#orzularim
Йиғлаётган орзуларим
(9-қисм)
"Ассалому алайкум, устоз.
Ҳа, Шоҳжаҳон ака келиб кетганини билган ота-онам мени яраштириш ҳаракатига тушиб қолди. Аммо хомиладорлик таъсирими ўша уйга боришни, эримни кўришимни истамасдим.
—Аёл киши нималарни кечирмайди, болам?! —деди ойим.
—Эркакчиликда бўлиб туради, —деди дадам.
—Опа, энди фарзандингиз отасиз улғаядими? —деди укам.
Менга эса энди фарқи йўқ эди. Кўнглим бўм-бўш. Ичимда қандайдир бўшлиқ пайдо бўлган-у уни қандай тўлдиришни билмасдим. Руҳий ҳаловат истаётган, аммо, уни қаердан топишни билмасдим.
Ёз иссиқ келди. Ой куним яқинлашгани учунми кондиционер тагидан чиқмайман. Бир куни қайнонам келди. Якшанба бўлгани учун ойим ҳам уйда эдилар. Индамай дастурхон ёздик.
—Саъдия, уйга қайтинг, анави алвасти ўғлимни Россияга чақиряпди. Сиз қайтсангиз, неварам уйимизда туғилса, кетмас деб ўйлайман. Биз ҳам қариб қолдик...
—Ия, —негадир сакраб туриб кетдим.
—Яна мен керак бўлиб қолдимми? Ўғлингиз сиздан бесўроқ уйланиб олганда ҳам мени чора сифатида қўллагандингиз, бунинг эвазига нима олдим. Мен-ку кўндим, сиз нима шароит қилиб бердингиз менга. Бир аёл бўлиб, бир она бўлиб ёнимда турдингизми? Бировнинг боласини алдаб худобехабар ўғлингизга олиб беришга нима ҳақингиз бор эди.
Яна мен керак бўлдимми?
Сиз ҳалиям туққан ўғлингизни билмас экансиз. У, барибир, ўшанисининг олдига кетади. Тарбиянгиз бошида нотўғри бўлган. Энди у сираям ўзбекка айланмайди. Автоматга ўхшаб тўхтовсиз гапирар эканман
қайнонам шу жойида чидаб тутолмади.
—Олдин қорнингиздагини эсон-омон туғиб олинг-да кейин тарбия ҳақида гапиринг, хўпми. Кетса, отамдан нари, менинг унақа ўғлим йўқ! Сиз учун дарвозамни бутунлай ёпдим! Кўзлари совуқ ялтиллаганча заҳарли нигоҳларини ўқдек қадаб уйдан чиқиб кетди у.
Мени яна қалтироқ тута бошлаганди. Шифохонага ётдим. Узоқ даволандим. Отам бечора бошимни силаб ўтирар экан
—Қизим, қани энди мўъжиза юз берса, мендан қизингни ҳаёти аввалги ҳолига қайтади, деса-ю вақтни ортга суриб берса, эвазига жонимни сўраса, ҳеч иккиланмай рози бўлардим. Сани бундай кўргунча ўлганим яхши, болам.
Кўзларимдан ёш қуйилиб кела бошлади. Тескари қараб, бошимни кўрпага буркаб олдим...
Ёзнинг ўртасида қиз фарзандлик бўлдим. Аммо уни кўргим келмас, қўлимга олишни ҳам истамасдим.
Онам бечора ўзим қолиб, боламга ҳам оналик қилди.
Қўлимга қизимни бериб
—Қара, бунинг ширинлигини, кел, битта бағрингга босгин десалар, юзимни буриб олардим.
—Олиб кетинг, кўрсатманг, кўргим келмаяпти, —деб бақирардим.
Менинг бу ҳолатим онамга эски гуноҳларини эслатиб юборишини билмаганман. Ҳозир ўйласам, ўша ҳолатга тушишимга ҳам онам ўзини айблаган.
