Davronbek Isokjonov

Muvaffaqiyatning oltin qoidasi

Co-workingda bir yaxshi inson bilan tanishib qoldim, Rossiyadan oʻtgan yili qaytgan ekan. Yandexda analitik boʻlib ishlagan va hozirda oʻzini 2 ta shaxsiy biznesi bor.

Eng qizigʻi yoshi endi 23 da (men 21 yoshman deyarli). Ruslan aka bilan (ismi Ruslan edi) ularning muvaffaqiyati haqida gaplashib qoldik. Shunda ikkalamiz ham toʻxtalgan asosiy omil bu masʼuliyat boʻldi.

Oʻzbekistonda koʻpchilik ota onasiga qarab qoladi, bunga albatta ota onalarni oʻzlari sababchi. Natijada farzand mustaqil hayotni koʻrmaydi va toʻla qonli masʼuliyatni his qilmaydi.

Puli tugasa ota yuboradi, noni tugasa ona yuboradi. Lekin men koʻrgan asosiy muvaffaqiyatli yoshlar boshidanoq oʻzini-oʻzi taʼminlashi kerak boʻlgan. Ovqatlanish, kiyinish, yashash hammasiga oʻzi pul topishi va qiynalishi kerak boʻlgan.

Agar ular harakat qilishmasa yoki och qolishardi yoki koʻchada qolishardi. Shuning ortidan shaxsiy masʼuliyat ortib ketadi va bu insonni birdan oʻstirib yuboradi.

Men har doim takrorlab kelganman "Hamma qaror oʻzingniki boʻlsin, hech nimani hech kim senga belgilab bergani uchun qabul qilma. Qarorlaringni yaxshisi uchun ham yomoni uchun ham oʻzing javobgar boʻl"

@isokjonov

2025-yil boshqacha taʼsir qildi shekilli, birdan oʻzgarish boʻldi

Oldinlari birorta animeni qidirib koʻrish uyoqda tursin oxirigacha ham koʻrmaganman, deyarli qiziqish boʻlmasdi.

Yangi yildan esa 2 ta animeni 1-sezonini koʻrib tugatib mangasini ham sotib olmoqchiman. Anime olami bunchalik qiziqarli ekanligini oldinroq bilganimda edi.

Animelar va komikslar ijodiy fikrlashga toʻgʻridan-toʻgʻri taʼsir qiladi va erkin fikrlilikni shakllantiradi. Sizda har doim "shunday qilsa ham boʻlar ekan-da?" degan fikr uygʻonadi. Bu esa miyangizdagi toʻsiqlarni buzib tashlash uchun eng zoʻr qurol.

Siz ham anime koʻrasizmi?

Nimanidir boshlashga qiynalgan paytingizda kim bilandir rejalar haqida gaplashish ko'pincha foyda beradi

Nimalar qilishim kerakligini bilaman lekin ishlarimni qanday boshlashga ikkilanib turgan paytimda ko'pincha ChatGPT bilan gaplashaman.

Rejalarim haqida aytaman va undan yanada tizimlashtirish bo'yicha tavsiyalar olaman, aksariyat holda u aytganlarini qilmayman lekin u menga yo'nalish beradi.

Oldinlari bu vazifa odamlar bajargan, hozir esa gaplashish kerak bo'lsa sun'iy intelektga murojat qilyapman. Odamlar hayotimizdan shunday qilib chiqib ketishadi.

@isokjonov

Yaqinda bir kitobni oʻqishni boshladim ("Bir kun" romanini oʻqib tugatdim), kitob nomi "Farengeyt boʻyicha 451°"

Kitob disutopik boʻlib odamlarni texnalogiyalarga berilib ketishi, hukumat insonlarni erkin fikrdan toʻsish va bajaruvchiga aylantirish uchun ilm beruvchi, oʻylanishga majbur qiluvchi manbalarni yoʻq qilish bilan shugʻillanadi.

Xususan kitoblarga egalik qilish va ularni oʻqish jinoyat darajasida taqib qilinadi.

Kitob 1950-yillarda yozilgan boʻlsa ham hali ham oʻz dolzarbligini yoʻqotmagan, qaytanga yozilgan xavflarni endi sekin asta hayotimizda koʻrib bormoqdamiz.

Odamlarni ekranlar orqali manqurtlashtirish tanqid ostiga olingan kitob endi-endi televizorga oʻrganib borayotgan odamlar davrida yozilgandi, hozir esa biz chinakam ekranlar davrida yashayapmiz.

Bu postni eng qiziqarli va meni hayron qoldirgan qismi haqida boshqa postda yozaman.

