#Соя
57-қисм
“Бас! Урма бошқа, сенга айтяпман!” дея онам ёнимни олганида ёшли кўзларим билан онамга қарадим. Менинг ишимни оқламасада мендан “тозза” бўлмаганларга мени хўрлатиб қўйгиси келмаётганди. Акам сўкиниб сўкиниб уйдан чиқиб кетди.
“Келин, боларни совуқ олдириб қўйманг. Вақтингизни бировларни кетини пойлаб юришдан кўра фойдалироқ ишга сарфланг. Юри кир сен ҳам хонага “ деди онам менга қараб. Янгамнинг зафар қозонгандек ҳаракатлар билан болаларини хонасига олиб кирди. Мен эса узугим тушган полнинг тешигига яна бир кўз ўтдим аммо ҳозир уни олишга имконият ёқлигидан онамнинг гапини қилиб хонага унинг ортидан кирдим. Тўзғиган сочларимни теппага йиғнаб менга орқасини қилиб кийим жовонидан бир нарсалар қидираётган онамга қараб қолдим.
“Сени ақлинг қачон киради? Эрга тегмай туриб ўлиб кетасан деб қўрқа бошладим. У нима аҳвол нега бунақа ишларни қилишига ёл қоясан! “ деди онам ҳақли бўлиб. “Мен ўзим ҳам кутмаган эдим она, бирданига бўлди ҳамма нарса.”
“Ўзи бу ҳаётда ҳамма нарса бирданига бўлади. Узоқроқ туриб гаплашсанг ўласанми?
Масқара бўлмай ҳаммага “
“Кетаяпман деди хайрлашгани келган экан бўлмаса чиқмасдим”
“Вой ўлай қаерга кетаяпти экан?”
“Полшага деди “
“Нима иши бор экан Полшасида? Нодира гапирмади нега?”
“Билмадим она, ишимни битириб келаман деди.”
“Булар кўкламда тўй қиламан деди ишқилиб бир ишни қўзғаб турмасинда бошимизга “
Онасининг биламаслик эҳтимоли мени ҳам ўйловга солди очиғи аммо қарорларни менинг хохишимга қараб қилмаслиги аниқ.
“Ҳар тугул бироз кўзга кўринмай юрар экан, сен ҳам камроқ видеоларга тушасан “ деди онам жаҳлини жиловлагандек бўлиб аммо киноя билан. Онам билан сухбатимиз якунига етгач хонамга бордим. Қиш кунлари майда чуда уй юмушларидан бошқа деярли иш топилмайди уйда. Телефонимни олиб телеграмга кирганимда. Ғайрат бир расм жўнатганини кўрдим. Охирги актив бўлган вақти бир соат аввал бўлган экан. Расмда қум соати акс этганини кўрдим. Ичимда пайдо бўлган хис худди менга “вақт кетди “ дегандек бўлди. Расмга узоқ тикилиб турдим. Нима деб жавоб ёзишни билмадим. Унинг саҳифасидан чиқиб Зиёданинг саҳифасига кирдим. Зиёда фаол бўлиб турган экан. Микрафонни босиб овозли хабар жўнатдим. Икки уч сонияда хабарни кўриб эшитди. Кейин менга қайтиб овозли хабар ёзаётганини экран юқорисидан кўриб турдим. Хабарни очганимда салом алик фаслидан ўтиб акасининг иш билан кетганидан хабарим бор ёки йўқлигини сўради. Унга кеча мен билан хайрлашганини айтдим. Йиғламсираган эможи жўнатди мен эса унга қалб шаклини жўнатдим. Кейин эса акаси бугун тонг азонда уйдагилар билан хайрлашиб кетганини онаси қаттиқ ранжиганини акаси ишини узоқдан туриб ҳал қилса бўлмаслигини айтиб жуда қайғурганини айтди. Зиёдага бир савол бердим. Акаси ўзи аниқ нима иш қилишини ва бу ерда яшаса нима иш қилмоқчилигини сўрадим. Балким унга ғалати туюларди саволим аммо бу масала мени қийнаган бир томон эканлигини унга айтдим. Зиёда акасининг йирик чет эл фирмасида иш бошқарувчининг ёрдамчиси бўлиб ишлашини шу пайтгача Интернет орқали ишларини ҳал қилиб турганини энди эса зудлик билан кетиши кераклигини айтган эмиш акаси. Тонг азонда кетган бўлса ҳозир вақт тушликка қараб бораяпти демак шаҳарга етиб бориб аЭропортдан учиб кетгандир дея ўйладим.
Зиёда яна менга online ёки ofline тил курси топишини айтди. Акаси тайинлаб кетган экан. У билан курс масаласини аниқлаштириб олгач хайрлашиб яна Ғайратнинг саҳифасига кирдим. Ўша бир соат аввал киргани экан.
Бошқа бир миллат тилини ўрганиш уларнинг маданияти урфини яқиндан таниб олиш жуда қизиқарли ва меҳнат талаб қиладиган бир иш эди. Мана бугун дарсга қатнашни бошлаганимга ўн кун бўляпти. Ғайратнинг кетганига эса деярли бир ой бўлай деб қолди. Ҳали ҳам ундан бир хабар ёқ. Ишлари кўпдир дея ўйладим аввалига аммо борган сари бу жимлик мени хавотирга сола бошлади. Нодира хола онам ва отам билан гаплашиб мени Зиёда билан шаҳарга ҳафтада уч кун тил курсига қатнаб туришимга рухсат сўради. Бизга билдирмасада энг кўп хавотирга тушган Нодира холанинг ўзи бўлади. Билишимча Ғайрат кетганидан бери ҳеч ким билан алоқага чиқмаган, ҳатто етиб боргани ҳақида кичик бир маълумот ҳам йўқ.
