- Иш, иш деб чарчаб коляпсиз. Болалар хам сизни деярли куришмайди. "Дадам качон келадилар?" деявериб холи-жо-нимга куйишмайди. Балки ишдан таътил оларсиз? - Гулширин эрига умидвор тикилди.
- Канака дам олиш?! - деди Зохид.- Мен дам олсам сизларни ким бокади? Сен-
ми? - у совук тиржайди.
- Ха, нима кипти, менам бирор жойга ишга кираман. Куп емасак камрок еймиз, иккита эмас, битта куйлак киямиз. Болаларни богчага куямиз.
- Куп гапирмай, ундан кура ухла. Эрталаб ишга боришим керак.
Гулширин эрининг бу мавзуда гапири-шни истамаётганини англади. Тунги куйлагини кийиб, эрининг ёнига ёнбошлади. Зохид акасининг баданидан элас - элас келаётган атир хиди бурнини китиклади. Хузур килиб кузларини юмди. Зохид акаси куёвлигидан буён шу атирдан сепади. Бу ис Гулширинга хам ёка-ди. У эрининг кенг ягринига бош куйди. Шундагина уни каттик согинганини хис килди. Охирги марта эри уни качон эр-калагинини эслай олмайди. Янги келин-куёвлик пайтларида эри уни эркалар, ширин сузларни айтиб кулогига шивир-ларди. Гулширин уша сирли кечаларга кайтгандай булди бир он. Мана, у севи-мли кишисининг иссик багрида...Улар факат бир-бирига тегишли, бир умр шундай булади...
- Сендан ёг хиди келяпти, хозиргина осмону фалакда сайр килиб юрган Гулшириннинг бошидан биров кайнок сув куйиб юборгандек булди. Эри унинг кулини елкасидан олди.
- Кулинг бунча дагал, бирор нима суртиб олсанг булмайдими?
Уша тунда Гулширин мижжа кокмади.
Узини босишга хар канча уринмасин, кузларидан окаётган ёшлар гуё сел каби тошарди. Бир пайтлар ёнида ётган мана бу эркак "сендан жудаям хушбуй ис келади. Кун буйи сени согинаман. Илтимос, атир сепма. Баданингдан таралаётган исни дунёдаги хеч бир атир-га алмашмайман" дер эди.
"Зохид ака, качон бир-биримиздан бунчалик узоклашиб кетдик? -унсиз йигла-ётган Гулширин эрига хаёлан савол берди. - Нахотки бир умр севиш, ардоклашга берилган ваъдалар ёлгон булса? Нахотки болалар, рузгор ташвишлари бизни бир-биримиздан узоклаштирди?"
Гулшириннинг олисларга кетган хаёлини кайнонасининг хукмфармо овози тузгитиб юборди:
- Келин, куймокни опкелинг! Ишлайдиганлар ишига кечикмасин.
Гулширин куз ёшларини сидириб, иссиккина куймокларни ликопчага солиб, олиб чикди. Юзига яна уша "навбатчи" табассум ёйилди. Хеч ким унинг йиглаганини билмаслиги керак. Ликопчани дастурхонга куяркан, секингина салом берди.
Унинг саломини эшитмагандай хеч ким эътибор бермади, факат кайнотасигина "Ваалайкум ассалом!" деб куйди. Пиёлаларга чой куйиб узатаётиб, навбат овсинига келганда зимдан унга куз ташлади. Сутга чайилгандек оппок юзли овсини хафсала огзини очганида кип-кизил лаблари шу кадар нафис очилдики, аёл булса хам Гулшириннинг хаваси келиб кетди. Овсини ликопчага энгашганида Гулширин уятдан кузини каерга олиб кочишни билмади: Ироданинг кенг очилган ёкасидан оппок бу-лик кукраклари куриниб турарди. Овсини эса ёкасини тусишни хаёлига хам келтирмай, бемалол уз иши билан банд эди.
Ишга кетишдан олдин у "Кизим сенга айтаман, келиним сен эшит" кабилида кайнонасига эшиттириб писанда килди:
- Севинчга энага топмасам булмайди, шекилли. Каровсиз колиб, ачиган-эскирган овкат еганми, кечаси билан ичи утди.
"Хатто шу хам пайтини топса, хурлагиси келади. Гулширин уксинди. Ноз би-лан турган овсинига аччик-тизик гапларни каторлаштириб айтиб ташлагиси келди, аммо шайтонга хай берди.
- Иродахон, Севинчни жаг тишлари ёриб чикяпти. Бу пайтда куввати паст боланинг ичи кетади. Кеча кизингиз кун буйи иситма килди. Яхшиям, кушнимиз Назира опа уйда эканлар. Укол килганларидан кейин иситмаси тушди.
Ирода унинг гапларига жавоб бермади, аммо кошларини чимириб олганидан Гулшириннинг гаплари унга ёкмагани сезилиб турарди. Ироданинг юзига ясама табассум ёйилди:
- Майли, ойижон, мен ишга кетдим. Кечрок келаман, хозир хисобот даври. Яхши утиринг.