@isokjonov

"Bunday oʻlim topish mumkin emas" dedim va oʻqishni davom ettirdim

40 yoshga yaqinlashib qolgan va endigina oilaviy hayot boshlagan Emmaning shunchaki yomgʻirli va ozroq nohush boshlangan kunda yiqilib tushub dunyodan koʻz yumishi, men oʻzimga "yoʻq Emma bunday oʻlim topishi mumkin emas, hech boʻlmasa shu hodisadan keyin ozroq kasal boʻlib yotsin va Deks bilan oʻzlari xohlagandek kvartirani sotib olib orasidagi kelishmovchilikni hal qilib keyin oʻlsin" dedim va kitobni shu joyida oʻqishni toʻxtatdim.

Lekin baribir Emma shu joyda, juda oddiy holatda dunyodan koʻz yumdi. Oʻlimi oldidan u ikki narsani koʻrdi, yoshligini va uni uy koʻrish uchun belgilangan joyda kutib turgan Deksterni.

Hayotda ham hammasi toʻsatdan tugab qolishi mumkin, oʻlim oldidan bir nimalarni oʻylaymiz, huddi mendek bu lahza sal keyinroq boʻlishini xohlaymiz, lekin afsuski u vaqt kelganida bunday boʻlmaydi.

Kimgadir nimanidir aytishni kechiktirmaslik kerak, umuman nimadir qilishni kechiktirmaslik kerak.

@isokjonov

U hayotidagi muhim sanalarni belgilab borardi; ... Oʻzining tugʻilgan kuni, hayotiga ozmi-koʻp aloqador boshqa voqealar. Kunlarning birida u koʻzgudagi goʻzal aksiga qarab, hammadan ham muhimroq bir kun borligini oʻylab qoldi: oʻzining oʻlim kuni, butun jozibasi gʻoyib boʻladigan kun. Bu kun yildagi boshqa kunlar orasida yashirinib yotar, u har yili yashab oʻtayotgan bu sana oʻzini oshkor qilmasdi. Ammo uning borligiga hech shubha yoʻq. Qachon kelar ekan u kun?

- Tomas Hardi "DʼErbervillar oilasidan Tess"

@isokjonov

2 kun avval 24 soatdan ortiq uxlamadim, keyingi kun esa 12 soatdan koʻp uxladim. 1 kun oʻtib, yaʼni bugun yana uxlamadim, nima uchun oʻzimni buncha qiynashim kerak?

Masʼuliyat va natijaga boʻlgan chanqoqlik meni doim tonusda ushlab turadi. Deyarli hech qachon jarayondan maza qilolmayman, oxirgi natija esa men uchun haqiqiy motivatsiya.

Sizni nima oldinga undashini aniqlab olib, doim shunga harakat qiling. Qolgani oʻz-oʻzidan amalga oshayotganini kuzataveramiz. Lekin natija kafolatlanmagan.

@isokjonov

Noyabr oyida ishlarim biroz orqaga ketishni boshlagandi, bir oy davomida muammo nimadaligini tushunmadim

Ertalab turayotgan paytim aniq ishim borligi uchun turaman, bugun YouTube video koʻrib yotaman deb uygʻonmayman albatta. Lekin yuvinib, choy ichgandan keyin nima qilishni bilmay qolaman. Qiziq joyi shundaki aniq bilama ishim borligini, lekin qanaqa ishligini bilmayman.

Kuni bilan nimadirlar qilaman va kun oxirida hech nima qilmaganim uchun oʻzimni ayblayman. Bu oʻylanishlar meni yanada qattiq dangasalikka tortardi.

Muammo nimadaligi haqida chuqur oʻylab koʻrganimda esa rejalashtirishdan chiqib ketganimni tushundim. Chunki rejalashtirmaganimni oʻzi meni qattiq stressga solardi.

Shunday keyin har kuni nima qilganim haqida kundalik tutishni boshladim. Miyamdagi koʻp oʻylovlar haqida yozish payti yaxshigina bosh qotirganim uchun, hammasi iziga tushishni boshlayapti.

Hayotingizni rejalashtiring va imkon boʻlsa kundalik tuting. Kun va hissiy kechinmalar haqida oʻzingiz bilan gaplashing. Oʻzimga yordam bergani uchun tavsiya qildim.

Keyin natijasi haqida lozim topsangiz komentariyalarda gaplashamiz.

@isokjonov

Tajriba beradigan hissiyotni boshqa hech narsa berolmas ekan

10 yoshimda ham 20 yoshimda ham har doim nimadir qilgim keladi. Bu koʻchada senga yoqmagan odamni maza qilib urishdan tortib kimgadir qaysidir gapni aytishgacha.

