“Faqat o‘z yurtingiz va xalqingizni sevish bilan cheklanib qolmang, balki butun insoniyatni sevishni o‘rganing.” – Abdu’l-Baho.

Biz yashayotgan dunyo ko‘pincha bizni guruhlarga ajratadi: millat, din, madaniyat bo‘yicha. Bu farqlar go‘yoki yengib bo‘lmasdek tuyuladi, lekin unutmang, biz hammamiz yagona butun bir borliqning bir qismlarimiz.

Albert Eynshteyn bir marta shunday degan edi:
“Insoniyat omon qolishni istasa, yangi tafakkur shaklini yaratishi kerak.”

U shuningdek, milliy yoki boshqa belgilar bo‘yicha bo‘linish rivojlanishga olib kelmasligini, aksincha, uni to‘xtatishini ta’kidlagan. Yagonalik – bu o‘z ildizlaridan voz kechish emas, balki boshqalarning ildizlariga hurmat ko‘rsatishni o‘rganishdir.

Yomon xalq degan narsa yo‘q. Har bir xalqda o‘z qahramonlari va xatolarga yo‘l qo‘yganlari, donishmandlari va adashganlari bor. Bir millatning rahbarlari qilgan harakatlar asosida butun millatni hukm qilish – inson qalbining boyligini ko‘rish imkoniyatidan mahrum bo‘lishdir.

Bizning sayyoramiz nizolar va nafrat uchun juda kichik. Buning o‘rniga har bir insonda do‘stni, har bir millatda hamkorni, har bir dinda esa donishmandlik manbasini qidiring.

Dunyomiz qanday bo‘lishiga biz javobgarmiz.
Va bu javobgarlik oddiy qadamlardan boshlansin: hurmat, ochiqlik va butun insoniyatga bo‘lgan muhabbatdan.