“Домла, Рамзан Қодировнинг Ўзбекистон ички ишларига аралашгани ҳақида нимага индамаяпсиз, муносабатингиз қанақа?” деб бир неча марта мендан сўрашди. Бир нарса деб қўймасам, ватанпарвар бўлмай қоладиганга ўхшаб қолдим. Бу ҳақда гапирмаган, ёзмаган одам қолмади, масала долзарблигидан тушди, деб турган эдим, куни кеча Озарбойжонга ҳам таҳдид қилиб қолибди. Ҳечдан кўра кеч, дедиму билса – чин, билмаса – ҳазил қабилида ушбуни қораладим.
Кимдир Рамзан Қодировга унинг услубида жавоб қилса, бундай ёзган бўларди:
Ҳой Рамзан, ўзингни ким деб ўйлаяпсан?! Сен чечен халқи номидан гапирма! Чеченлар тоғ бўриси, осмон бургути, ўрмон шеридир! Сен уларни (ўзингга ўхшаган айримларини албатта) путиннинг лайчаси, осмоннинг калхати, ўрмоннинг шоқолига айлантирдинг!
Дудаев, Масҳадов, Яндарбиев чеченлари қандай чеченлар эди! Улар ватан озодлиги йўлида ўлимни бўйнига олиб, ўзидан юз баравар катта бўлган халқдан қўрқмай жангга кирган қаҳрамон миллат эди!
Айтмоқчи, сен яна путиннинг тўппончаси бўлиб қолдинг — от деганини отяпсан, ўлдир деганини ўлдириб беряпсан. Ватан озодлиги учун курашдек шарафли ишни ташлаб, кечаги душманининг тўппончаси бўлишдек тубан кимсага айланиш нақадар аянчли, нақадар чиркин! Булар устига, ўқинг тугаганида ёки сени тутиб турган қўл ҳокимиятдан кетганида ўша заҳоти ахлатга улоқтирилишинг ҳам бор.
Чинакам эркак, чинакам мард ўқ отса, Ватан ва дин учун отади, ўлдирса, душманини ватан ва дин учун ўлдиради. Пулга ёлланиб орқадан одам ўлдириш олчоқлик, қўрқоқлик, зиллатдир!
Сенда мусулмон чеченларга хос ОР, НОМУС, ЙИГИТЛИК, МАРДЛИК деган фазилатлардан биттаси ҳам қолмаган. Ҳатто сенда исломий туйғу бор-йўқлиги ҳам шубҳали. Ўрисиянинг ҳаром оёғи етиб борган ҳамма ерда сен борсан, олакишласа, ўйлаб ўтирмай ташланяпсан. Ҳатто Сурияда аҳли сунна мусулмонларини қиришда ҳам қатнашдинг!
Энди Ўзбекистонга таҳдид қила бошладингми?
"Мен аралашсам, ишни охиригача етказаман!" деб мақтанибсан. Бу билан "Мен профессионал қотилман, ўз ишининг устаси киллерман!" демоқчимисан?
Шундай десам, ўзбеклар қўрқади деб ўйладингми?! Ўзбекни танимас экансан! Тўғри, ўзбек андишали халқ, лекин андишасига яраша чапани ҳамдир! Фарқи сенга ўхшаб мақтанчоқ-бетгачопар эмас, орқадан ҳанжар санчмайди, очиқ майдонда юзма-юз солишади.
Сўзим охирида сенга бир маслаҳатим: эганг путинга орқа қилиб кўп кучанма, хўпми?! Унга кўп ишонма ҳам! Эртага пақ этиб ўлиб қолса ё тахтдан тушса, сен ким бўласан ‒ шуни ўйла!
Ва ҳоказо...
Бир ўзбек Рамзанга ўзининг услубида жавоб қилса, тахминан шундай ёзади. Аммо мен бунақа қўпол ва дағал услубда ёзмайман. Бурнимни кўтариб ҳам гаплашмайман. Ҳақорат, дўқ-пўписа ва калондимоғликни фойдасиз деб биламан. Мен ўзбекман, андиша қиламан, менинг ахлоқим бунақа мақтанчоқликка йўл бермайди. Бунинг устига, чечен халқини ғойибона қаттиқ ҳурмат қиламан, битта-иккита ахлоқсизини деб бутун чечен халқи шаънига тегадиган гап қилмайман. Тепада ёзилганлари Рамзаннинг услубида эди. Менинг услубим мана бундай: