Психологларнинг машҳур ибораси бор: "Яшаш бу ёмғир остида рақс туша олиш дегани".

Бу эса, муаммоларинг бор вақтда ҳам ҳаётдан завқ олиб яшаш лозим. Муаммолар тугашини кутсанг, умринг ҳам ўтиб кетади, деган маънони англатади. Ҳаёт бор экан,  доим у ёки бу муаммога учрашимиз табиий...

Пулим кўпайса, ишим яхшиланса, кейин яшайман, кейин завқ оламан, дейилса, бунинг охири бўлмайди.

Аслида, муаммога - бу ҳаётий вазият ёки масала деб қаралса, ҳаммаси осон кечади!

Юқоридаги видеода ҳозир ва шу кунда яшаётган, ҳалол, кўзи тўқ инсоннинг ўз холи-касбидан нолиш ўрнига ҳаётдан завқ олаётганини кўрдим, сиз-чи?