- Яхшигина ишлаб келинг, келинжон, - кайнонасининг овозидаги ялтокланиш сезилди.
- Канака дам олиш?! - деди Зохид.- Мен дам олсам сизларни ким бокади? Сен-
ми? - у совук тиржайди.
- Ха, нима кипти, менам бирор жойга ишга кираман. Куп емасак камрок еймиз, иккита эмас, битта куйлак киямиз. Болаларни богчага куямиз.
- Куп гапирмай, ундан кура ухла. Эрталаб ишга боришим керак.
Гулширин эрининг бу мавзуда гапири-шни истамаётганини англади. Тунги куйлагини кийиб, эрининг ёнига ёнбошлади. Зохид акасининг баданидан элас - элас келаётган атир хиди бурнини китиклади. Хузур килиб кузларини юмди. Зохид акаси куёвлигидан буён шу атирдан сепади. Бу ис Гулширинга хам ёка-ди. У эрининг кенг ягринига бош куйди. Шундагина уни каттик согинганини хис килди. Охирги марта эри уни качон эр-калагинини эслай олмайди. Янги келин-куёвлик пайтларида эри уни эркалар, ширин сузларни айтиб кулогига шивир-ларди. Гулширин уша сирли кечаларга кайтгандай булди бир он. Мана, у севи-мли кишисининг иссик багрида...Улар факат бир-бирига тегишли, бир умр шундай булади...
- Сендан ёг хиди келяпти, хозиргина осмону фалакда сайр килиб юрган Гулшириннинг бошидан биров кайнок сув куйиб юборгандек булди. Эри унинг кулини елкасидан олди.
- Кулинг бунча дагал, бирор нима суртиб олсанг булмайдими?
Уша тунда Гулширин мижжа кокмади.
Узини босишга хар канча уринмасин, кузларидан окаётган ёшлар гуё сел каби тошарди. Бир пайтлар ёнида ётган мана бу эркак "сендан жудаям хушбуй ис келади. Кун буйи сени согинаман. Илтимос, атир сепма. Баданингдан таралаётган исни дунёдаги хеч бир атир-га алмашмайман" дер эди.
"Зохид ака, качон бир-биримиздан бунчалик узоклашиб кетдик? -унсиз йигла-ётган Гулширин эрига хаёлан савол берди. - Нахотки бир умр севиш, ардоклашга берилган ваъдалар ёлгон булса? Нахотки болалар, рузгор ташвишлари бизни бир-биримиздан узоклаштирди?"
Гулшириннинг олисларга кетган хаёлини кайнонасининг хукмфармо овози тузгитиб юборди:
- Келин, куймокни опкелинг! Ишлайдиганлар ишига кечикмасин.
Гулширин куз ёшларини сидириб, иссиккина куймокларни ликопчага солиб, олиб чикди. Юзига яна уша "навбатчи" табассум ёйилди. Хеч ким унинг йиглаганини билмаслиги керак. Ликопчани дастурхонга куяркан, секингина салом берди.
Унинг саломини эшитмагандай хеч ким эътибор бермади, факат кайнотасигина "Ваалайкум ассалом!" деб куйди. Пиёлаларга чой куйиб узатаётиб, навбат овсинига келганда зимдан унга куз ташлади. Сутга чайилгандек оппок юзли овсини хафсала огзини очганида кип-кизил лаблари шу кадар нафис очилдики, аёл булса хам Гулшириннинг хаваси келиб кетди. Овсини ликопчага энгашганида Гулширин уятдан кузини каерга олиб кочишни билмади: Ироданинг кенг очилган ёкасидан оппок бу-лик кукраклари куриниб турарди. Овсини эса ёкасини тусишни хаёлига хам келтирмай, бемалол уз иши билан банд эди.
Ишга кетишдан олдин у "Кизим сенга айтаман, келиним сен эшит" кабилида кайнонасига эшиттириб писанда килди:
- Севинчга энага топмасам булмайди, шекилли. Каровсиз колиб, ачиган-эскирган овкат еганми, кечаси билан ичи утди.
"Хатто шу хам пайтини топса, хурлагиси келади. Гулширин уксинди. Ноз би-лан турган овсинига аччик-тизик гапларни каторлаштириб айтиб ташлагиси келди, аммо шайтонга хай берди.
- Иродахон, Севинчни жаг тишлари ёриб чикяпти. Бу пайтда куввати паст боланинг ичи кетади. Кеча кизингиз кун буйи иситма килди. Яхшиям, кушнимиз Назира опа уйда эканлар. Укол килганларидан кейин иситмаси тушди.
Ирода унинг гапларига жавоб бермади, аммо кошларини чимириб олганидан Гулшириннинг гаплари унга ёкмагани сезилиб турарди. Ироданинг юзига ясама табассум ёйилди:
- Майли, ойижон, мен ишга кетдим. Кечрок келаман, хозир хисобот даври. Яхши утиринг.
- Яхшигина ишлаб келинг, келинжон, - кайнонасининг овозидаги ялтокланиш сезилди.