📚QAMASHI TAKM📚

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(297-қисм)

Нодир ака тарафга қарадим. Гап нимага тақалганини тушуниб, улар ҳам кулиб қўйдилар.
-Ну бекорга сўрамадим! Баъзи гармонларнинг миқдори ошган ёки ўзгарган пайтда, овуляция содир бўлган кун ёки ҳайз олдидан аёллар ўзига боғлиқ бўлмаган ҳолда жудаям тажанг бўлиб қолишади. Буни албатта тўғри тушуниш керак. Аҳир организмда ўзига ҳос жараёнлар давом этяпти! Қани, нима гап экан, энди кўрайлик-чи!
Докторимнинг юзида бирма-бир ифодалар ўзгаришни бошлади.Мен эса юрагимнинг ҳар дук-дуки ўзимга ҳам эшитиладиган бир ҳолатда ётибман. Опа диққат билан мониторга тикилганча қотди.
-Ажойиб! Мана буни- жуда яхши янгилик десак бўлади! Сизда бугун овуляция жараёни рўй берибди! Айтдим-ку, нимадир содир бўлган деб. Демак ХГ га умуман хожат йўқ. Худойимга шукр! Қани энди ўрнингиздан тураверинг.
Улар берган салфеткада қорнимни артарканман, Гўзал опа дарров бир нималарни қоғозга қоралай бошлади.
-Демак, бугун ҳамма дилхираликларни унутамиз, 36-48 соат ичида албатта яқинлик бўлиши керак. Кейин мана бу дорини ичишни бошлайсиз! Келишдик-а? Яна ўзидан-ўзи жим бўлиб кетишимга йўқ, аҳир бу ерда беш ойлик меҳнат турибди.
Ўрнимдан турарканман, бундан олдин ичиб юрган дорим ҳақида Гўзал Ариповнадан сўрадим.
-Уни ҳозир тўхтатиб тарамиз. Чунки олти ой бизда кумуляция даври кетади. Бу ой албатта ҳомиладор бўласиз деёлмайман. Аммо бўлишингиз ҳам мумкин. Ўша айтган олти ойим сизда овуляция рағбатлантирилган ҳолатда ўтади. Яъни фоллекулалар етилиши кучайтирилган давр. Одатда худди шу даволаниш курсини ўтаган аёлларда гипперстимуляция юз бериб, бир вақтнинг ўзида бир неча фоллекулалар ёрилиши кузатилади. Кейинчаликни билмадим-у, яқин беш йил ичида бутун дунёда уч ва ундан ортиқ эгизаклар туғилишни бошласа керак. Олдиндан айтиб қўяй, сизларда ҳам бу ҳолат кузатилиши истисно эмас!
Гўзал опанинг гапларини эшитиб, Нодир ака иккимиз бир-биримизга қараганча қотиб қолибмиз.
-Яхши боринглар! Мана бугун кўришганимиз ҳам аслида бехикмат эмас экан. Зайтуна, душанба куни кўрикка келасиз! Келишдик. Куёв бола, агар хотинингиз "келмайман" десалар ҳам мажбурлаб олиб келинг! Хайр.
Эшикдан чиқишимиз билан Нодир ака секин кафтимни чимдилаб қўйдилар. Ажабланиб уларга қарадим. Қулоғимга сал энгашиб: "ўттиз олти, қирқ саккиз соат ичида.... дейишди-а!" дея шипшидилар.
-Э боринг-ей...
Машинага бориб ўтиришим билан эрим ниманидир баҳона қилиб яна пастга тушиб кетди. "Қаёғда қолдилар экан?" деб, бир мунча пайт илҳақ ўтирдим. Ким биландир телефонда гаплашиб, сўнг яна машинага қайтдилар.
-Ҳуллас, Севинч бугун бизникига келиб турадиган бўлди. Опам билан гаплашдим. Иккимиз эса ҳозироқ тоққа кетамиз! Бир тоғ ҳавосида яйраб келайлик...
-Аҳир қанақасига? Шу кийимимда кетавераманми?
-Нима бўпти? Пул бор. Кўчада ҳамма нарсани сотишади. Кийим кечак муаммоми? Ишга келсак, йил боши, бир оғиз телефонимга дарров "больничный" очиб беришди. Яна нимадир қолиб кетибдими?
Индамасдан ён ойнага қарадим:
-Дилноз опа туғруқхонадан чиққунларича...
-Унгача келамиз!
-Хўп...
Орқага ўзимни ташлаб, сокин ҳолатда кўзларимни юмдим. Қаердадир машина тўхтагандек бўлди. "Шунчалик тез етиб келдикми?" деб ўйлаб секин атрофга қарадим. Масжид ёнида тўхтабмиз.
Эрим чиққунича мен машинада шом намозини ўқидим. Анча хаялладилар. Бунақада тоққа қачон етиб борамиз?
Нодир ака машинага ўтиришлари билан шу саволни бердим. "Худо хоҳласа, икки соат ичида Чимёнда бўламиз, ҳавотир олманг!" дедилар. Намозни қандай ўқиётганликларини сўрадим. "Шерик топиб олсам, бўлди. Ҳозирча унга қўшилишиб ўқияпман. Китоб сотиб олдим, аммо боя уни трюмо устида унутиб қолдирибман!" дедилар. "Майли дуоларни ўзим ўргатаман!" дедим. Кулиб қўйдилар. Тоққа жўнадик.
Ўзимга қолса, уйдан чиқмай ўтираверардим. Йўлда кўп марта тўхтадик. Нодир ака тинмай ҳаражат қилдилар. Мангал, юмалоқланган кўмир, қийма гўшт ва яна нималардир машина юкхонасига тушди.

