​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(245-қисм)

-Бечорани руҳи безовта бўлади ҳам демайсан! Аза- мусулмон одам учун уч кун, сенга гап тушунтириб бўлмаса?! Бир этак бола билан қолиб, "энди шу болаларни бировнинг этагига солмайман" деганингда ҳам тушунсак бўларди, ойингни нима дардда эканлигини кўриб туриб ҳам тушунмаяпсанми?!
Ниҳоят ёнимга ойим кирдилар. Биламан, менга гапиравериб чарчаган битта ойим эмас...
Бир неча дақиқа улар ҳам, мен ҳам гапирмасдан жим ўтирдик. Кейин ҳув бир пайтлардагидек синиқ ва хайрихоҳ товушда "қизим" дея гап бошладилар.
-Зайтуна, қизим... Сенга душман одамлар эмасмиз, ичингни сал мундоқ очиб-сочсанг, нега шу одамга ичинг чопмаётганини айтсанг, биз ҳам гап тушунамиз қизим! Аммо дастак қиладиган баҳонанг ҳам йўқ-да! Ёши катталиги ёқмаяптими?! Ҳа, энди ўзинг бир ўйлаб кўр! Ёши-албатта ёшини дейди-да! Уч қайта уйланса ҳам "бокирасини оламан" дейдиганлар қанча?! Етмишга кирган чол ҳам "ўттиздан сал ўтган бўлсин" деяпти, қизим! Биринчи савдо-савдо, кейингиси...
Ойим орқага силжиб кетган рўмолим остидаги сочларимни бармоқлари билан силадилар:
-Куйдинг, ўтин бўлишни шундоқ гарданингга олдинг- қўйдинг, қизим! Кўз олдимда икки йилдан бери яшин тушган дарахтдек чирсиллаб ёняпсан! Сув билан ёнингда сепишни ҳам сепмасликни ҳам билмай, ҳайрон турибмиз...
Ўша одамнинг қизлари бўй етиб қолибди, агар сени оналари ўрнида кўришса...
Ойимга қарадим, нигоҳимдан кўзларини олиб қочиб, ер чизиб қолдилар.
-Ойи, мени ҳар гапирганингизда худди уйингиздан хайдаётгандек туюляпсиз!
Бошқа гапирмадим, ойим секин ёнимдан суғурилиб ташқарига чиқиб кетдилар. Салдан кейин келган аёлларнинг даҳлиздан овозсиз қўзғолишгани, ташқарига чиқиб эса ойимнинг "энди айбга буюрмайсизлар, ярамиз ҳали янги!" дея уларни кузатаётганлари эшитилди.

13 май 2011 йил.

Иззат акамнинг қабри тепасидаман. Бош томонига икки йил олдин ўзим эккан атиргуллар бир талай ғунча тугибди. Қирқоғайни эса ерга бағир бериб, қабр устининг ярмини энлабди. Ўзим билан олиб келган тасбеҳ уруғини ўтириб оёқ томонларига экдим. Насиб бўлса, у ҳам кўклаб чиқади ва тасбеҳ шодалари туккан пайтида уларни ипдан ўтказиб, ўзим қўлимдан қўймай, таҳлил ўқиб юраман...
-Иззат ака, яхши ётибсизми?! Мендан хафа эмасмисиз?! Сизни қийнаб қўяётганим йўқ-а?! Биламан, қачон-ки, сизни дуода йўқламай қўйсам, ана шундагина мендан хафа бўласиз... Йиғлоқилигим сизга сираям янгилик эмас-ку, тўғрими?! Агар тириклигингизда ёмон гаплар билан кўнглимни синдирганингизда, ўзингиздан нари қилганингизда, баъзи аёлларнинг эрига ўхшаб оғзи шалоқ бўлганингизда, уриб-хорлаганингизда, фаҳш ботқоғига ботиб, мени ер билан яксон қилганингизда- билмадим, балки ҳозиргидек куйиб-ёнмаган бўлармидим...
Ўзингиз ҳамиша кўнглимга қарадингиз, авайлаб асрадингиз, менга ўзингизга берилган Аллоҳнинг омонатидек муносабатда бўлдингиз ва дунёда нимаики яхшилик бор-барини раво кўрдингиз...
Кўплар- менинг сиз билан яшаб ўтган умримга назар ташлаб, "бу қиз-ҳаётда нима кўрди, ўзи? "-дейди, уларга ҳамиша жавобим битта: Мен яхши инсон билан яшалган бир кун- ҳамма нарсадан хайрли эканлигини кўрдим! Умримдан розиман ва...
Ўзим юрак очиш учун энг ҳилват жой деб билган шу қабристон ҳам бугун негадир шарпаларга тўла!
Ҳозиргина ўзимдан эллик қадам нарида кимнингдир қорасини илғагандек бўлдим ва саросимага тушиб қолдим. Кейинги гапларимни ичимда пичирлаб сўнгида ўқишим керак бўлган дуони ўқидим-у, апил-тапил юзимга фотиҳа тортдим.
-Иззат ака, яхши ётинг! Яна ёнингизга келаман...
Икки чети қия тортиб қолган сўқмоқ йўлдан тез-тез юриб, қабристондан чиқа бошладим. Муюлишда жўмраги бузилган водопровод суви оқиб ётган экан, шу ерда юз-қўлимни ювдим.
Негадир юрагим безовта уряпти, оёқ-қўлим ҳам мана титрашни бошлади: худди кимдир ортимдан таъқиб қилаётгандек...
Мен боя ёнидан ўтиб кетган масжидда мана энди жума намозига тайёргарлик бошланибди. Шу сабабли такси тўхтатишим ҳам осон бўлди.

(Давоми бор)