Lekin ha, doim ham bular amalga oshmaydi. Koʻpincha taqdir yoki imkoni boʻlmadi deb ketiladi ammo oʻylab qaralsa buni hammasi jurʼatsizligimizdan boʻlishi mumkin.

Men jurʼat qilib kimnidir uring demoqchimasman, lekin boshqa koʻp ishlarni ham mana shunday qilib tark etib ketamiz. Kimgadir aytolmay yurgan gaplarimizni aytmasdan oʻtib ketamiz.

Kimgadir, misol uchun ota-onaga yaxshi koʻrishingni aytolmaysan va bir kun kelib ular yoʻq boʻlganida afsus qilishdan uyogʻiga oʻta olmaysan.

Aslida dunyo shunisi bilan qiziqroqdek, agar hammasi oson boʻlganida qiziqarli boʻlmasdi. Har bir gapirgan gapimiz uchun javob berishimiz kerak, shuning uchun ham gapirishdan yoki nimadir qilishdan doim qoʻrqamiz.

Mana shu javobgarlik bizni koʻp yomon ishlardan toʻsib turadi, bir vaqtni oʻzida esa yaxshilaridan ham toʻsib qoʻyadi.

Murakkablik shu yerda, inson javobgarlik his qilishi kerak va bu orqali oʻzini yomonliklardan tiyadi, lekin mana shu javobgarlik hissi ortib ketganidan oʻzi xohlagan baʼzi narsalardan ham tiyiladi. Bu uni baxtli qilmaydi, ha tinch qilishi mumkin lekin vaqt oʻtib qilmagani uchun afsuslanish ham bor.

Balki biz hech qachon eng toʻgʻri yoʻlni topolmasmiz, balki doimo hammasini vaqtincha qoʻlga kiritarmiz. Bugun baxtli ertaga esa baxt ketadi, yoki bugun baxtsiz ertaga esa u keladi.

Murakkablikni tushinib yetgan inson uchun yashash osonroq boʻlsa kerak. Hammasini qabul qila olasan va qarorlaringni hech qachon aniq toʻgʻri boʻlmasligini tushunasan.

@isokjonov

Gap sen qancha uxlashingda emas,
uygʻonganingdan keyin nima qilishni xohlashingda

Hayotda siz boʻysinib yashaydigan qoidalar, odamlar, yaqinlar siz uchun nima qilish kerakligini belgilab berishlari kerak emas, mayli qoidalar asosida yashang lekin hammasi siz xohlagandek boʻlsin.

Hayotingiz davomida juda koʻpchilik sizga bosim oʻtkizishga harakat qiladi, yaxshilik yoki yomonlik yoʻlida farqi yoʻq. Kimnidir gaplariga quloq solish ham qoidangiz boʻlsin, balki boʻysinmaslik ham. Lekin ikki yoʻl ham oʻzingiz xohlagan joyga olib borsin.

Kelajakda nimagadir koʻnikib ketarman deb yashamang, oʻzingiz xohlagan kelajakka boring. Siz xohlagan kelajak yomon boʻlib chiqsa unda unga koʻniking. Muhimi siz oʻz manzilingizdasiz.

Koʻp qaytaraman magʻlubiyat ham gʻalaba ham sizniki boʻlsin, hammasiga oʻzingiz javob bering. Marra yomon boʻlsa hech kim sizga "men aytgandimku" deyishiga yoʻl qoʻymang yoki marra yaxshi boʻlsa "men senga ishongandim" kabi hamdardlarga ham muhtoj boʻlmang.

Shunchaki kelajak doim 50/50 ekanligini unutmang. Kimgadir quloq solsangiz ham yomon va yaxshi boʻlishi mumkin, quloq solmasangiz ham shunday. Muhimi hamma qarorlar sizniki va marra ham sizniki boʻlishi.

@isokjonov

8-sinfligimdan boshlab inson va psixologiyasi haqida juda koʻp oʻrgandim (hali ham)

Bilasizmi koʻp bilish odamni ancha emotsiyasiz qilib qoʻyadi, ayniqsa miya va hissiyotlar qanday ishlashini bilish har bir hodisani shunchaki tahlil qilishga aylanib qoladi.

Siz kimnidir sogʻinasiz yoki gaplashgingiz keladi, hattoki koʻchada kimnidir dunyodan koʻz yumganini eshitasiz va shunchaki uni tahlil qilasiz.

Oldingizda kimdir qiynaladi, yigʻlashi mumkin, lekin unga hamdard boʻlishni oʻrniga "bu seni miyangdagi reaksiya holos, garmonlar ajralib chiqqanida.." kabi har-xil keraksiz ilmdan uyogʻiga oʻtmaysan.