(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(296-қисм)

Аранг "қачон борсам бўлади, ҳозир ишхонадамисиз?" деб сўрадим.
-Олтигача сизни кетмасдан, кутиб ўтираман. Келсангиз, келақолинг!
Қизил тугмани босишга босиб, энди эримга телефон қилиш гали келганда- тўхтаб қолдим. Боя жаҳл билан ўзини эшикка ургани яна бир қур кўз олдимдан ўтди: телефон қилсам кўтарармикан? Агарда кўтармасалар-чи?
Чақирув сигнали чўзиқ жаранг сочишни бошлади: кутган сари беҳаловатлашиб кетяпман.
-Алло!
"Ҳайрият" дедим ичимда. Аммо гапиришга келганда худди сўз тополмай қолгандек ҳолатга тушдим.
-Алло, Зайтуна?
Нима бўлса бўлди, докторга боришга руҳсат сўрайман-у, ўзим таксида бўлса-да кетавераман! Довдираб қолганимдан, яна қовун туширганимни кечикиб пайқадим:
-Иззат ака! Ҳалиги... Ҳа-я узр! Нодир а...
-Майли, ким деб чақирсангиз ҳам, хўп...Тинчликми?
-Докторим телефон қилганди, шунга ўша ёққа бориб келишим керак...
-Хўп тайёр бўлиб туринг, ҳозир уйга яқинлашиб қолдим.
Шошганча чеҳрамни ойнага солдим. Боя йиғлаганимда кўзим қизариб кетибди. Эндигина кўчалик кийимларимни олиш учун юргандим ҳам-ки, зинада Нодир аканинг гавдаси кўринди.
Эшик очилганда бояги суҳбатимиз эсимга тушиб, оёқ қўлим бўшашни бошлади.
Ичкарига кириб, қўлларидаги ниманидир трюмо устига қўйдилар. Сўнгра худди ўртамизда ҳеч нарса бўлмагандек ёнимга жилмайганча яқинлаша бошладилар. Билагимдаги кўкаришни ҳали ўзим ҳам пайқамаган эканман. Нодир ака ўзини олдимда айбдор ҳис қилаётганини тушуниб турибман, аммо айбнинг каттаси менданам ўтди!
Пича ўша ерда турдик. "Эр-хотин уруши-дока рўмол қуриши!" деб бежиз айтишмаган экан. Нодир ака қулоғим остида шивирлаб, бугун масжидда намоз ўқиганликларини айтиб қолдилар. Ажабландим.
-Энди ҳаммаси бошқача бўлади! Ҳеч қачон бугунгидек уришмаймиз, хўп!
"Хўп" дегандек, бош ирғадим. Ичимда бир нарса "эрингдан кечирим сўрамайсанми? Аҳир нималар деб ташламадинг? Эркак кишининг ҳам кўнгли бор!" дея такрорлашдан тинмаяпти.
Секин қўлимни уларнинг кафтлари орасига олдим:
-Мени кечиринг, Нодир ака! Сизни роса қаттиқ хафа қилдим...
Эрим кулди. Кафтимни секин қўйиб юбораркан, ундан фақатгина жимдилоғимнигина бармоғида тутиб қолди:
-Мирись, мирись, больше не дерись.Если будешь драться,
я буду кусаться.
А кусаться – ни при чем, будем драться кирпичом. Нам кирпич не нужен, давай с тобой подружим!
Биз худди ёш болаларга ўхшардик. Эримнинг ичида гина қолмаганидан бир карра қувонган бўлсам, намоз ўқий бошлаганидан ва албатта шунақа ҳазил-ҳузулларидан икки-уч карра қувондим.
-Бўлди энди, бунақада докторга кеч қоламиз. Соат олтигача кутаман дегандилар.
-Кетдик унда, сизни машинада кутаман!

