Маълумки, тотал романлар (яъни, улкан ва мураккаб асарлар) киносаноат билан мураккаб муносабатда. Бунинг сабаби фақат ёзувчиларнинг бунга норози бўлишида эмас, балки уларнинг ҳажмидир – Сервантеснинг «Дон Кихот»и ёки Жойснинг «Улисс»ини тўлиқ экранга кўчиришни тасаввур қилиб кўринг-а. Лотин Америкаси адабиёти бу борада омасиз бўлди: Борхес ва Кортасарнинг сеҳрли экстазга тўла услуби экранда узоқ муддат ҳеч қандай муваффақиятга эришмаган. Маркеснинг улкан ҳикоялари эса ҳашамдор нақшиндек – унинг матни авлодлар ҳаётидан тўқилган мураккаб орнамент бўлиб, Колумбиянинг тарихий манзарасини шакллантиради. Ёзувчи яратган Макондо шаҳарчаси Лотин Америкасини жаҳон харитасига киритди, дейишади. Ушбу улкан ва даврлараро асар анъаналар, хурофотлар ва оддий инсон ҳиссиётларини бирлаштирган, яъни содда тарзда қайта ҳикоя қилишнинг иложи бўлмаган ғоялар билан тўлган.

"Ёлғизликнинг юз йили" сериалига тақриз ёздим. Тўлиғини бирор сайтда эълон қиламиз.