Forward from: Minnesotan Peggy
The curious incident of the dog in the night-time
Mark Haddon
Kitobni o'qishni boshlaganimdanoq nimalarnidir sezdim. Nimadir tanish va boshqa o'qigan kitoblarimga o'xshamasdi. Nimadirlar umuman bu kitobga o'zgacha "vibe" berib turardi. Lekin tanish, juda tanish. Boshlang'ich 10 betini o'qib bo'lganimdan keyin, ishonchim komillashishni boshladi. Qanaqa qilib sezmasligim mumkin?! Har kuni shu haqida o'qisam, ba'zi kunlari muk tushib uni o'rgansan, qanaqasiga anglamasligim mumkin eng birinchi sahifalaridanoq. Eng qizig'i, rivojlanish psixologiyasi va intro to autism sinflarimda o'rganib chiqqan tajribalarimizning parchalarini ham kitobda hayotiy holatda tahlil qilinganini o'qib, yana qayta tahlil qildim.
Xullas, asar yumor asosida "high-functioning" autist bola tilidan yozilgan. Autizmning juda ko'p xarakterlari yumor ortiga mahorat bilan yashirilganki, o'quvchi uni qandaydir kasallik deb ham qabul qilmaydi.
Autizm haligacha bizga sirliligacha qolgan. Butun boshli disorderning hali na sababi, na davosi topilgan. U bizning genetikamizga bog'liq bo'lsa ham, unga javob beradigan alohida bitta gen yo'q. Nechadir yoshimizgacha uni anglashmasliklari mumkin, balki ko'pchiligimiz umrimizning oxirigacha hm bilmasdan, og'ir xarakterli hisoblanib yashashimiz mumkin.
Kristoferning onasini bir umr yomon ko'rsam kerak. Faqat o'zini o'ylagani, bolasining autist ekanligini bilib, shuncha yil kuzatib, haligacha unga o'rganib, moslashmaganini tepa sochim tikka bo'ldi.
Ha, autistlar "g'alati" bo'lishi. To'g'ri, ularning xulq-atvori biznikidan tubdan farq qiladi. Ha, ular ko'proq mehr, tushunish, e'tibor, diqqat, ularga moslashish talab qilishadi. Lekin aslida, hammamiz ham shunaqamiz. Hammamizga ham ko'proq mehr kerak. Tushunishlarini xohlaymiz. Bizga moslashishlarini, e'tibor berishlarini istaymiz.
Menimcha, bu yilgi o'qigan eng yaxshi kitoblarimdan bittasi bo'ldi. Qo'limdan qo'ymay yurdim. Tugatgim kelmadi. Autizm bilan tanishtirish uchun light-read kitob sifatida ishlatishni ham o'ylab ko'rish kerak.
@MinnesotanPeggy
Mark Haddon
Kitobni o'qishni boshlaganimdanoq nimalarnidir sezdim. Nimadir tanish va boshqa o'qigan kitoblarimga o'xshamasdi. Nimadirlar umuman bu kitobga o'zgacha "vibe" berib turardi. Lekin tanish, juda tanish. Boshlang'ich 10 betini o'qib bo'lganimdan keyin, ishonchim komillashishni boshladi. Qanaqa qilib sezmasligim mumkin?! Har kuni shu haqida o'qisam, ba'zi kunlari muk tushib uni o'rgansan, qanaqasiga anglamasligim mumkin eng birinchi sahifalaridanoq. Eng qizig'i, rivojlanish psixologiyasi va intro to autism sinflarimda o'rganib chiqqan tajribalarimizning parchalarini ham kitobda hayotiy holatda tahlil qilinganini o'qib, yana qayta tahlil qildim.
Xullas, asar yumor asosida "high-functioning" autist bola tilidan yozilgan. Autizmning juda ko'p xarakterlari yumor ortiga mahorat bilan yashirilganki, o'quvchi uni qandaydir kasallik deb ham qabul qilmaydi.
Autizm haligacha bizga sirliligacha qolgan. Butun boshli disorderning hali na sababi, na davosi topilgan. U bizning genetikamizga bog'liq bo'lsa ham, unga javob beradigan alohida bitta gen yo'q. Nechadir yoshimizgacha uni anglashmasliklari mumkin, balki ko'pchiligimiz umrimizning oxirigacha hm bilmasdan, og'ir xarakterli hisoblanib yashashimiz mumkin.
Kristoferning onasini bir umr yomon ko'rsam kerak. Faqat o'zini o'ylagani, bolasining autist ekanligini bilib, shuncha yil kuzatib, haligacha unga o'rganib, moslashmaganini tepa sochim tikka bo'ldi.
Ha, autistlar "g'alati" bo'lishi. To'g'ri, ularning xulq-atvori biznikidan tubdan farq qiladi. Ha, ular ko'proq mehr, tushunish, e'tibor, diqqat, ularga moslashish talab qilishadi. Lekin aslida, hammamiz ham shunaqamiz. Hammamizga ham ko'proq mehr kerak. Tushunishlarini xohlaymiz. Bizga moslashishlarini, e'tibor berishlarini istaymiz.
Menimcha, bu yilgi o'qigan eng yaxshi kitoblarimdan bittasi bo'ldi. Qo'limdan qo'ymay yurdim. Tugatgim kelmadi. Autizm bilan tanishtirish uchun light-read kitob sifatida ishlatishni ham o'ylab ko'rish kerak.
@MinnesotanPeggy