🍃

Биз етиб борганимизда кута-кута кўзи тўрт бўлган докторим эндигина тўхташ майдончасида турган машинаси томонга юриб келаётган экан. Мени кўриши билан соатига қаради. Кеч қолганимизни боя йўлдаёқ тушунгандим.
-Ой, яхшиям кетиб қолмабман. Кетдик, унда. Куёв бола ҳам биз билан бирга юраверсинлар!
Нодир ака бироз ҳижолат тортгандек ортимиздан эргашди. Йўл бўйи яна ўша мавзу овсинимнинг эсон-омон кўпайишиб олганига суҳбат кўчди:
-Дилноз молодец! Унга жудаям ҳавасим келади: анчадан бери ҳаётини кузатаман. Ҳақиқий интилувчан ва курашувчан қиз. Ҳаммасига ўз кучи билан эришди.
Йўлакда одам сийраккина экан. Гўзал Ариповна хоналарини ўз калитида очиб, бизга ўтириш учун жой кўрсатди:
-Так, Зайтуна! Бачадон найи очиқ, тўсиқлар йўқ. Спермограмма аъло! Эндометрийда муаммолар кузатилмаяпти. Стимуляция ҳам жуда яхши. Қани энди аппаратга ётдик. Уч кун олдин фолликулометриямизда ўлчам 16 эди. Агар бугун 19 ёки 20 ммга етган бўлса, овуляцияни ХГ орқали амалга оширамиз. Так...
Нодир ака девор тарафга ёнбош ўтириб олдилар. Оқ мато солинган жойга ётдим. Гўзал Ариповна текширувни бошлади:
-Хўп...
Кейин негадир қизариб турган кўзларимга тикилиб қолдилар.
-Бугун кайфият яхши бўлмадими дейман-а?
(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(295-қисм)

Чолнинг қабариб турган бармоқларига қараб, бу ўқиётган намозимиз қачон тугашини билмасдим.
Намоздан кейин чоллар бир-бири билан бошқатдан салом-алик қилишни бошлашди. Отахонни уйига ташлаб ўтиб кетгим келди.
-Қишнинг куни калта, салдан кейин шомни ҳам шу ерда ўқиб оламан. Кампир болалардан бирини ортимдан чиқаради. Ҳали арази тугамади шекилли-да...
Чол яна ҳузур қилиб кулмоқчи эди, бояги иш эсига тушиб соқолини тутамлади.
-Аниқми? Ишқилиб, ростдан ҳам кимнидир чиқарсинлар-да, дода!
-Ҳа, ҳавотир олманг ўғлим, мени жуда авайлайди! Болалар ҳам сал хаялласам, қаерга келишларини билишади.
Хайрлашиб ташқарига чиқдим. Машинага ўтиргандан сўнг хаёлимга келибди, отахоннинг ҳаттоки исмини ҳам сўраб олмабман.
Йўлни Чорсу тарафга бурдим. Китоб дўконга бир кириб ўтсаммикан?!

