Qayg'uni tan olish
Yaqinda "Saklı" nomli turkcha serialni boshlagandim. Bosh qahramon ayolning bir yil oldin to'rt yoshli farzandi vafot etgan bo'ladi — o'lim sababi ko'rsatilgan qismlarga hali kelmadim. Qaynonasi va eri yo'qotish azobidan xalos bo'lishi uchun tezroq homilador va farzandli bo'lishiga undaydi. Shundan keyin ayolning ulardan ancha ko'ngli qoladi. Ósha paytlarda hayotiga boshqa erkak (bosh qahramonlardan biri) kirib keladi.
Shu kunlarda Milan Kunderaning "Kimlik" nomli romanini o'qiyapman. Unda ham shunaqa holat bor ekan. Bosh qahramon ayolning farzandi o'ladi. Qaynopasi, uning ta'sirida eri ham yana farzand tug'ishga undashadi. Shu sabab ayol ajrashadi va boshqa uyga ko'chib chiqadi.
Bu yaqinlaring tomonidan o'g'riqlaringga yetarlicha shafqat ko'rsatilmasligi, yupatishni bilmasliklari tufayli his qilinadigan begonalik hissiga misol. Qayg'u hissi bilan yolg'iz qolish, boshqalar tomonidan qayg'ungizning ko'lami his qilinmasligi, qayg'ungizni kimdir konteynerlay olmasligi — anchagina azobli holat. Bu o'zingizni "ortiqcha tushkunlik"da ayblashingizga ham olib keladi.
"Qayg'uni ko'p his qilsam, unga cho'kib ketaman" deb o'ylaydiganlar bor. Aslida qayg'udan qochish — uning tugamasligiga sabab bo'ladi. Endi qayg'u — surunkali xavotir, jahl, aybdorlik singari boshqa hislarga aylanadi, yoki depressiyaga.
Qayg'uni qanday his qilish mumkin? Yo'qotishni tan olish, uning ko'lamini anglash orqali. Yig'lash, kimgadir gapirib berish, ijod kabi yo'llar bilan qayg'uni ifodalash yengillik beradi.
Qayg'udagi odamni qanday yupatish kerak? Quchoqlash, shunchaki tinglash, qanday yordam kerakligini so'rash kabilar yetarli. Maslahatlar, "ko'ngil ko'taruvchi" gaplar, yangi quvonch manbasini topib berishdan voz kechgan yaxshiroq.
Yaqinda "Saklı" nomli turkcha serialni boshlagandim. Bosh qahramon ayolning bir yil oldin to'rt yoshli farzandi vafot etgan bo'ladi — o'lim sababi ko'rsatilgan qismlarga hali kelmadim. Qaynonasi va eri yo'qotish azobidan xalos bo'lishi uchun tezroq homilador va farzandli bo'lishiga undaydi. Shundan keyin ayolning ulardan ancha ko'ngli qoladi. Ósha paytlarda hayotiga boshqa erkak (bosh qahramonlardan biri) kirib keladi.
Shu kunlarda Milan Kunderaning "Kimlik" nomli romanini o'qiyapman. Unda ham shunaqa holat bor ekan. Bosh qahramon ayolning farzandi o'ladi. Qaynopasi, uning ta'sirida eri ham yana farzand tug'ishga undashadi. Shu sabab ayol ajrashadi va boshqa uyga ko'chib chiqadi.
Bu yaqinlaring tomonidan o'g'riqlaringga yetarlicha shafqat ko'rsatilmasligi, yupatishni bilmasliklari tufayli his qilinadigan begonalik hissiga misol. Qayg'u hissi bilan yolg'iz qolish, boshqalar tomonidan qayg'ungizning ko'lami his qilinmasligi, qayg'ungizni kimdir konteynerlay olmasligi — anchagina azobli holat. Bu o'zingizni "ortiqcha tushkunlik"da ayblashingizga ham olib keladi.
"Qayg'uni ko'p his qilsam, unga cho'kib ketaman" deb o'ylaydiganlar bor. Aslida qayg'udan qochish — uning tugamasligiga sabab bo'ladi. Endi qayg'u — surunkali xavotir, jahl, aybdorlik singari boshqa hislarga aylanadi, yoki depressiyaga.
Qayg'uni qanday his qilish mumkin? Yo'qotishni tan olish, uning ko'lamini anglash orqali. Yig'lash, kimgadir gapirib berish, ijod kabi yo'llar bilan qayg'uni ifodalash yengillik beradi.
Qayg'udagi odamni qanday yupatish kerak? Quchoqlash, shunchaki tinglash, qanday yordam kerakligini so'rash kabilar yetarli. Maslahatlar, "ko'ngil ko'taruvchi" gaplar, yangi quvonch manbasini topib berishdan voz kechgan yaxshiroq.