"Одамларнинг бошини рақамлар билан тўлдириб ташланг,то безиб кетгунларича уларни осон хазм қилинувчи,бегуноҳ фактлар билан тўлдиринг.Буни хеч қандай аҳамияти йўқ, лекин уларга ўзларини жуда билимли ҳис қилиш имконини беринг. Улар ҳатто фикрлаётгандай ва олдинга интилгандай туюлади, гарчи аслида жойида тўхтаб турган бўлса ҳам. Одамлар бахтиёр бўлишади, чунки уларнинг бошлари фактлар билан тўлган, ва бу фактлар ўзгармас нарсадир. Лекин уларга фалсафа ёки социология каби "силиқ" нодир мавзуларни берманг. Худо сақласин, агар улар хулоса қилишни ёки умумлаштиришни бошлашса нима бўлади .

— Имкон қадар уларга кўпроқ спорт, ўйинлар, кўнгилочар нарсаларни беринг —хар қандай одам ҳар доим анашу гуруҳда бўлсин, шунда унга фикрлашга ҳожат қолмайди. Яна ва яна янги спорт турларини ташкил қилинг, спортни гиперташкил қилинг! Расмли китоблар кўпроқ бўлсин. Фильмлар кўпроқ бўлсин. Аммо ақл учун озуқа борган сари камайиб борсин. Натижада, қониқмаслик пайдо бўлади. Бирор беқарорлик. Йўллар одамларга тўлиб кетади, ҳамма қаергадир шошади, қайси томонга боришининг фарқи йўқ. Ёқилғи изласин қочоқлар. Шаҳарлар туристлар лагерига айланади, одамлар — ўзбошимча кўчманчиларга, улар тоғ шамоллари ёки денгиз соҳилларидаги тўлқинлар каби хаотик тарзда то у ёққа, то бу ёққа тортилган ҳолда ҳаракатланади. Бугун у шу хонада тунар, кеча сиз, ундан аввал эса мен тунаганимидай .

Одамлар бирин-кетин сокин юввош ҳайвонларга айланади, кейин улар ўзгаларнинг хоҳишини оғишмай бажаради..."

© Рэй Брэдбери «Фаренгейт бўйича 451° даража» 1953 йил.

📸 Сурат муаллифи: MDCarchives. CC BY-SA