🍃

Агар кўнгил қўйишга арзигулик нимадир бўлса, ўша нимадир ёлғизликда яратилган ва зулмат билан курашиб тортиб олинган.

Хулио Кортасар.

🍃 Зайтуна 🍃

05 январь 2012 йил.

Анчадан кейин ўзимга келдим. Хона ғира-шира, Нодир аканинг чиқиб кетганларини ҳам бошида сезмабман. Пича ўрин четида ўз ҳолимча йиғлаб ўтирдим. Худди биров беаёв ичимга туз сепгандек ачишяпти. Қайнонам эримнинг кайфиятидан ниманидир сезганми, ғалати тарзда жим бўлиб олди. Ўзи билан ўзи! Тушликка нима тановвул қилганларини ҳам билмайман. Уришиб қолганимизни сезган бўлсалар керак!
Ҳар ой ёнларига чақириб, "нимадир ўзгариш борми?" дея сўрашларидан-менинг қанчалик сиқилишимни билмайдилар. Ана ўша пайтда бир хил жавобни уларга айтиш менга шу даражада оғирлик қилади-ки...
Нодир ака бўлса "ўн йил, керак бўлса йигирма йил бўлса-да, кута оламан" деяптилар! Аҳир қандай қилиб шу аҳволда кутиш мумкин? Улар эркак киши, кўчанинг "одам"и, уйда ҳар кимнинг қош-қовоғига термуладиганлар эса-биз бўлсак! Ишга кетганларидан сўнг бу тўрт девор орасида нима гап-сўз ўтишини улар билмайдилар!
Аслида бу борада қайнонамни ҳам айблай олмайман. Ўғиллари аҳир- шу йил ўттиз бешга кирадилар. Ҳар бир она фарзандининг келажагини ўз кўзи билан кўришни истайди! Набира умиди- ҳар кимсада бор!
Қарийб беш ойдан бери даволаняпман. Гўзал Ариповнанинг ёнига кун ора текширувга кираман. Кеча ва ундан аввалги кун негадир боргим келмай қолди. Умидсизликка тушиб қолганимдан эмас, умид қилавериб чарчаганимдан...
Овсинимнинг дарди бошланган маҳалда-ўзимни бирдан йўқотиб қўйдим.
Ичкарига киришни ҳам кирмасликни ҳам билмайман, худди ҳаммага бегона одамдек ўзидан-ўзи бир четга ажралиб қолдим.
Қизалоқ эрталаб туғилди. Мен эса ҳали эримнинг, ҳали қайнонамнинг қош-қовоғига термулиб ҳалакман. Дилноз"опа"ни қайнэгачим билан бирга кўргани бордик. То туғруқхонага етгунимизча, мавзу ҳам- ўша қизалоққа исм топишдан четга чиқмади. Жим ўтирибман, гўёки ҳамма гаплар худди менга тегиб, турткилаб ўтиб кетаётгандек...
Нега бунақа бўлиб қолдим?
Камод устида турган телефоним безовта ғинғиллади. Даставвал уни Нодир ака бўлса керак деб ўйладим. Унда кўринган рақамни танидим-у, ичим баттар ғашланиб кетди: Гўзал Ариповна!
Бормаётганимнинг сабабини сўраш учун қилаётган бўлса керак. Телефонни хаттоки қўлимга олишни ҳам истамадим.
Ярим соатдан кейин қайнонамнинг чақиргани эшитилди. Ўзимни сал тартибга солиб, ёнларига чиқдим.
-Тузукмисиз? Дам олаётганмидингиз?
-Йўқ ойи, бемалол...
-Дилнозхон телефон қилди, дўхтирингизга бир учраб қўяркансиз!
Дарров Гўзал Ариповнага хаёлим кетди. Овсинимдан мени сўроқлашининг боиси не? Шунчалик мени кўриши зарурмикан?
-Хўп ойи, ҳозир... Нодир акам кетиб бўлдиларми?
-Ҳм шошиб чиқиб кетди-ю, боя. Телефон қилинг, олиб борса-бориб кела қолсин!
Бўшашиб кетдим. Мендан хафа кетгандилар -а, шунча пайтдан бери телефон ҳам қилмадилар...
Ичкарига кириб аввал Гўзал Ариповнага қайтариб телефон қилдим.
-Зайтуна, сизга нима бўлди? Нега текширувга келмаяпсиз? "Фолликулометрия через день!" деб сизга айтгандим-ку!

