Исо алайҳиссалом туғилганидан кейин олти аср ўтганида, ер юзидаги нур сўнган, бутпарастлик ва залолат бутун ер юзини қамраб олган эди. Шайтон дунёнинг турли жойларини айланиб, ўз ўсимликлари – ботил эътиқодлар ва ширк уруғлари нечоғлик ўсганини кўриб хурсанд бўлаётган эди.
Форсдаги зардуштийлик (оташпарастлик) Ҳинд, Хитой ва Арабистондаги ширк билан бир қаторда туриб, бутпарастликнинг катта фронтига айланган эди. Насронийлик эса худди Ҳинд ва Миср бутпарастлигига ўхшаб қолган эди.
Шу боис, Аллоҳ таоло мусулмон умматига душманлик икки йўналишдан – бутпарастлардан ҳам, китоб аҳлидан ҳам келиши ҳақида огоҳлантирди. Уларни сабр ва тақво билан бу фитналарга қарши тура олишга чорлади:
"Албатта, молларингиз ва жонларингиз билан синаб кўриласиз. Сизга ўзингиздан олдин китоб берилганлар ва мушриклар томонидан кўп озор етказилади. Агар сабр ва тақво қилсангиз, бу катта жасоратдир." (Оли Имрон, 186)

Шайх Муҳаммад Ғаззолий

https://t.me/tuhur