Қизимнинг чилласи чиққач, ота-онам мени даволатмоқчи бўлдилар. Номи хунук шифохона остонасига етганда дарвозадан кирмай додлаб қочиб келдим.
Бечора чора истар деганларидек отам бечора пулини чангаллаб, менга табиб ахтарар эдилар.
Ёз ўтиб, куз келди. Бу орада Шоҳжаҳон қонуний ажрашиб, кўз очиб кўрганининг олдига учиб кетди. Аслида, уни ҳеч қачон севмаганман. Оила шу экан деб ўйлаганман, устоз. Унда ҳам менга нисбатан илиқликни ҳис этмаганман. Ўшанда мен шунчаки ҳаётимдан, ўзимга берилган қисматдан норози эдим холос. Онам шифокор бўлгани учун бу ҳолатим бундан ҳам баттар ҳасталикларни чақириб олиши мумкинлигидан қўрқаётган эди.
Уйимиз руслар яшайдиган ҳудудда бўлгани учунми домимиз тагида совуқ ўлкалардан келган дарахтлар кўп.
Деразадан қараб ўтирар экмнман, негадир кўчага чиққим, ҳазон тўкилган япроқларни бир-бир босиб юргим келди. Ойим хурсанд бўлиб кетдилар. Қўлларида бола учун тайёрланган суюққина бўтқани сўрғичининг учини тепага қилиб чайқатар эканлар
—Эгнингга кийиб ол,-дедилар. Совуқ тушиб қолди.
Дарахтлар оралаб юрган бўлдим. Бақатеракка суяниб турар эканман, сал наридаги ҳарракда ўтирган она-болага кўзим тушди. Қиз янги келинчак бўлса керак. Кийимидан тахмин қилдим. У йиғлаб-йиғлаб гапирар, онасининг ранги оқариб кетган, назаримда қадди ҳам букилиб қолгандек эди.
(давоми👇👇)
Феруза Салходжаева
@ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21
Йиғлаётган орзуларим
(9-қисм)
"Ассалому алайкум, устоз.
Ҳа, Шоҳжаҳон ака келиб кетганини билган ота-онам мени яраштириш ҳаракатига тушиб қолди. Аммо хомиладорлик таъсирими ўша уйга боришни, эримни кўришимни истамасдим.
—Аёл киши нималарни кечирмайди, болам?! —деди ойим.
—Эркакчиликда бўлиб туради, —деди дадам.
—Опа, энди фарзандингиз отасиз улғаядими? —деди укам.
Менга эса энди фарқи йўқ эди. Кўнглим бўм-бўш. Ичимда қандайдир бўшлиқ пайдо бўлган-у уни қандай тўлдиришни билмасдим. Руҳий ҳаловат истаётган, аммо, уни қаердан топишни билмасдим.
Ёз иссиқ келди. Ой куним яқинлашгани учунми кондиционер тагидан чиқмайман. Бир куни қайнонам келди. Якшанба бўлгани учун ойим ҳам уйда эдилар. Индамай дастурхон ёздик.
—Саъдия, уйга қайтинг, анави алвасти ўғлимни Россияга чақиряпди. Сиз қайтсангиз, неварам уйимизда туғилса, кетмас деб ўйлайман. Биз ҳам қариб қолдик...
—Ия, —негадир сакраб туриб кетдим.
—Яна мен керак бўлиб қолдимми? Ўғлингиз сиздан бесўроқ уйланиб олганда ҳам мени чора сифатида қўллагандингиз, бунинг эвазига нима олдим. Мен-ку кўндим, сиз нима шароит қилиб бердингиз менга. Бир аёл бўлиб, бир она бўлиб ёнимда турдингизми? Бировнинг боласини алдаб худобехабар ўғлингизга олиб беришга нима ҳақингиз бор эди.
Яна мен керак бўлдимми?