(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(294-қисм)

Оппоқ билагини қай аҳволга солиб қўйганимни анчадан кейин билдим, лекин ўша пайтда мен ҳам ўзимда эмасдим. Ичимда тизгинсиз, хатто ўзим ҳам босишга қийналаётган ғазаб бор эди!
-Менга деса ўн йил ўтмайдими, йигирма йил ўтмайдими? Жуда бўлмаса, биронта фарзанд асраб олармиз...
У юзимга ёшли кўзлари билан ижирғангандек тикилди:
-Мана кўрдингизми? Гапларимни заррача ҳам тушунмагансиз! Тушунмайсиз ҳам!
Хаёлимда у сония сайин мени ёмон кўриб кетаётгандек туюлди, ҳаттоки ундан-да тез!
-Ҳўп, ўзгариш керак бўлса, албатта ўзгараман. Демак, намоз ўқишим керак-а? Ҳўп, қиламан! Гап-сўз йўқ! Фақат мениям битта шартим бор: Қайтиб менинг олдимда Иззат акангизни эсламайсиз! Исминиям тилга олмайсиз!
Тишларим орасидан бу гап қандай сирғалиб чиқиб кетганини ҳаттоки ўзим ҳам сезмай қолдим. Жаҳлимни енголмадим, у менга оғир ботишини ўйламаганидек, мен ҳам унга оғир ботишини ўйлаб ўтирмадим...
Ўзимни бошқаролмай қолдим ва жаҳл устида уни ҳатто ўлган одамдан ҳам қаттиқ қизғонишимни сездириб қўйдим!
Рулдаман, йўл сағалгина яхлаган, ўзига яраша сирпанчиқ!
Дастлаб қаёққа кетаётганимни билмадим. Кейин йўналишни таниб қолдим-у, бирданига этим увишди!
Қабристон ҳозир янада совуқ кўринишда бўлса керак? Машинани масжид ёнидан сал ўтказиброқ тўхтатдим.
Бугунги гапларимдан ўзим тушунган ҳақиқат шу-ки, қабр тепасида ўралашиб юришларимда ҳам аслида мантиқ бўлмаган ва уни одамийликка ҳос деб ниқоблаб ҳам бўлмайди.
Аллақачон қабрга кириб бўлган одамни ҳалиям мен ўз рақибимдек кўраман! Унинг ҳаққига бир кафт ҳам дуо атамай, тепасида худди- улоқ қўлига ваниҳоят теккан чавандоздек масрур туришларим-ўзимнинг эҳтиёжимни қондиришим учун эди! Шунақами?
Мана нима учун- у тушларимга кирган? Ва нима учун-лабларида мен тушунмаган табассум бор эди?!
Масжид тарафга қараб- ичкари кўчадан мункиллаганча бир чол кела бошлади. Бир фурсат унинг аранг қадам босишларига маъносиз қараб турдим. Кейин ҳушим ўзимга келди-ю, машинадан апил-тапил тушдим.
Чолнинг ҳасса тутган қўли музлаб қолганди. Тирсагидан маҳкам ушладим, оёғидаги калиши- янги экан!
-Ўғлим, бошингиз тошдан бўлсин! Исмингиз нима?
Уларга ўзимни таништирдим, чол эса мени яна алқашга тушди:
-Ҳаётда ҳеч нарсадан кам бўлманг! Аллоҳ бераридан қисмасин! Йўл бўйи биров йўлиқади деб келаётгандим. Мана сиз рўпара келдингиз! Беҳикмат эмасдир...
Қишнинг кунида кун тезда соб бўлади-да! Уйда ўтирсам, қайси кун эканлигини ҳам англамай қоляпман. Набиралардан сўрайман: бугун қайси кун деб! Кампир билан ҳозир уришиб чиқиб кетдим: "сирғаниб кетасиз" деб йўлимни тўсади, ҳолос! "Яшасам, Аллоҳнинг ёзган бир кунидан кам яшамайман, ҳаммаси аввалдан пешонамга ёзиб қўйилган, қоч!"- деб йўлга чиқдим! Сиз ҳам намозга келяпсизми?!
Қорачуғлари нурсизлашиб қолган бу тийрак нигоҳларга қараб, "йўқ!" дегим келмади. Чолга қўшилишиб масжидга кирдим. Чамаси келадиганларнинг кўпи ёши улуғлар бўлганигами, сирпаниб кетмасликлари учун- очиқ жойларга униқиб кетган эски паласни солиб қўйишибди.
-Ўғлим ҳажга борганимда кўчанинг бошидан то уйгача гилам солдириб кутиб олган! Кейин "ҳаммасини масжидга элтиб бер!" деб ҳотамтойлик қилсам, уларнинг ҳаммасини бировдан омонат олган экан!
Чол кулди. Шундан сўнг уни намозга йиғилган жамоага олиб бориб қўшдим. Энди суғурилиб ёнидан чиқиб кетмоқчи эдим, отахон енгимдан маҳкам тутамлаганча ушлаб қолди.
-Ҳув анави ерда таҳоратхона бор. Боя кулганимда сал таҳоратим синиб қолди, болам!
Таҳоратхонага ҳам биргаликда кирдик. У ер жуда озода ва кўчага қараганда анча иссиқ эди. Нега бу одам менга ҳар бир харакатини кўрсатиб, билдириб ўтаётганини тушунмадим. Қўлни тирсаккача уч марта, агар оёқда маҳси бўлмаса, уни тўпиққача яхшилаб ювиш керак экан.
Илк намозни ана шу чолга тақлидан ўқидим: эгилиш, туришлар тўғриси роса чўзилиб кетди!

