларига ёш тўлиб турганини кўриб ич-етини еди. -Бу қизни дарди шунчалик кўпми? Ёки ростдан ҳам севгани бормикин. Бор бўлганда жавобимни эртага айтаман демасди-ку, ё бирор ким хафа қилармикин.
Дарс тугагач Шаҳриёр Нафосатнинг ёнида қолди.
— жавобингни эшитгани қолдим.
— она тилим бор, билишини хоҳласангиз кечки бешгача кутинг. Дафтарларини олиб она тили бўладиган хонага кириб кетди. Шаҳриёр иложсиз шу хонада қолди, баҳонада дарсларимни қилиб оламан деб ўтирди. Обед бўлди, қорини очган йигит магазинга тушиб анча-мунча нарса харид қилиб чиқди. Нафосат нима яхши кўришини билмасдан бир неча хил шоколадлардан сотиб олди.
Соат бешгача яқинлашган сари Шаҳриёрнинг негадир ҳаяжони ортди. Қаршисидаги хонага муштоқлик билан кўз тикиб ўтирарди. Тезроқ Нафосат чиқса-ю, жавобини эшитсам деган фикр хаёлидан кетмасди.
Хона эшиги очилиб бир нечта қизлар чиқди, Нафосат бир қизга гапириб куларди
— бу қиз кулар экан-ку, қўлига телефонини шошганча олиб қизнинг табассум қилаётган расмларини телефонига муҳрлади. Ажойиб -деди телефонини ўчирганча қизнинг ортидан чиқди
— кўз тегмасин кайфиятинг аъло
— устозимиз кайфиятимизни кўтарди. Жуда ажойиб устоз, опамдек бўлиб қолди.
— яхши, яхши. Ҳа айтганча булар сенга қай бири ёқишини билмаганим учун ҳаммасидан олдим.
— йўқ олмайман йигитнинг қўлидаги бешга яқин шоколадларга қараб рад жавобини берди. -ойингизга олиб боринг хурсанд бўлади.
— хўп майли. Мажбурлагандан фойда йўқ битта йўқ деса бўлди, у йўқ дегани қайтиб ҳа жавобга ўзгармаслигини биларди.
Бироз томоқ қириб Шаҳриёр гапирди
— жавобингни айтасанми?
— Ҳа!
— нима ҳа! Йигитни ҳаяжон босдими, ўзи ҳам билмайди, овози бироз титраб чиқди
— жавобим, ҳа!
— Ррроосстддан
— Ҳа, ростдан. Энди хайр ортимдан келманг ортиқча гап-сўз керакмас менга. Шаҳриёр ўзини англаб олгунча Нафосат бурилиб уйига етиб ҳам олганди...
Уйига келса кичик аммасининг қизи Севинч келган экан у билан саломлашди-да кийимларини алмаштириш учун хонасига кириб кетди...Уйида адаси йўқ,ишга кетган. Қизиқ неча ойдан бери келмаётган аммасининг қизи тоғаси йўқ куни келган...Нафосат телефон соатига қараб кечки овқат қилгани ҳовлига чиқди.Шаҳриёрни ҳамма жойдан блок қилган,янги номерини ҳам.Устозининг шу куни айтган гапларини ёдга олиб асабийлашди,озгина ўқий бу устоздан кетаман деди.Овқатни **** бўлиб тоза ҳавода дарс қилиш учун китобини олиб чиқди.Кеча ухламагани сабаб кўзига уйқу келди, китобининг ўзи режалаштирган жойигача ўқишга қарор қилди-да китобга кўз югуртира бошлади.Бир вақт, соат ўн бирга яқинлашганда Севинч Нафосатнинг ёнига келди. Индамасдан қўлига телефонини олди-да ким биландир ёзиша бошлади, зимдан кузатаётган Нафосат ким билан ёзишаётганига қизиқди.Беш дақиқа ҳам ўтирмасдан Севинч туриб кетди. Қулф турган дарвоза эшиги очилгани эшитилди.Шуни пойлаб ётгандек Башорат чиқиб келди.Дарвозадан чиқиб йўлга қараркан ярим кечаси бир неча эшик нарида кетаётган набирасини кўриб жаҳли чиқди
—Севинччч қаёққа кетяпсан,қайт орқангга Башоратнинг бақирганини бутун маҳалла эшитди шекилли.Севинч учрашуви бекор бўлганидан жаҳли чиқиб тўғри келиб ҳовлининг пастига ўтиб кетди.Шу вақт ичида Нафосат китобини йиғиштириб ухлагани хонасига кириб кетганди.Башорат Севинчни ўзи билан ётар хонасига олиб кириб кетди. Соат ўн иккига яқинлашганда Севинч ўрнидан турди.