Ирен Жолио-Кюри (1897-йил 12-сентябр) кашфиётчи олима, радиоактивликни кашф этишда муҳим рол ўйнаган машҳур ота-онаси Мария ва Пер Кюриларнинг ишларини давом эттирган. У кимё бўйича Нобел мукофотига эри Фредерик Жолио билан бирга сазовор бўлган
Ирен илмий дунёда ўсган, онаси уни илм-фан соҳасига қизиқтирган. Париж университетида физика ва кимё бўйича ўқиганидан сўнг, у радий институтида онасининг ёрдамчиси бўлиб ишлаган. Иреннинг дастлабки фаолияти биринчи Жаҳон уруши сабаб тўхтаган, бу даврда у ярадор аскарларни даволашда ёрдам бериш учун рентген технологиясидан фойдаланган ҳолда фронтда рентгенограф бўлиб хизмат қилган. Ушбу тажриба унинг илм-фаннинг амалий қўлланилишига қизиқишини янада кучайтирди.
Урушдан кейин Ирен радиоактивлик бўйича тадқиқотларини давом эттирди ва 1926 йилда турмушга чиққан Фредерик Жолиога турмушга чиқди ва у билан илмий ҳамкорлик қилган. Иккаласи атом ва радиация ҳодисаларининг тузилишини ўрганиб, ядро физикаси бўйича тажрибалар устида ҳамкорлик қила бошладилар. Уларнинг янги ишлари 1934-йилда сунъий радиоактивликни кашф этишга олиб келди. Бор ва алюминий каби барқарор элементларни алфа зарралари билан бомбардимон қилиш орқали улар табиий равишда радиоактив бўлмаган элементларнинг радиоактив изотопларини яратишга муваффақ бўлишди. Ушбу кашфиёт илмий тадқиқотлар ва тиббий қўлланмалар учун жуда катта таъсир кўрсатди, атом тузилишини ўрганиш ва радиация терапияси орқали саратон каби касалликларни даволаш учун янги воситаларни тақдим этди.
Улар сунъий радиоактивликни кашф этганликлари учун 1935-йилда Ирен ва Фредерик кимё бўйича Нобел мукофоти билан тақдирландилар. Ушбу ютуқ ядро физикасида муҳим босқич бўлиб, заррача тезлатгичларини ишлаб чиқиш ва ядро реакцияларини ўрганиш учун эшикни очди. Уларнинг иши, шунингдек, иккинчи Жаҳон уруши даврида атом энергетикаси, шу жумладан ядро реакторларини ривожлантириш учун асос яратди.
Ирен илмий дунёда ўсган, онаси уни илм-фан соҳасига қизиқтирган. Париж университетида физика ва кимё бўйича ўқиганидан сўнг, у радий институтида онасининг ёрдамчиси бўлиб ишлаган. Иреннинг дастлабки фаолияти биринчи Жаҳон уруши сабаб тўхтаган, бу даврда у ярадор аскарларни даволашда ёрдам бериш учун рентген технологиясидан фойдаланган ҳолда фронтда рентгенограф бўлиб хизмат қилган. Ушбу тажриба унинг илм-фаннинг амалий қўлланилишига қизиқишини янада кучайтирди.
Урушдан кейин Ирен радиоактивлик бўйича тадқиқотларини давом эттирди ва 1926 йилда турмушга чиққан Фредерик Жолиога турмушга чиқди ва у билан илмий ҳамкорлик қилган. Иккаласи атом ва радиация ҳодисаларининг тузилишини ўрганиб, ядро физикаси бўйича тажрибалар устида ҳамкорлик қила бошладилар. Уларнинг янги ишлари 1934-йилда сунъий радиоактивликни кашф этишга олиб келди. Бор ва алюминий каби барқарор элементларни алфа зарралари билан бомбардимон қилиш орқали улар табиий равишда радиоактив бўлмаган элементларнинг радиоактив изотопларини яратишга муваффақ бўлишди. Ушбу кашфиёт илмий тадқиқотлар ва тиббий қўлланмалар учун жуда катта таъсир кўрсатди, атом тузилишини ўрганиш ва радиация терапияси орқали саратон каби касалликларни даволаш учун янги воситаларни тақдим этди.
Улар сунъий радиоактивликни кашф этганликлари учун 1935-йилда Ирен ва Фредерик кимё бўйича Нобел мукофоти билан тақдирландилар. Ушбу ютуқ ядро физикасида муҳим босқич бўлиб, заррача тезлатгичларини ишлаб чиқиш ва ядро реакцияларини ўрганиш учун эшикни очди. Уларнинг иши, шунингдек, иккинчи Жаҳон уруши даврида атом энергетикаси, шу жумладан ядро реакторларини ривожлантириш учун асос яратди.