Oʻrganganim esa ilm insondagi emotsionallikni yoʻqotadi, hissiyotlarni toʻsadi bu esa koʻpincha zararga aylanadi, albatta koʻpincha munosabatlarda bu seziladi.

Inson emotsiyalarini boshqarishi uchun miyaning prefrontal korteksining faoliyati muhim. Aynan koʻp oʻrganuvchilarda bu qism juda faol ishlaydi. Bu degani hammasini aniq koʻrishni xohlashadi.

Shuning uchun ham aniq fanlar olimlari orasida ateizm ya'ni Xudoga ishonmaslik koʻp uchraydi.

Lekin psixologik bilimlar kuchli iymon ustida qurilsa bu haqiqiy ilm va insoniylikni shakllantiradi. Ana shunday insonlardan kuchli psixologlar chiqadi.

Ha hammasi murakkab, lekin juda qiziq.

@isokjonov

Ilm olyapman deb oʻzimni koʻp aldar ekanman

Media sohasida ishlaganim uchun menga video olish, kadrlar joylashtirish va ssenariy yozish juda qiziq. Oʻzim ham ssenariy yozish bilan professional shugʻullanib daromad topaman. Shu bilan birga kino va seriallar koʻrishni ham juda qattiq yaxshi koʻraman.

Albatta kino koʻrish menga kerakli boʻlgan koʻnikmalarni rivojlantirishimga yordam berishi mumkin lekin koʻpincha men ssenariy yozishni rivojlantiraman deb shunchaki dangasalik qilib ham kino koʻrib oʻtirar ekanman.

Eng muhimi muammo anglab yetildi, endi uning ustida ishlash kerak. Koʻpchiligimiz, balki siz ham muammo nimada ekanligini hali tushunmagan boʻlishingiz mumkin, yaxshisi oʻzingiz nima xohlashingiz haqida koʻproq oʻylang.

@isokjonov

Onam bilan boʻlgan suhbat

- Davronbek bir bola maktabda ustozlari urishgani uchun oʻzini osib qoʻyibdi
- Hamma ayb ota-onasida
- Nimaga ota-onasida, oʻzi qildiku bu ishni
- Agar ota-onasi yoshligidan toʻgʻri ilm berganida va suiqasdning jazosi qanchalik ogʻirligini tushuntirganda bu bola hech qachon bunaqa qilmasdi.

Men koʻpincha aybni ota-onadan qidiraman, chunki bolaning fikrlar asosini mana shu ikki inson beradi.

Afsuski ota-ona tarbiyasi yoki farzandga nisbatan qiladigan ishi doim ham yaxshi emas. Eng yomoni esa koʻp ota-onalar farzandimga toʻgʻri qilyapman deb qanchalik xatoga yoʻl qoʻyishayotganini tushunishmaydi.

Bu haqida hali koʻp yozaman. Oʻzim ota boʻlganimda ham ishlatish va oʻqib koʻrishim uchun ham bu mavzu haqida juda koʻp oʻrganganman va oʻrganyapman.

@isokjonov

Hayotda g'alaba qozonmoqchimisan?

Muvaffaqiyatsizlikni sevgin, chunki ko'p odamlar undan qo'rqadi.

@isokjonov

Muvaffaqiyatga qachon erishiladi?

Muvaffaqiyatni ko'pincha pul bilan hisoblashlarini hisobga olib keling shu tarafdan ko'rib chiqamiz.

Dunyodagi katta qismdagi odamlarda pul topishning yuqori cho'qqisi 40-45 yoshga to'g'ri keladi, undan keyin bu boylik o'z turg'unligini saqlashi yoki kamayishi ehtimoli katta.

Shunday ekan hali 30 ga kirmasdan turib menda hali hech nima yo'q deyishlik biroz g'alati bo'ladi. Men kabi Z avlodning eng asosiy kamchiliklaridan biri bu hammasiga birdan erishishga bo'lgan istak.

Natijada ko'p stress evaziga kasalliklar tez rivojlanadi va qarish jarayoni tezlashadi. Shunchaki hammasini o'z holiga qo'yib berib, yaxshi bo'lishi uchun harakatni davom ettirish kerak.

@isokjonov

Hech kim kimnidir o'ldirib uning boyligiga erishish xohushidan holi emas. Insonlar ojiz va agar ularga ko'rinmas bo'lish imkoniyatini bersang, ular bundan albatta foydalanishadi.

- Platon

@Isokjonov

Qo'rquv haqida o'rganyapman. Izlanishlar natijasini yaqinda kattagina post qilib yozaman.

Maqsad sizga faktlarga va ilm fanga asoslangan ma'lumotlarni taqdim qilish.