Йиғлай бошлаганим сабаб, овозим титраб чиқди. Аммо гапим, ойижонни умуман қониқтирмади.
-- Қизим, менга ваъда беринг. Адашмаганимни билай. Кўнглим ҳотиржам бўлсин. Ўғлимни, яхши-ёмон кунида доим тиргак бўлишга ваъда беринг, жон қизим.
Армонсиз кетай, бу дунёдан...
-- Ҳа, ваъда бераман, ойижон.
Қўлларимдан маҳкам тутиб турган оппоқ қўлларни, ўпганча ўзимни йиғидан, ҳеч тухтада олмай, уларни қучиб олдим. Ичим олов бўлиб ёнябди. Бир муштипар она, менга берган ишончини, оқлай олмаслигимдан қўрқаябман. Ваъда берябман. Лекин, уни бажара олмаслигимдан чучиябман. Бир умр Шоҳруҳга аза тутиб утолмаслигимни биламан. Аммо, шу билан бирга, Азиз мени ёқтирмаслигини ҳам биламан. Ўзимга қўшиб, Азизни ҳам бахтсиз ўтишига сабабчи бўлиб қолмайманми? Нега, менга доим қийин танлов бериларкана?
****
Бугун, акам бизни меҳмондорчиликка чақиришгани учун, қайнонамга қараб туришга, ҳолажонни чақириб турадиган бўлдик. Тўйимдан сўнг, илк йиғилишимиз бўлади, бу. Ичимга сиғмай, кетаябман. Қачондир, у хонадонга боришни шунчалик қувонч билан қарши оласан деса, эҳтимол ишонмасдим.
Ўзимга ёқадиган сарполаримни бирини эгнимга илдим. Аслида, келинчаклар чиройли бўлиб, пардоз қилиб юради. Лекин, мен учун бу бегона эди. Бугун эса, бу нарсага озгина ўзгартириш киритмоқчи бўлдим. Биринчи бўлиб, йўзимга крем суртишни бошлаган эдим ҳамки, хонага Азиз кириб, келиб қолди.
-- Нима қилябсан?
Деди, мендан кўз узмай. Қизиқ, одамлар кўриб турган нарсасини нега сўрашади экан?
-- Айтган эдимку, онамларникига борамиз, бугун.
-- Шунинг учун ҳам бугун эртароқ келдим. Буни биламан.
Қовоғи осилиб, зарда қилди. Нега ўзини бунақа тутаётганини билмай, ҳайрат билан тикилдим.
-- Биронта муаммо бору, мен бехабар қолдимми?
-- Бугун дийдор ғанимат эканда? Ясанишлар ўзгача.
-- Тушунмадим. Қанақа, дийдор?
-- Ўзингни билмаганликка олма.
Мендан нигоҳини узмай, қаршимга келиб туриб олди. -- Бугун опанг билан, собиқ севгилинг ҳам келадими?
Мана, гап нимада. Мен ҳатто, уларни боришини унутган эдим. Шунда, Азиз ўзимга озиб-тузиб қарашимни нима деб тушунябди.
-- Илтимос, ҳаддингиздан ошманг. У, энди севгилим эмас...
-- Унутдим, деб мени лақиллатмоқчимисан? Мен шунга ишонаманми? Бугун кўришаман, деб ҳурсандлигингдан ичингга сиғмай кетаябсанку.
-- Азиз. Мен опасини эрига осиладиганлардан эмасман. Гапингизни ўйлаб гапиринг.
Гаплари нафсониятимга тегиб чунонан жаҳлимни чиқа бошлади. У бўлса, қўлимдаги кремни олиб қўйиб, менга янада яқинроқ келди. Орамиздаги масофа анча қисқаргани, юрак ритмини тезлаштириб юборди. Ҳеч қачон бунчалик, яқин келмаган эди.
-- Нима бўлган тақдирда ҳам. Сен уни севасан, тўғрими?
Таъкидлади, Азиз.
-- Илтимос, сиздан. Менга уни бошқа гапирманг...
Дедим, зурға нафас олиб. Мен нега бунча ҳаяжонланябман, ўзи?
-- Кўрдингми? Йўқ, дея олмайсан. Ҳатто, ёлғондан бўлса, ҳам. Чунки, бизни маликамиз ёлғон гапира олмайди, шундайми?
Ҳозиргина юрагим тошиб кета бошлаган эди. Аммо, Азиз унга якун ясади. Аҳмоқ, нималарни тахмин қилаябди, ўзича. -- Буни эса, сенга кераги йўқ.
Кремни бир чеккага қўйди-да, ортига угурилди. -- Машинада бўламан. Беш... Йўқ, икки дақиқада тушмасанг, ҳеч қаерга бормаймиз.
Деди, хонадан чиқиб кетар экан.
Бу қандай жиззакилик бўлди, тағин? Менга шарт қўяябдими, у? Қизғонди, десам. Севмаган инсонини қизғонишдан нима наф?
Нима жин ўрди уни билмадиму, аммо, ростдан фикридан қайтиб қолмаслиги учун, ортидан тезда пастга тушдим. Ўзи айтганидек, машинасида кутиб ўтирибди. Ҳамон асабий. Машинага ўтиришим билан, мени ренгиндан ўтказиб олибди. Бироқ, ҳеч сўз демади. Мен ҳам сукутни авзал кўрдим. Тортишиб юргим йўқ.
-- Кўп, қолмаймиз. Яна айтмади, дема.
Қизлик уйимнинг кўчасига кирганимиздагина ундан садо чиқди. Аслида, қайнонам,
-- Уйингизни жуда соғинган бўлсангиз керак. Азиз индамаса, бир кеча ётиб келсангиз ҳам бўлади. Менга, ҳолангиз қараб туради.
Деганди. Лекин ҳозир рўхсат сўраш... Майли, уни жаҳлини чиқармайман. Айтганини қила қоламан. Қоғозда бўлса ҳам, эримку ахир.
