#kitobdan_parcha
Bilasanmi, mana shunday shiftga tikilib yotgan paytlaringda xayoling ming koʻchaga kirib chiqadi. Ilgari eʼtibor bermagan narsalaring haddan tashqari qabariq holda koʻz oʻngingda namoyon boʻladi. Bir narsaga sira tushunmayman. Ikki odam bizga oʻxshab bir-birini yaxshi koʻradi, lekin pirovardida bittasi oʻladi.
– Bas qil, – dedim men. Hamma vaqt kimdir birinchi boʻlib oʻladi. Hayotning oʻzi shunaqa. Bizga hali ancha bor.
– Menimcha, faqat.yolgʻiz kishilar oʻlishi kerak. Yoki bir-birini yomon koʻradiganlar. Zinhor sevishganlar emas.
Oʻzimni zoʻrlab jilmaydim.
– Ha, Pat, – dedim qizib ketgan qoʻlini olib. – Bu dunyoni ikkalamiz yaratganimizda, butunlay boshqacha boʻlardi.
– Toʻgʻri, azizim. Bunaqa narsalarga yoʻl qoʻymasdik. Faqat keyin nima boʻlishini bilish qiyin-da. Kelajakda yana nimadir borligiga ishonasanmi?
– Ha. Hayot shunaqa bemaʼni qurilganki, shu yoʻsinda tugashi mumkin emas.
Pat kuldi.
– Ha, bu ham bir dalil. Lekin mana bular ham bemaʼnimi?
U karavoti yonidagi kajavaga solingan atirgullarga ishora qildi.
– Hamma gap shunda-da, – javob berdim unga. – Hayotning ayrim jihatlari goʻzal, umuman olganda esa butunlay bemaʼni. Goʻyo bu olamni hayotning rang-barangligiga mahliyo boʻlgan bir savdoyi yaratib qoʻygan-u, soʻng uni yakson etishdan boʻlak tadbirni oʻylab topolmagan.
– Yana qayta yaratish uchun-da, – dedi Pat.
– Bunda ham maʼni yoʻq, – eʼtiroz bildirdim men. – Shu bilan hayot yaxshi boʻlib qolganida mayli edi.
© “Uch ogʻayni” - Remark
Bilasanmi, mana shunday shiftga tikilib yotgan paytlaringda xayoling ming koʻchaga kirib chiqadi. Ilgari eʼtibor bermagan narsalaring haddan tashqari qabariq holda koʻz oʻngingda namoyon boʻladi. Bir narsaga sira tushunmayman. Ikki odam bizga oʻxshab bir-birini yaxshi koʻradi, lekin pirovardida bittasi oʻladi.
– Bas qil, – dedim men. Hamma vaqt kimdir birinchi boʻlib oʻladi. Hayotning oʻzi shunaqa. Bizga hali ancha bor.
– Menimcha, faqat.yolgʻiz kishilar oʻlishi kerak. Yoki bir-birini yomon koʻradiganlar. Zinhor sevishganlar emas.
Oʻzimni zoʻrlab jilmaydim.
– Ha, Pat, – dedim qizib ketgan qoʻlini olib. – Bu dunyoni ikkalamiz yaratganimizda, butunlay boshqacha boʻlardi.
– Toʻgʻri, azizim. Bunaqa narsalarga yoʻl qoʻymasdik. Faqat keyin nima boʻlishini bilish qiyin-da. Kelajakda yana nimadir borligiga ishonasanmi?
– Ha. Hayot shunaqa bemaʼni qurilganki, shu yoʻsinda tugashi mumkin emas.
Pat kuldi.
– Ha, bu ham bir dalil. Lekin mana bular ham bemaʼnimi?
U karavoti yonidagi kajavaga solingan atirgullarga ishora qildi.
– Hamma gap shunda-da, – javob berdim unga. – Hayotning ayrim jihatlari goʻzal, umuman olganda esa butunlay bemaʼni. Goʻyo bu olamni hayotning rang-barangligiga mahliyo boʻlgan bir savdoyi yaratib qoʻygan-u, soʻng uni yakson etishdan boʻlak tadbirni oʻylab topolmagan.
– Yana qayta yaratish uchun-da, – dedi Pat.
– Bunda ham maʼni yoʻq, – eʼtiroz bildirdim men. – Shu bilan hayot yaxshi boʻlib qolganida mayli edi.
© “Uch ogʻayni” - Remark