#orzularim
Йиғлаётган орзуларим
7-қисм
Ойим бошини кўтарди, аммо менга қарамай гап бошладилар.
— Ўшанда туғруқхонада болалар шифокори бўлиб ишлардим. Ишим янги туғилган чақалоқларга қараш. Ёшман. Дадангни ишлари ҳам ҳозиргидек гуркираб кетмаган, бутун мамлакат ўтиш даврини бошидан кечираётган палла эди. Иккита шифокор навбатма навбат ишлаймиз. Шеригим ёши катта аёл. Ўзбеклар болажон халқ. Ўшанда ҳузуримизга бир аёл келди. Фарзандини дунёга келтираётганида ҳам бошида турдим. Чақалоқ соппа-соғ туғилди. Ҳужжатларни тўлдираётиб аёлнинг ёлғизлигини билдим. Навбатчиликни топшираётган пайтим шеригим бир гап айтиб қолди.
— Гулнора, битта чақалоқ керак. Хайрон бўлдии. Тўғриси тушунмадим. Кейин у мен билан гаплашиб олиш учун ташқарига чиқди.
—Ҳозир ҳаммасини тушунтираман. Ўтган куни навбатчилигимда бир бойваччанинг хотини туғди. Бола ногирон, кўриниб турибди. Ўзига айтсам, биламан, деди. Катта фарзанди ҳам шунақа туғилган экан. Хуллас, бугун кўзи ёриган аёлнинг ҳеч кими йўқ экан, болаларни алмаштириш керак..
Афтидан шеригим Кибриё опа аввал ҳам шунақа ишлар қилиб юрган, бўлмаса, бу даражада ишонч билан гапирмасди. Кўзларига қарадим. Қўрқинчли эди бу ялтиллаб турган кўзлар. Дарров ерга қарадим.
—Унақа қилолмайман, опа.
—Ҳаммаси келишилган. Сизнинг насибангиз ҳам ажратилган.
— Қўйинг, опа, мени аралаштирманг, илтимос!
Кибриё опа тутган жойини кесадиганлардан эди.
—Майли, деди у менга, ҳаммасини уддалайман, аммо у аёл болани тан олмаса, индамай туриб берсангиз бўлди.
Бу сирни айтиш, ҳозир уни сенга сўзлаб бериш қанчалик азоб эканлигини биласанми қизим?
Болалар шу куниёқ алмаштириб қўйилди. Мен ўша пулни олдим. Ҳа, яхшигина миқдордаги пул эди у. Шифокорлар, ўқитувчилар пўчоқ пулга ишлаган ўша даврдп бу пулга бир хоналик квартира сотиб олиш мумкин эди. У пайтларда чақалоқлар оналар қўлига дарҳол берилмас, ҳамширалар парвариш қиларди.
Ҳамшира қиз ҳам яхшигина даромад олган, шекилли, ҳеч сесканмай ёлғиз аёлнинг олдига ногирон чақалоқни олиб кириб кетди. Соғлом чақалоқ эса ўша куннинг ўзидаёқ янги онаси билан бошқа вилоятга кетди.
Бева аёл болани кўриб бир зум эсанкираб қолди.
—Шу, шу, менинг боламми?—деди талмовсираб. У жудаям ёш эди.
—Ҳа, сизники бўлмай кимники?
—Йўқ, мани болам бошқача эдику, ўша куни мен уни кўргандим, сочлари қалин эди. Кейин менга юзланди.
—Опа, сиз уни кўтариб турган эдингиз, чинқириб йиғлаётганди. Оёқ-қўллари бунақа эмас эди.
Бу мани боламмас, унинг оёқ-қўллари раҳматли отасиникига ўхшаб узун-узун эди.
Қўрққанимдан ўзимни ташлаб юборай деётгандим. Аммо ғишт қолипдан кўчган бўлганди. Назаримда, ҳеч нарсани ортга қайтариб бўлмасди.
—Нималар деяпсиз, шу сизнинг болангиз. Ундан кўра уйингиздагиларга айтинг, дориларини олиб келиб берсин.
Аёл менга шундай қарадики, жон бераётганимда ҳам у нигоҳлар ёдимдан чиқмаса керак...
Ўша ногирон туғилган чақалоқ эса туғруқхонадаёқ нобуд бўлди. Аёл сут тошиб ётган тошдек кўкракларини маҳкам боғлаб, туғруқхонани тарк этди. Ҳозир, ишонсанг, ўша олган пулларимни нимага ишлатганимни ҳам билмайман. Майда-чуйда нарсаларга сарф бўлиб кетди, аммо қалбимда бир умрлик виждон азоби оғриқ ва ғашлик қолди. Қани имкони бўлса кўнглимни эгаллаб олган ўша ғашликни қусиб ташласам....
Анчагача ўша аёл тушларимга кириб юрди. Кейин аста-секин ёдимдан чиқара бошладим, аммо буткул эсимдан чиқиб кетмади"
Онам бошини эгиб ўтирар, йиғламас, назаримда, сирини айтганидан ўзи ҳам енгил бўлгандек эди...
— Ойи, балки чақалоққа яхши бўлгандир, бой-бадавлат оила. Ёлғиз она қўлида қийналиб катта бўлганидан кўра...
—Онаси-чи, болам? Она-чи?
У ҳамма нарсани билган. Ночорлик қурсин. Ўша талотўп замонларда биз билан курашса, енгилишини ҳам билган. Кучи етмаслигини, адолат қарор топмаслигини билган.