Давоми бор
57-қисм
“Бас! Урма бошқа, сенга айтяпман!” дея онам ёнимни олганида ёшли кўзларим билан онамга қарадим. Менинг ишимни оқламасада мендан “тозза” бўлмаганларга мени хўрлатиб қўйгиси келмаётганди. Акам сўкиниб сўкиниб уйдан чиқиб кетди.
“Келин, боларни совуқ олдириб қўйманг. Вақтингизни бировларни кетини пойлаб юришдан кўра фойдалироқ ишга сарфланг. Юри кир сен ҳам хонага “ деди онам менга қараб. Янгамнинг зафар қозонгандек ҳаракатлар билан болаларини хонасига олиб кирди. Мен эса узугим тушган полнинг тешигига яна бир кўз ўтдим аммо ҳозир уни олишга имконият ёқлигидан онамнинг гапини қилиб хонага унинг ортидан кирдим. Тўзғиган сочларимни теппага йиғнаб менга орқасини қилиб кийим жовонидан бир нарсалар қидираётган онамга қараб қолдим.
“Сени ақлинг қачон киради? Эрга тегмай туриб ўлиб кетасан деб қўрқа бошладим. У нима аҳвол нега бунақа ишларни қилишига ёл қоясан! “ деди онам ҳақли бўлиб. “Мен ўзим ҳам кутмаган эдим она, бирданига бўлди ҳамма нарса.”
“Ўзи бу ҳаётда ҳамма нарса бирданига бўлади. Узоқроқ туриб гаплашсанг ўласанми?
Масқара бўлмай ҳаммага “
“Кетаяпман деди хайрлашгани келган экан бўлмаса чиқмасдим”
“Вой ўлай қаерга кетаяпти экан?”
“Полшага деди “
“Нима иши бор экан Полшасида? Нодира гапирмади нега?”
“Билмадим она, ишимни битириб келаман деди.”
“Булар кўкламда тўй қиламан деди ишқилиб бир ишни қўзғаб турмасинда бошимизга “
Онасининг биламаслик эҳтимоли мени ҳам ўйловга солди очиғи аммо қарорларни менинг хохишимга қараб қилмаслиги аниқ.
“Ҳар тугул бироз кўзга кўринмай юрар экан, сен ҳам камроқ видеоларга тушасан “ деди онам жаҳлини жиловлагандек бўлиб аммо киноя билан. Онам билан сухбатимиз якунига етгач хонамга бордим. Қиш кунлари майда чуда уй юмушларидан бошқа деярли иш топилмайди уйда. Телефонимни олиб телеграмга кирганимда. Ғайрат бир расм жўнатганини кўрдим. Охирги актив бўлган вақти бир соат аввал бўлган экан. Расмда қум соати акс этганини кўрдим. Ичимда пайдо бўлган хис худди менга “вақт кетди “ дегандек бўлди. Расмга узоқ тикилиб турдим. Нима деб жавоб ёзишни билмадим. Унинг саҳифасидан чиқиб Зиёданинг саҳифасига кирдим. Зиёда фаол бўлиб турган экан. Микрафонни босиб овозли хабар жўнатдим. Икки уч сонияда хабарни кўриб эшитди. Кейин менга қайтиб овозли хабар ёзаётганини экран юқорисидан кўриб турдим. Хабарни очганимда салом алик фаслидан ўтиб акасининг иш билан кетганидан хабарим бор ёки йўқлигини сўради. Унга кеча мен билан хайрлашганини айтдим. Йиғламсираган эможи жўнатди мен эса унга қалб шаклини жўнатдим. Кейин эса акаси бугун тонг азонда уйдагилар билан хайрлашиб кетганини онаси қаттиқ ранжиганини акаси ишини узоқдан туриб ҳал қилса бўлмаслигини айтиб жуда қайғурганини айтди. Зиёдага бир савол бердим. Акаси ўзи аниқ нима иш қилишини ва бу ерда яшаса нима иш қилмоқчилигини сўрадим. Балким унга ғалати туюларди саволим аммо бу масала мени қийнаган бир томон эканлигини унга айтдим. Зиёда акасининг йирик чет эл фирмасида иш бошқарувчининг ёрдамчиси бўлиб ишлашини шу пайтгача Интернет орқали ишларини ҳал қилиб турганини энди эса зудлик билан кетиши кераклигини айтган эмиш акаси. Тонг азонда кетган бўлса ҳозир вақт тушликка қараб бораяпти демак шаҳарга етиб бориб аЭропортдан учиб кетгандир дея ўйладим.
Зиёда яна менга online ёки ofline тил курси топишини айтди. Акаси тайинлаб кетган экан. У билан курс масаласини аниқлаштириб олгач хайрлашиб яна Ғайратнинг саҳифасига кирдим. Ўша бир соат аввал киргани экан.
Бошқа бир миллат тилини ўрганиш уларнинг маданияти урфини яқиндан таниб олиш жуда қизиқарли ва меҳнат талаб қиладиган бир иш эди. Мана бугун дарсга қатнашни бошлаганимга ўн кун бўляпти. Ғайратнинг кетганига эса деярли бир ой бўлай деб қолди. Ҳали ҳам ундан бир хабар ёқ. Ишлари кўпдир дея ўйладим аввалига аммо борган сари бу жимлик мени хавотирга сола бошлади. Нодира хола онам ва отам билан гаплашиб мени Зиёда билан шаҳарга ҳафтада уч кун тил курсига қатнаб туришимга рухсат сўради. Бизга билдирмасада энг кўп хавотирга тушган Нодира холанинг ўзи бўлади. Билишимча Ғайрат кетганидан бери ҳеч ким билан алоқага чиқмаган, ҳатто етиб боргани ҳақида кичик бир маълумот ҳам йўқ.
Давоми бор