Сиз ҳалиям туққан ўғлингизни билмас экансиз. У, барибир, ўшанисининг олдига кетади. Тарбиянгиз бошида нотўғри бўлган. Энди у сираям ўзбекка айланмайди. Автоматга ўхшаб тўхтовсиз гапирар эканман
қайнонам шу жойида чидаб тутолмади.
—Олдин қорнингиздагини эсон-омон туғиб олинг-да кейин тарбия ҳақида гапиринг, хўпми. Кетса, отамдан нари, менинг унақа ўғлим йўқ! Сиз учун дарвозамни бутунлай ёпдим! Кўзлари совуқ ялтиллаганча заҳарли нигоҳларини ўқдек қадаб уйдан чиқиб кетди у.
Мени яна қалтироқ тута бошлаганди. Шифохонага ётдим. Узоқ даволандим. Отам бечора бошимни силаб ўтирар экан
—Қизим, қани энди мўъжиза юз берса, мендан қизингни ҳаёти аввалги ҳолига қайтади, деса-ю вақтни ортга суриб берса, эвазига жонимни сўраса, ҳеч иккиланмай рози бўлардим. Сани бундай кўргунча ўлганим яхши, болам.
Кўзларимдан ёш қуйилиб кела бошлади. Тескари қараб, бошимни кўрпага буркаб олдим...
Ёзнинг ўртасида қиз фарзандлик бўлдим. Аммо уни кўргим келмас, қўлимга олишни ҳам истамасдим.
Онам бечора ўзим қолиб, боламга ҳам оналик қилди.
Қўлимга қизимни бериб
—Қара, бунинг ширинлигини, кел, битта бағрингга босгин десалар, юзимни буриб олардим.
—Олиб кетинг, кўрсатманг, кўргим келмаяпти, —деб бақирардим.
Менинг бу ҳолатим онамга эски гуноҳларини эслатиб юборишини билмаганман. Ҳозир ўйласам, ўша ҳолатга тушишимга ҳам онам ўзини айблаган.
Қизимнинг чилласи чиққач, ота-онам мени даволатмоқчи бўлдилар. Номи хунук шифохона остонасига етганда дарвозадан кирмай додлаб қочиб келдим.
Бечора чора истар деганларидек отам бечора пулини чангаллаб, менга табиб ахтарар эдилар.
Ёз ўтиб, куз келди. Бу орада Шоҳжаҳон қонуний ажрашиб, кўз очиб кўрганининг олдига учиб кетди. Аслида, уни ҳеч қачон севмаганман. Оила шу экан деб ўйлаганман, устоз. Унда ҳам менга нисбатан илиқликни ҳис этмаганман. Ўшанда мен шунчаки ҳаётимдан, ўзимга берилган қисматдан норози эдим холос. Онам шифокор бўлгани учун бу ҳолатим бундан ҳам баттар ҳасталикларни чақириб олиши мумкинлигидан қўрқаётган эди.
Уйимиз руслар яшайдиган ҳудудда бўлгани учунми домимиз тагида совуқ ўлкалардан келган дарахтлар кўп.
Деразадан қараб ўтирар экмнман, негадир кўчага чиққим, ҳазон тўкилган япроқларни бир-бир босиб юргим келди. Ойим хурсанд бўлиб кетдилар. Қўлларида бола учун тайёрланган суюққина бўтқани сўрғичининг учини тепага қилиб чайқатар эканлар
—Эгнингга кийиб ол,-дедилар. Совуқ тушиб қолди.
Дарахтлар оралаб юрган бўлдим. Бақатеракка суяниб турар эканман, сал наридаги ҳарракда ўтирган она-болага кўзим тушди. Қиз янги келинчак бўлса керак. Кийимидан тахмин қилдим. У йиғлаб-йиғлаб гапирар, онасининг ранги оқариб кетган, назаримда қадди ҳам букилиб қолгандек эди.
(давоми👇👇)
Феруза Салходжаева
@ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21