SOAT

Jismingni uyg‘otar, qo‘lidan kelsa,
Jonda irfoningni uyg‘otsin soat.
Soatga ishonib, Haqni unutding,
Ruhiy qo‘rg‘oningni uyg‘otsin soat.

Necha asru zamon, bosmayin zillat,
Soatsiz uyg‘ondi hanif bir millat,
Joningni g‘aflatga qilmay musallat,
Asru zamoningni uyg‘otsin soat.

Har kun, har daqiqang – ehsoning erur,
Qaytmas to qiyomat – imkoning erur,
Qalbing – tan mulkida sultoning erur,
Gʻofil sultoningni uyg‘otsin soat.

Soat bu – vaqt erur, zamon bo‘lagi,
Qiyomat kunining nomi – daragi,
Uxlasa, uyg‘onar inson yuragi,
O‘lgan vijdoningni uyg‘otsin soat.

Ey do‘st! Umring o‘tdi, kuymadi joning,
Haqiqat zikriga gungdir zaboning,
Gʻaflat bilan o‘tdi davru davroning,
Davru davroningni uyg‘otsin soat.

Qo‘ng‘iroq chalmasdan soat siyoqi,
Umringni uyg‘otsin qalb qo‘g‘irog‘i,
Soatga aylanib hikmat bulog‘i,
Ruhsiz makoningni uyg‘otsin soat.

Ilohiy haqiqat ruhda to‘lg‘onar,
Inson uyqudadir, o‘lgach – uyg‘onar,
O‘lim bongin urmay ruhiy dolg‘alar,
Bu jonsiz joningni uyg‘otsin soat.

Yo‘q, soat kimsani uyg‘otmas zinhor,
Olamni, soatni Uyg‘otguvchi bor,
Haqning izni ila, faqat so‘nggi bor
Mudroq iymoningni uyg‘otsin soat!..

Mirzo KENJABEK