(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(293-қисм)

Ташқарида майдалаб қор ёғяпти, боягина дераза ортида ёмғирнинг шивирини ҳис қилгандим. Мана энди эса қор!
Шу майдалаб ёғиши бўлса, эрталабгача ҳамма жойни оқлик чойшабига буркаб улгуради.Тўртинчи қават деразасидан-йўлнинг у тарафидаги йўловчиларнинг шошганча у ёқ бу ёққа югургилаб ўтишига қараб турдим. Айримларида соябон, баъзиларида эса шунчаки қорда яланг бош сайр қилиш завқи!
Уйга кетгим келяпти, лекин... Арзимас ишни баҳона қилиб шу ерда ўтиришга мажбурман.
Кеча уни яна таниёлмай қолдим. Йиғлаб юриб, менга ёпишган, юпатаман деганимда ўзидан силтаб ташлаган Зайтуна-тамомила бошқа бир инсон эди.
Айтган гаплари ҳалигача қулоғим остида жаранглаяпти:
"Аросатда қолдим! Нега менга уйландингиз ўзи? Қаёғданам яна йўлимда рўпара бўлдингиз! Кўряпсизми, ўзимга қўшиб сизни ҳам бахтсиз қиляпман!"
Суҳбатимиз ўзи бир тузук бошланганди. Келинойим шу кунларда аранг юрибди. Акам ва ойим эрта-ю, кеч улардан илҳақ!
Балки мен йўғимда ойим Зайтунага бир нима дегандир, бунисини билмайман! У жуда таъсирчан. Кўпинча акамнинг аёлини унга ибрат қилиб гапиришим ҳам ёқмайди. Бошқа нима дей?!
Келинойимнинг бу хонадонга келин бўлиб келиш заҳмати ҳам бизникидан кам бўлмаган. Ойим ҳар қадамда уларни турткилаб, камситганларига гувоҳман. Аммо мана ҳозир, ҳар икки гапнинг бирида "Дилнозхон"лаб туради. Мен ана шунинг учун айтдим: "кўп сиқилманг, бир куни ойим-сизни ҳам худди шундай тан оладилар!" деб...
Ана ундан кейин ҳаммаси ўз-ўзидан фарзанд мавзусига бурилди.
Мен у билан яшаб ҳаттоки фарзандсизлик деган оғриққа ҳам чидайман! Фақат у доим менинг ёнимда бўлса бас...
Шуни тушунтиролмаяпман!