(давоми👇👇👇)
Феруза Салходжаева
@ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21
Йиғлаётган орзуларим
7-қисм
Ойим бошини кўтарди, аммо менга қарамай гап бошладилар.
— Ўшанда туғруқхонада болалар шифокори бўлиб ишлардим. Ишим янги туғилган чақалоқларга қараш. Ёшман. Дадангни ишлари ҳам ҳозиргидек гуркираб кетмаган, бутун мамлакат ўтиш даврини бошидан кечираётган палла эди. Иккита шифокор навбатма навбат ишлаймиз. Шеригим ёши катта аёл. Ўзбеклар болажон халқ. Ўшанда ҳузуримизга бир аёл келди. Фарзандини дунёга келтираётганида ҳам бошида турдим. Чақалоқ соппа-соғ туғилди. Ҳужжатларни тўлдираётиб аёлнинг ёлғизлигини билдим. Навбатчиликни топшираётган пайтим шеригим бир гап айтиб қолди.
— Гулнора, битта чақалоқ керак. Хайрон бўлдии. Тўғриси тушунмадим. Кейин у мен билан гаплашиб олиш учун ташқарига чиқди.
—Ҳозир ҳаммасини тушунтираман. Ўтган куни навбатчилигимда бир бойваччанинг хотини туғди. Бола ногирон, кўриниб турибди. Ўзига айтсам, биламан, деди. Катта фарзанди ҳам шунақа туғилган экан. Хуллас, бугун кўзи ёриган аёлнинг ҳеч кими йўқ экан, болаларни алмаштириш керак..
Афтидан шеригим Кибриё опа аввал ҳам шунақа ишлар қилиб юрган, бўлмаса, бу даражада ишонч билан гапирмасди. Кўзларига қарадим. Қўрқинчли эди бу ялтиллаб турган кўзлар. Дарров ерга қарадим.
—Унақа қилолмайман, опа.
—Ҳаммаси келишилган. Сизнинг насибангиз ҳам ажратилган.
— Қўйинг, опа, мени аралаштирманг, илтимос!
Кибриё опа тутган жойини кесадиганлардан эди.
—Майли, деди у менга, ҳаммасини уддалайман, аммо у аёл болани тан олмаса, индамай туриб берсангиз бўлди.
Бу сирни айтиш, ҳозир уни сенга сўзлаб бериш қанчалик азоб эканлигини биласанми қизим?
Болалар шу куниёқ алмаштириб қўйилди. Мен ўша пулни олдим. Ҳа, яхшигина миқдордаги пул эди у. Шифокорлар, ўқитувчилар пўчоқ пулга ишлаган ўша даврдп бу пулга бир хоналик квартира сотиб олиш мумкин эди. У пайтларда чақалоқлар оналар қўлига дарҳол берилмас, ҳамширалар парвариш қиларди.
Ҳамшира қиз ҳам яхшигина даромад олган, шекилли, ҳеч сесканмай ёлғиз аёлнинг олдига ногирон чақалоқни олиб кириб кетди. Соғлом чақалоқ эса ўша куннинг ўзидаёқ янги онаси билан бошқа вилоятга кетди.
Бева аёл болани кўриб бир зум эсанкираб қолди.
—Шу, шу, менинг боламми?—деди талмовсираб. У жудаям ёш эди.
—Ҳа, сизники бўлмай кимники?
—Йўқ, мани болам бошқача эдику, ўша куни мен уни кўргандим, сочлари қалин эди. Кейин менга юзланди.
—Опа, сиз уни кўтариб турган эдингиз, чинқириб йиғлаётганди. Оёқ-қўллари бунақа эмас эди.
Бу мани боламмас, унинг оёқ-қўллари раҳматли отасиникига ўхшаб узун-узун эди.
Қўрққанимдан ўзимни ташлаб юборай деётгандим. Аммо ғишт қолипдан кўчган бўлганди. Назаримда, ҳеч нарсани ортга қайтариб бўлмасди.
—Нималар деяпсиз, шу сизнинг болангиз. Ундан кўра уйингиздагиларга айтинг, дориларини олиб келиб берсин.
Аёл менга шундай қарадики, жон бераётганимда ҳам у нигоҳлар ёдимдан чиқмаса керак...
Ўша ногирон туғилган чақалоқ эса туғруқхонадаёқ нобуд бўлди. Аёл сут тошиб ётган тошдек кўкракларини маҳкам боғлаб, туғруқхонани тарк этди. Ҳозир, ишонсанг, ўша олган пулларимни нимага ишлатганимни ҳам билмайман. Майда-чуйда нарсаларга сарф бўлиб кетди, аммо қалбимда бир умрлик виждон азоби оғриқ ва ғашлик қолди. Қани имкони бўлса кўнглимни эгаллаб олган ўша ғашликни қусиб ташласам....
Анчагача ўша аёл тушларимга кириб юрди. Кейин аста-секин ёдимдан чиқара бошладим, аммо буткул эсимдан чиқиб кетмади"
Онам бошини эгиб ўтирар, йиғламас, назаримда, сирини айтганидан ўзи ҳам енгил бўлгандек эди...
— Ойи, балки чақалоққа яхши бўлгандир, бой-бадавлат оила. Ёлғиз она қўлида қийналиб катта бўлганидан кўра...
—Онаси-чи, болам? Она-чи?
У ҳамма нарсани билган. Ночорлик қурсин. Ўша талотўп замонларда биз билан курашса, енгилишини ҳам билган. Кучи етмаслигини, адолат қарор топмаслигини билган.
(давоми👇👇👇)
Феруза Салходжаева
@ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21