05 январь 2012 йил.

Бугун акам қиз фарзандли бўлди. Ҳали қизчага исм қўйиб улгурмадик. Ойим бир иккита исм топиб қўйган эканлар. Акамга улар айтган исмлар ёқмай, ўзининг мўлжаллаб юрганларини айтди- бири Паризода, бошқаси Шаҳзода!
Тушлик пайтида Севар опам ва Зайтунани туғруқхонага олиб бориб келдим. Орқа ўриндиққа жуссаси янада сингиб ўтирган Зайтунанинг ҳолати ҳалигача кўз ўнгимдан кетмаяпти. Яна бир нимадан сиқилиб қолди деб ўйладим. Аслида уларни уйга ташлаб қўйгач, дарров яна изимга қайтиб кетсам бўларкан...
Ичкарига кирганимда у- уст-бошини ҳам ечмасдан, бир нуқтага тикилганча ўтирарди.
Ёнига бориб, ҳали тўйимизга кўп бўлмаганини, насиб қилса ҳаммаси жойига тушишини айтдим.
"Сизнингча одамнинг ўзи ҳеч нарса қилмасдан, фақат умид қилиб яшайвериши керакми?"-деб савол берди.
"Нега энди, мана даволанишларингиз бўляпти-ку!" дея ўйламасдан гапириб юбордим.
Унга бу худди "сен касал бўлганинг учун биз фарзанд кўрмаяпмиз!" деганга ўхшаш, янглиш маънода эшитилган бўлса керак! Қайдам, балки аёл зоти- ўзи шунақа ҳамма нарсани нотўғри тушунадиган бўладими?! Ё ростдан нотўғри гапирдимми?
Аммо юзига солиш Худо шоҳид умуман хаёлимда йўқ эди! Уни чалғитиш мақсадида устидаги пальтосини авайлаб ечишга тушдим. Уй ичида шу аҳволда ўтирмайди-ку, ўзига келармикан деяпман-да!
Қучоғимдан бир силтаниб чиқди:
-Нега Худо мени сизга муносиб кўрган биласизми? Чунки менинг ҳаддан зиёд гуноҳларим кўп! Сиз шу ёшгача пешонаси ақалли бир марта ҳам сажда кўрмаган одамсиз! Сиздақалар ҳаётда минг қийналса-да, ҳеч қачон Аллоҳга юкинишни билмайди! Нима қилиш кераклигини билмайди улар...
Ҳатто бармоғини ҳам букмайди-ю, лекин умид қилгани-қилган!
Иззат акам- Адн жаннатида! Менга тушимда худди шунақа дейишган. У ерга кимлар киришини биласизми? Ота-онаси солиҳ инсон ва ўзи ҳам тақво эгаси бўлган одамлар. Ундайларнинг хатто зурриёдлари ҳам Аллоҳга исён этмайдиганлар бўлишади! Мен ўша зурриёдни дунёга келтиришга ҳам лойиқ кўрилмадим! Эшитяпсизми, лойиқ кўрилмадим?!
Ўзимни аранг тўхтатиб қолдим, қўлларим Зайтунанинг билакларини маҳкам қисмлаганча қотиб қолганди. У силтанар, мен эса жим бўлиши учун янада маҳкам қучоқламоқчи бўлардим. Ана ўша пайт ўзим сезмаган ҳолда билагини қаттиқ қислаганимдан кўкартириб қўйибман.

(Давоми бор)